1984 spóźni się 40 lat (2024)?

W słynnej powieści „1984” George Orwell przedstawiał dystopijny, totalitarny świat, w którym ważnym elementem była wymuszana brutalnymi środkami konieczność pełnego poddania się propagandzie rządzących wbrew faktom.

Dotyczyło to także faktów ewidentnych, widocznych gołym okiem, co obrazuje scena, w której torturujący bohatera przedstawiciel „Ministerstwa Miłości” (w istocie policji politycznej) O’Brien wymaga od niego, by ten nie tylko przyznał ale i myślał, że ręka O’Briena ma 4 a nie 5 palców wbrew świadectwu własnych zmysłów.

Przez długi czas wydawało się, że Orwell pomylił się w swoich prognozach, że dystopia, którą szykują nam „władcy świata” będzie raczej przypominać „Nowy Wspaniały Świat” Huxleya.

I rzeczywiście, w jednym Orwell się pomylił za całą pewnością: nie usiłuje się tłumić i ograniczać popędu seksualnego lecz przeciwnie, rozbudzać go i czynić niemal centralnym elementem życia. Elektroniczne zabawki, wirtualne światy i tak dalej pełnią funkcję, którą Huxley przypisał w swojej powieści chemicznym narkotykom – czynią rzeczywistość trudniej dostrzegalną dla ludzi nie poprzez cierpienie ale przeciwnie, poprzez przyjemność. Przyjemność sztuczną jaką daje sztuczne i w istocie nie mające miejsca zwycięstwo w grze komputerowej.

Jednak powoli zaczyna być widać, że Orwell w niektórych rzeczach się jednak nie pomylił a jedynie następuje to około czterdziestu lat po prognozowanej dacie 1984 – i jednak w bardziej Huxleyowski sposób.

Czymże bowiem innym niż wymaganiem zaprzeczania obiektywnej rzeczywistości jest oczekiwanie, by na mężczyznę mówić kobieta i odwrotnie? Czymże niż wymaganiem pełnej elastyczności na komendę jest wymaganie by używając odpowiednich zaimków zaprzeczać biologicznej oczywistości – i zmieniać to na żądanie w związku z tym, że ktoś może być „gender fluid”? Oczywiście, na razie karą za naruszenie tego „obowiązku” może być „jedynie” zwolnienie z pracy lub kara finansowa za „zbrodnię nienawiści” (ang. hate crime) oraz „mowę nienawiści” (ang. hate speech). Jedynie, bo nie są to jednak (jeszcze?) okrutne tortury opisywane przez Orwella.

Obecna jest także prognozowana przez Orwella nowomowa, w ramach której wyrazy tracą sens również zacierając obraz rzeczywistości. I dotyczy to nie tylko tej kwestii, że na skutek działań marionetek spod znaku LGBT utracić znaczenie mają takie słowa jak „kobieta” czy „ojciec”.

Dotyczy to również pojęć takich jak „wolność” albo „prawo”. Czyż nie temu np. służyło świadome wprowadzanie „obostrzeń” i nakazów noszenia maseczek w sposób bezprawny w praktycznie wszystkich krajach, w których miało to miejsce?

Czyż wreszcie nie jest tym wymaganie wiary w brednie o powodowanym przez człowieka „globalnym ociepleniu” (czy raczej „zmianie klimatu”, bo jakoś ocieplenia nie widać i uznano, że rozdźwięk między rzeczywistością a propagandą mógłby być za duży)?

Dwójmyślenie – a więc zdolność posiadania w umyśle dwóch sprzecznych poglądów, myśli – także jest jak najbardziej obecne. Przejawia się ono w tym, że ze strachu przed opinią otoczenia oraz bardziej bezpośrednimi konsekwencjami, o których wspomniałem wyżej większość „inteligentnych” – a więc nie będących „prolami” by posłużyć się ponownie terminologią „1984” – z pełnym przekonaniem broni wszystkich nakazanych pseudo-prawda, grzecznie stosuje odpowiednie zaimki, feminatywy i wszelkie inne aspekty nowomowy mimo tego, że duża większość z nich wewnętrznie zdaje sobie sprawę z fałszywości tego wszystkiego. Tym samym dopuszczają się „myślozbrodni” co (na razie?) karane nie jest o ile oczywiście nie będą mówić o tym swoim dzieciom, które mogą wygadać się w szkole lub – na skutek prania mózgu tamże – wręcz zadenuncjować swoich rodziców.

Jak z tego widać „1984” zaczyna być obecny w naszym życiu w coraz bardziej niepokojący sposób. Pozostaje się nam cieszyć, że Polska wciąż jest na peryferiach tego szaleństwa choć oczywiście nie tak bardzo jak powiedzmy Białoruś czy Rosja, gdzie z zakłamywaniem rzeczywistości przez marionetki LGBT się zdecydowanie walczy.

Zorard
https://zorard.wordpress.com