Kultura narodowa Polaków

Urodziny najjaśniejszej bodaj gwiazdy legendarnego Państwowego Zespołu Ludowego Pieśni i Tańca „Mazowsze” – Ireny Santor, skłoniły mnie do refleksji na temat zagadnienia tzw. polskiej kultury narodowej. Czym właściwie ona jest, a raczej co wchodzi w jej skład?

Na rozrywkowym odcinku frontu

Za pierwszej komuny, w spoistym murze frontu ideologicznego było parę otworów, przez które można było złapać trochę świeższego powietrza. Jednym z nich były piosenki.

W swoim czasie partia próbowała zasklepić również i ten otwór, forsując tak zwane „pieśni masowe”, na przykład: „nie zna granic, ni kordonów pieśni zew (…) nie zamilknie, nie ucichnie wolny śpiew” – a rozbrzmiewało to w samym środku stalinowskiej nocy, którą, zgodnie ze słowami innej piosenki, rozświetlało „stalinowskie jasne słońce”.

Kultura na wojnie

Wielu artystów jeździ dziś na Donbas i na Ukrainę, okazując w ten sposób wsparcie żołnierzom biorącym udział w operacji specjalnej.

Koncert w Doniecku

Kilka zdjęć autorki do artykułu „Stwórzmy własne relacje z Białorusią”

https://marucha.wordpress.com/2022/06/14/stworzmy-wlasne-relacje-z-bialorusia/

Stwórzmy własne relacje z Białorusią

Ormianie obok Azerów, Rosjanie obok Polaków i Ukraińców, Żydzi obok Palestyńczyków – bez demonstrowania animozji. To niecodzienne zjawisko było mi dane zobaczyć podczas XIII Republikańskiego Festiwalu Kultur Narodowych w Grodnie. O wydarzeniu pierwszy raz usłyszałam kilka lat temu i od razu zapragnęłam poczuć jego klimat. Okazja trafiła się w tym roku.

Dzięki otwartości strony białoruskiej (akredytację prasową i wizę otrzymałam błyskawicznie), jako dziennikarka „Myśli Polskiej” mogłam pojechać do naszych wschodnich sąsiadów, by w dniach 3-5 czerwca A.D. 2022 uczestniczyć w imprezie, która – śmiem przypuszczać – nie ma sobie równych na całym świecie.

Morze i Kaszuby w literaturze

W jednym z poprzednich numerów „Myśli Polskiej” czytelnicy mogli przeczytać artykuł poświęcony literaturze kaszubskiej. Jej twórcami byli pisarze urodzeni na Kaszubach lub Pomorzu. Kolejną cechą wyróżniającą jest w tym przypadku język.

Niejednokrotnie jej twórcy posługiwali się językiem kaszubskim. Przedmiotem poniższego opracowania jest z kolei literatura, której tematem jest morze, Pomorze oraz Kaszuby, ale jej twórcy pochodzą spoza regionu, o którym piszą.

Proletariat moralny

Nie potrafiłem się skupić by dokończyć książkę. Wybrałem telewizor. Przełączając późnym wieczorem kanały trafiłem na programy, które najpierw mną wstrząsnęły, zasmuciły a potem zastanowiły.

Pierwszy z nich nazywa się „Magia nagości” i należy do kategorii reality-show. Najprawdopodobniej jest nadawany cyklicznie. Prowadzi go aktorka z serialu „Ranczo”. Zasady są proste. Uczestnicy wybierają kandydata lub kandydatkę na randkę na podstawie nagiego ciała tych osób. Najpierw przypatrują się genitaliom, później torsowi zaś na końcu widzą twarz kandydatów. Komentują wielkość piersi, liczne tatuaże czy obrzeżnego penisa.

Zabójcy Zachodu

Adam Wielomski: Miło mi poinformować moich Czytelników, że na dniach pojawi się moja najnowsza książka, zatytułowana Zabójcy Zachodu. Prawica i lewica nietzscheańsko-heideggerystyczna, wydana przez Instytut Badawczy Fundacja Pro Vita Bona.

Książka będzie stanowiła kolejny tom poświęcony analizie kryzysu współczesnego świata, charakteryzującego się negacją państw narodowych, ekspansją najpierw neoliberalizmu, a następnie agendą globalistyczną Klausa Schwaba.

Kultura umysłowa Polaków – dlaczego myślimy tak, jak myślimy?

Aby zrozumieć dzisiejszą mentalność Polaków, trzeba się cofnąć o co najmniej kilka wieków. Sarmatyzm, krótka reformacja, słaby wpływ nurtów oświeceniowych oraz bardzo silny romantyzm – to wszystko spowodowało, że przez wieki kształtowała się u nas aintelektualna kultura umysłowa.

Przedkładaliśmy czyn nad myślenie. Emocje nad racjonalność. Pojedynczych bohaterów nad społeczeństwo. Spora część tej spuścizny została w nas po dziś dzień. W efekcie wielu z nas ma trudności w dostosowaniu się do wyzwań współczesności. Czy w interesie Polaków leży przeformułowanie niektórych cech naszej umysłowości?

Prawda przeciw prawdzie

W czasie dramatycznych wydarzeń takich jak obecna wojna na Ukrainie, a także przy okazji sporów politycznych niesłychanie istotny staje się problem prawdy. Od lat notowałam sobie – trochę dla żartu – wypowiedzi na temat prawdy różnych polityków. Dla żartu bo kuriozalne były postacie biorące udział w tych sporach a czasem kuriozalne okoliczności zdarzenia.

Na przykład gdy powszechnie znany z prawdomówności Donald Tusk zarzucał szefowi CBA Kamińskiemu zwykłe kłamstwo. Przypominam, że w tamtych czasach Tusk występował w żartach rysunkowych z długim nosem kłamliwego Pinokia.

Rany ruskie!

Putin wygrywa. Wygrywa, bo każdy wygra z przeciwnikiem, który jest głupi. Głupi, czyli taki, który nie potrafi celować w swego wroga, tylko celuje na oślep w to, co się rusza. A ta wojna toczy się przede wszystkim na poziomie języka i toczą ją ludzie, których charakteryzują straszne braki w wykształceniu. Wojna polsko-ruska? A skąd… Rusko-rosyjska.

Ja rozumiem potrzebę wymachiwania obcą flagą w chwili braterskiego wzruszenia, nawet jeśli kogoś nie stać na to, by od czasu do czasu powiesić flagę własną, polską. Po Wrocławiu dalej krążą tramwaje z chorągiewką w barwach wrocławskich i ukraińskich, i jeździły tak od marca, mimo że po drodze było narodowe święto polskie. Tego przyjaciele Ukraińców nie zauważyli.

Smutna jesień życia Jana Pietrzaka

85 lat temu urodził się Jan Pietrzak. Kiedyś wybitny artysta, dziś symbol tego jak wiele można zrobić by występować w telewizji. Stał się jednym z symboli pisizmu. A jego korzenie i wybory jako młodego człowieka wcale tego nie wskazywały.

Na jego przykładzie widzimy jak obłudna jest gra lustracyjno-dekomunizacyjna. Jan Pietrzak odmieniający przez wszystkie przypadki słowa komuchy, czerwoni, kacapy, onuce, bolszewicy, pzprowcy, prlowcy – ma do tego naprawdę średnio pasujący życiorys.

Odkleje

Czym nas jeszcze Norwid zaskoczy? Niedawno odkryto oryginał jego aktu zgonu w archiwach Paryża. Komuś dotąd się nie chciało a komuś innemu tak. I jest jak na dłoni oryginał aktu zgonu poety. Jednak my porozmawiajmy o czymś bardziej przyziemnym. Porozmawiajmy o mebelkach.

Norwid ostatnie lata życia spędził w przytułku zwanym domem świętego Kazimierza w Paryżu. Ten dom istnieje do dzisiaj. Stworzony niegdyś dla Polaków w ciężkiej sytuacji życiowej na obczyźnie. I w tym domu pozostały po nim mebelki i jakieś bibeloty. Przez lata całe stanowiły one wyposażenie izby pamięci po autorze „Pierścienia wielkiej damy”. Kto dziś to czyta? Chyba tylko jakiś oderwany od życia, który nie umie nawet usmażyć cebuli na maśle i nie wie, gdzie sam postawił słoik z makaronem.

Przepowiednia tęgoborska

Raz po raz w przestrzeni publicznej odżywa wątek tzw. przepowiedni tęgoborskiej. Nie inaczej jest i teraz, kiedy Sanhedryn wykorzystuje wszelkie narzędzia wspomagające fingowany proces fraternizowania Polaków z Ukraińcami (bynajmniej nie Ukraińców z Polakami).

Trudno być zatem zaskoczonym, gdy mędrcy Syjonu sięgają dziś po metody sprawdzone, wielokrotnie zweryfikowane przez teorię i praktykę zbiorowej manipulacji (wszyscy wszak pamiętamy choćby niegdysiejsze wielkie halo wokół wiersza Juliusza Słowackiego pt. „Pośród niesnasek Pan Bóg uderza”, w którym mowa jest o odważnym „słowiańskim papieżu”).

Jastrë – Wielkanoc na Kaszubach

Na północy Polski rozciąga się niezbyt wielka ale bardzo malownicza kraina – Szwajcaria Kaszubska. Region o bogatej a jeszcze nadal mało znanej kulturze. Może dlatego, że język kaszubski jest inny… A kultura – bo to więcej niż tylko folklor – jest mocno zakorzeniona w tradycji mieszkańców tej krainy, w ich podejściu do życia codziennego, do tradycji i miejscowego obyczaju.

Elbląska barbaria z klubu gazety „Der Stürmer” Tomasza Sakiewki w natarciu

Pisowska Barbaria w akcji, zebrała się na cmentarzu żołnierzy radzieckich w Elblągu, wzywając do zniszczenia pomnika wdzięczności Armii Radzieckiej, znajdującego się w granicach cmentarza, a także do likwidacji samego cmentarza i przeniesienia szczątków spoczywających na tym cmentarzu żołnierzy radzieckich, biorących udział w wyzwoleniu miasta w lutym 1945 roku, w inne bliżej nieokreślone miejsce.