Egzekucje pod Iziumem: rosyjskie media publikują brutalne zdjęcia, które przeczą wersji Kijowa

Zdjęcia i wideo, które wyciekły do mediów przeczą wersji Kijowa o rzekomych masowych mordach na ukraińskich żołnierzach w rejonie miasta Izium w Obwodzie Charkowskim.

Kadry są datowane na maj tego roku – widnieją na nich są dziesiątki poległych w walkach z Siłami Zbrojnymi Rosji ukraińskich wojskowych z ranami postrzałowymi i uszkodzeniami ciała powstałymi w wyniku wybuchu min. Przynajmniej na części ciał są widoczne ślady rozkładu – najprawdopodobniej od długiego przebywania na świeżym powietrzu.

Waginy do pozłoty

Pomnik Czynu Rewolucyjnego w Rzeszowie, a.k.a. Wielka Cipa

W hallu Teatru Dramatycznego w Warszawie stanął „pomnik złotej waginy”. Nie jest to w Polsce żaden precedens, bo jeszcze za pierwszej komuny w Rzeszowie też stanął pomnik budzący rozmaite skojarzenia.

Przeciwnicy ustroju socjalistycznego rozpowszechniali fałszywe pogłoski, że do pomnika pozowała żona pewnego miejscowego dygnitarza, ale w archiwach IPN nie zachowały się żadne dokumenty, które by to potwierdzały. Czy zostały usunięte już wtedy, czy dopiero teraz – to, nieważne – bo ciekawsze jest, która dama pozowała do pomnika tym razem, pokazując w ten sposób publiczności to, co ma najlepszego.

Początki obaw przed ukraińską imigracją

Sondaże mają to do siebie, szczególnie w państwach nie do końca demokratycznych i społeczeństwach zastraszonych, że grzeszą sporą niedokładnością. Często przeprowadzone są zresztą w celu udowodnienia określonej, z góry założonej tezy.

Pomimo to, mogą pokazywać pewne trendy. Dlatego warto spojrzeć na jeden z nich – dotyczący stosunku Polaków do przybyszów z Ukrainy (imigrantów, przesiedleńców, uchodźców – jak kto woli, bo status ich w Polsce jest dość mglisty).

Ukraiński atak na Polskę we wrześniu 1939

Niemcy, Sowieci, nawet Słowacy – niemal wszystkie kierunki najazdu na Polskę we wrześniu 1939 roku zostały szeroko opisane w literaturze, upamiętnione, a w pewnej mierze także rozliczone politycznie i prawnie. Nadal jednak pozostaje jeden agresor, jeden front kampanii wrześniowej, który jest ukrywany i chroniony przed sprawiedliwą oceną.

Trzeba było wybrać Leppera

Coraz częściej pojawiają się pytania czy grozi nam wojna z Rosją. Patrząc na przekaz w środkach masowego ogłupiania, trudno odnieść inne wrażenie. Dzieje świata to jednak złożony proces i czasem trudno odgadnąć gdzie tkwi klucz do ich zrozumienia. Mimo to, spróbujmy go znaleźć.

Niewykorzystany moment kontynentalny

W roku 2005 Polska była już członkiem NATO i Unii Europejskiej. Nie był to jednak moment, gdy relacje z Federacją Rosyjską, czy szerzej – ze Wschodem, lub potencjalnymi graczami „świata wielobiegunowego” były przesądzone. Całkiem realny był wówczas konflikt głównych sił Europy Zachodniej i amerykańskiego hegemona.

Dugin: zaczęło się

[Dugina nie trzeba lubić. Ale warto go czytać. – admin]

Wciągu ostatnich kilku dni na Ukrainie doszło do znaczących zmian układu sił. Trzeba się nad tym całościowo pochylić. Kontrofensywa Kijowa zakończyła się porażką w regionie chersońskim, lecz sukcesem w obwodzie charkowskim. Właśnie sytuacja na Charkowszczyźnie i wymuszone wycofanie się sił sojuszniczych stanowi przełomowy moment.

Jeśli odłożymy na bok efekty psychologiczne i całkowicie uzasadnione zmartwienia patriotów, warto i tak stwierdzić, że w całej historii Specjalnej Operacji Wojskowej (SOW) doszliśmy do punktu bez odwrotu.

Polska na skandynawskiej ślepej uliczce

Polska najwyraźniej przyjęła skandynawski model polityki wobec migrantów. Niestety, znany jest on ze swojej nieskuteczności pod względem inicjowania procesów asymilacyjnych oraz charakteryzuje się uprzywilejowywaniem imigrantów względem ludności tubylczej.

Polityka symboliczna

Andrzej Duda podczas uroczystego otwarcia przekopu na Mierzei Wiślanej chyba niechcąco ujawnił prawdziwy cel jego powstania.

Powiedział: „Od tego, by ładować wielkie statki mamy inne miejsca. Chodziło o to, by symbolicznie ta droga była otwarta. By nie pytać o zgodę kraju, który nie jest nam przyjazny. Kraju, któremu władze nie wahają się przed atakowaniem innych, co widzimy teraz na Ukrainie poddanej brutalnej rosyjskiej agresji”.

Dlaczego królowa Elżbieta II, najczęściej podróżująca monarchini świata, nigdy nie odwiedziła Izraela?

W czerwcu tego roku, kiedy królowa Elżbieta II obchodziła platynowy jubileusz wstąpienia na tron, Brytyjczycy poznali, czego media mogą się spodziewać po odejściu najdłużej panującego monarchy na świecie.