Wszystkim odwiedzającym gajówkę, serdecznie dziękuję za uwagi i komentarze - ale nie odpowiadam za ich treści.
Radość to wielka widzieć bezsilną wściekłość twoich wrogów i wiedzieć, że nic nie mogą ci zrobić.
Jeśli chcesz pomóc...
Zajrzyj też na "Fantazje kulinarne".
Tęcza to symbol Przymierza z Bogiem, a nie sodomii
2 października 1413 w Horodle zawarto unię polsko-litewską
Posted by Marucha w dniu 2023-10-03 (Wtorek)
Kresowy Serwis Informacyjny
/ Rzeczpospolita Obojga Narodów ok. 1635. Praca własna, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=24867
Unia polsko-litewska – związek Korony Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Zapoczątkowany unią w Krewie w 1385, potwierdzany w aktach kolejnych unii i wzmacniany wspólną osobą władcy, ustalony w 1569 aktem unii lubelskiej, tworzącym wspólne państwo, zwane Rzeczpospolitą Obojga Narodów.
Realnie istniał do 1795. Główną przyczyną utworzenia unii było zagrożenie ze strony krzyżackiej oraz fakt, że Ludwik Węgierski nie pozostawił męskiego potomka. Ludwik chciał pozostawić polski tron swojej córce, ale w tradycji Polski kobieta nie mogła zasiadać na tronie. Nadał więc w 1374 roku polskiej szlachcie przywilej koszycki, stanowiący, że król nie mógł nakładać na nią nowych podatków.
W zamian szlachta zgodziła się na objęcie tronu przez jedną z jego córek (Katarzynę, Marię albo Jadwigę). Ostatecznie koronacja Jadwigi odbyła się w 1384 roku, głównie z powodu jej matki, Elżbiety Bośniaczki, która długo zwlekała z wysłaniem jej do Polski z uwagi na jej młody wiek. Tak długie bezkrólewie wywołało oburzenie magnatów małopolskich, którzy nieustannie grozili, że odmówią Jadwidze prawa do tronu jeśli nie stawi się na koronację. Były to jednak czcze groźby, których ostatecznie nie spełniono.
Według Oskara Haleckiego główną przesłanką do zawarcia unii i utworzenia federacji polsko-litewskiej było uniknięcie konfrontacji zbrojnej obu państw na ziemiach ruskich, do których oba rościły swoje pretensje.
Kalendarium
* 1385 – unia krewska (dokument na dole) – książę Litwy, Jagiełło, został poprzez małżeństwo (faktyczne i polityczne) z Jadwigą królem Polski, łącząc unią dwa państwa. W zamian miał przejść wraz ze swoim ludem na chrześcijaństwo, walczyć z Krzyżakami i wypuścić jeńców. Rok później został ochrzczony jako Władysław Jagiełło oraz koronowany. Unia krewska rozpadła się w 1399 roku, po śmierci Jadwigi.
/ Dokument unii w Krewie . Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=18338485
* 1401 – unia wileńsko-radomska – potwierdzona i zmieniana w Wilnie i Radomiu – była efektem bezdzietnej śmierci Jadwigi i porażki Litwy w bitwie nad Worsklą. Witold (kuzyn Jagiełły) miał sprawować rządy na Litwie, a po jego śmierci władza miała wrócić do Władysława.
* 1413 – unia horodelska w Horodle – wprowadziła instytucję odrębnego wielkiego księcia na Litwie. Ustalono też, że decyzje dotyczące krajów mają zapadać przy współudziale szlachty polskiej i litewskiej, co było gwarancją odrębności Litwy.
* 1432 (1432–34) – unia grodzieńska w Grodnie
* 1440–1447 – zawieszona w czasie, gdy wielkim księciem litewskim, wbrew panom polskim (w myśl unii horodelskiej), został Kazimierz IV Jagiellończyk, oraz po śmierci króla Władysława Warneńczyka w roku 1444, w czasie trzech lat bezkrólewia[2]
* 1447 – Zbigniew Oleśnicki koronował na króla Polski Kazimierza Jagiellończyka – wznowienie unii personalnej[2]
* 1499 – unia krakowsko-wileńska
* 1501 – unia mielnicka w Mielniku
* 1569 (1 lipca) – unia lubelska – powstanie Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
/ Unia polsko-litewska za panowania Jadwigi (1385-1389) i Jagiełły (1385–1434) autorstwa Poznaniak – Praca własna, oparta o: Sienkiewicz, Witold (2006) (polski) Ilustrowany atlas historii Polski, Warszawa: Demart ISBN: 9788374272179. OCLC: 838949217., CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=9423686
Niniejszy plik został udostępniony w Wikimedia Commons przez Archiwum Główne Akt Dawnych w ramach współpracy ze Stowarzyszeniem „Archivum Patriae” i Stowarzyszeniem Wikimedia Polska., Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=33701093
* 1791 – Konstytucja 3 maja zacieśniała (lecz nie znosiła) unię Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Stworzono wspólne organy władzy centralnej, w tym Straż Praw i Komisje Wielkie Obojga Narodów. 20 października Sejm Czteroletni uchwalił przepisy wykonawcze do Konstytucji 3 maja pod nazwą Zaręczenia Wzajemnego Obojga Narodów.
* 1795 – III rozbiór Polski – wygasła unia lubelska.
* 1812 – Konfederacja Generalna Królestwa Polskiego – próba wskrzeszenia unii.
Komentarzy 12 to “2 października 1413 w Horodle zawarto unię polsko-litewską”
Sorry, the comment form is closed at this time.
Dziennik gajowego Maruchy 
karlik said
„zwane Rzeczpospolitą Obojga Narodów.” z tym nazywaniem to nie było tak, że nasze państwo wtedy tak się nazywało, tylko obecnie tak się mówi.
Unia jaka jest to każdy widzi obecnie, i nie można powiedzieć, że Polska to Niemcy .
Tak samo wtedy Byli Polacy i byli Litwini. Był taki znany poeta co pisał „Litwo ojczyzno moja,,,” czy tak znany polityk w okresie dwudziestolecia międzywojennego mawiał „Jestem Litwinem” To samo mawiał laureat nagrody Nobla Miłosz.
” Odrębność obu państw wyznaczały: odrębne piony władzy wykonawczej od wspólnie i jednocześnie powoływanych władców (króla
Polski i wielkiego księcia litewskiego) w jednej osobie (element personalny
unii) poczynając; odrębne organy władzy sądowniczej; skarby i armie.”
karlik said
„Ku wiecznej rzeczy pamięci sprawy niżej opisanej. My Stanisław August z Bożej łaski i woli Narodu król polski, wielki książę litewski, ruski, pruski, mazowiecki, żmudzki, kijowski, wołyński, podolski, podlaski, inflancki, smo- leński, siewierski i czernichowski: za zgodą panów rad senatu tak du- chownych, jako i świeckich, oraz posłów ziemskich Korony polskiej i Wielkiego księstwa litewskiego, bacząc ustawicznie na powinność naszą ku wspólnej Ojczyźnie swej, Rzeczypospolitej Polskiej, której wszystkę ozdobę, pożytek pospolity, a najwięcej umocnienie od niebezpieczeństwa tak wewnętrznego, jak zewnętrznego, opatrzeć powinniśmy; mając przy tym przed oczyma chwalebny, a obojgu narodowi bardzo należny związek i sposobność, aktem unji przez przodki nasze po tylokrotnie na wieczne czasy, za wspólnym obydwóch narodów, tak Korony polskiej, jako i Wiel- kiego Księstwa litewskiego, zezwoleniem uczynioną i dotąd uprzejmo- ścią, a statecznością obojej strony dzierżawioną, stanowimy, iż jako jedną, powszechną i nierozdzielną ustawę rządową, całemu państwu nasze- mu, Koronie polskiej i Wielkiemu Księstwu litewskiemu
służącą, mamy, tak tymże jednym rządem i wojsko nasze wspólne i skar- by, w jeden nierozłączny skarb narodowy połączone, rządzone mieć chce- my, a to pod następującymi warunkami:
1-mo. Komissją wojskową, komissją skarbową obojga narodów równa połowa osób z Korony, a druga równa połowa osób z Wielkiego Księstwa litewskiego składać mają; a zaś skład komisji policiey co do liczby osób one składających, jako skutek dobrowolnego zezwolenia Wielkiego Księ- stwa litewskiego nie ma nigdy służyć za praeiudicatum dla tegoż Wielkie- go Księstwa litewskiego, i owszem wszystkie magistratury, któreby Rzeczpospolita w późniejszym czasie inne a obu narodom wspólne, sta- nowić miała, w tych wszystkich liczba równa osób, tak z Korony, jako i Wielkiego Księstwa litewskiego, mieszczona być ma.
2-do. Wielkie Księstwo litewskie mieć będzie takąż samą listę ministrów i urzędników narodowych, oraz z temiż tytuły i obowiązkami, jak Korona kiedykolwiek mieć będzie.
3-tio. W komissjach wojskowej i skarbowej prezydencja koleją będzie raz przy Litwie, drugi raz przy Koronie z równym wymiarem czasu. 4-to.Kasa skarbowa z publicznych Rzeczypospolitej litewskich dochodów w Wielkim Księstwie litewskim ma zostawać.
5-to. Sprawy komissji skarbowej sądowi powierzone, co się tyczy Litwy, mieć będą sąd swój z osób w komissją nie wchodzących ustanowiony w Wielkim Księstwie litewskim, podług osobnego na to prawa.
A te wszystkie rzeczy tu postanowione i obwarowane, my król, za zgodą skonfederowanych stanów, znając być potrzebne i obojemu temu naro- dowi tak Koronie polskiej, jako i Wielkiemu Księstwu litewskiemu, jako jednej, wspólnej a nierozdzielnej Rzeczypospolitej pożyteczne, uznajemy być artykułami aktu unji tychże narodów, oraz trwałość i nienaruszalność onych przez akt niniejszy warujemy, utwierdza- my i umacniamy warunkiem, utwierdzeniem i umocnieniem takim, jakie mamy w akcie unji Korony polskiej i Wielkiego Księstwa litew- skiego. A jako my król za artykuł pactorum conventorum to wszystko sobie poczytujemy, tak i następcom naszym toż wszystko inter pacta conventa, ku zaprzysięganiu umieszczonym mieć chcemy.”
? said
Przy tym Śląsk, Łużyce, Pomorze Zachodnie, i nie tylko, spisano na straty.
Hulajdusznik said
https://atlasfontium.pl/corona-regni-poloniae-pl/
Hulajdusznik said
Obszar zwany dziś „Ukrainą” był częścią Rzeczpospolitej (kilkaset lat), wcześniej Litwy (słowiańskiej!), wcześniej Rusi kijowskiej, wcześniej Lechii, wcześniej Sarmacji, jeszcze wcześniej Tartarii (nie mylić z Tatarami!).
Różnice w nazewnictwie „plemion” zamieszkujących tamten obszar powstały po wprowadzeniu chrześcijaństwa. W starych kronikach występuje i tu (dzisiejsza Polska) i tam (dzisiejsza „Ukraina”) miano Polachy, przerobione później na Polanie.
Mimo różnic religijnych język był praktycznie ten sam, aż gdzieś do XX wieku. Zręby dzisiejszego języka „ukraińskiego” powstały w drugiej połowie XIX wieku.
Nawet dziś słownictwo owego „języka” w 60-70% pochodzi z języka polskiego.
Po chrystianizacji Polski, która trwała nie jeden rok a wieki całe i po rozbiciu dzielnicowym tereny te, zwane „Dzikimi Polami” były we władaniu Wielkiego Księstwa Litewskiego. Księstwa, które było słowiańskie! Dzisiejsi „Litwini” nie są tamtymi, historycznymi Litwinami!
„Dzikie Pola” były prawie bezludne. Stało się to najpierw za sprawą Mongołów i podległych im Tatarów, a potem Turków. Można przyjąć, że mieszkało tam nie więcej niż 40 tysięcy Rusinów.
W roku 1569, po unii Polski i Litwy, Sejm Koronny uchwalił przyłączenie terenów, zwanych dziś (nie wówczas) „Ukrainą” do Korony Królestwa Polskiego, będącego częścią Rzeczypospolitej. Narodami tymi byli Polacy i Litwini słowiańscy, z których po wiekach ogromna część się spolonizowała, zaś część nieherbowa przetrwała dalej jako dzisiejsi Białorusini, z których niewielu nawet zna kolejny wymyślony język: tzw. białoruski.
W wiekach XVI-XVII na tamte tereny przesiedlono kilkaset tysięcy chłopów z terenów dzisiejszej Polski. To oni właśnie w ogromnej mierze są przodkami dzisiejszych „Ukraińców”.
Wszystko, co pobudowane tam przed 1939 rokiem, od mostów i dróg począwszy, na miastach skończywszy, jest dziełem Polaków.
Przypomnę: zręby języka „ukraińskiego” stworzono pod koniec XIX wieku, naród „ukraiński” jest narodem wymyślonym przez zaborców Rzeczypospolitej.
Używanie nazw takich jak Galicja jest karygodnym, ponieważ są to nazwy będące spuścizną po zaborcach.
Wielu pisze: „Ale zdajemy sobie również sprawę z tego, że wszelkie próby rewizji istniejących granic w Europie są bezprawne”.
Panie Kruku!
Bezprawne to były zabory i ychnie wszelkie ustalenia odnośnie do późniejszych granic! Bezprawne i karygodne to jest wypowiadanie i wypisywanie takiego zdania!!!
Zasada niepozbywalności polskiego terytorium państwowego zawiera się w pojęciu Corona Regni Poloniae. Doktryna Korony Królestwa Polskiego powstała w połowie XIV w., kiedy Państwo Polskie powstało na nowo po rozbiciu dzielnicowym i ucieleśniała jego prawa zwierzchnie do poszczególnych terytoriów, niezależnie od osoby panującego. Nazwa „Korona Królestwa” określała Polskę jako organizm niepodzielny, rządzący się prawami i zasadami ustrojowymi stojącymi ponad osobą monarchy.
Terminem Korony Królestwa określano nie tylko ziemie rzeczywiście znajdujące się pod władzą króla polskiego, ale także te, do których roszczono sobie prawa, czyli przede wszystkim Śląsk i Pomorze Gdańskie, etc. Do Korony wliczano wówczas także stanowiące lenno Polski Mazowsze. Od 1569 nazwy tej używano w odniesieniu do Wielkopolski, Kujaw, Małopolski, Mazowsza, Prus Królewskich i Książęcych, Rusi Czerwonej, Podlasia, Podola, Wołynia, „Ukrainy” i Spiszu (…) Od Konstytucji 3 maja 1791 r., znoszącej odrębności państwowe Wielkiego Księstwa Litewskiego, Corona Regni Poloniae staje się tożsama z całością obszaru Rzeczypospolitej. Pieczę nad zachowaniem integralności Państwa Polskiego Konstytucja oddała Narodowi Polskiemu (!!!).
Zasada niepozbywalności terytorium państwowego wyrażała się ponadto w tym, że kolejni królowie Polski składali w momencie koronacji przysięgę, iż spróbują odzyskać utracone w przeszłości polskie ziemie (etniczne i historyczne).
Jak oficjalnie nazywała się Rzeczpospolita przedrozbiorowa? Na pewno nie „Rzeczpospolita Obojga Narodów”!
Bajkopisarz Paweł Jasienica, Tatar z pochodzenia zatytułował swą sławną książkę Rzeczpospolita obojga narodów wprowadzając do obiegu ten ahistoryczny termin. Tymczasem nazwa Rzeczypospolitej brzmiała zupełnie inaczej! Była to „Wspólna Rzeczpospolita Korony Polskiej i Wielkiego Księstwa Litewskiego” zwana w skrócie „Rzecząpospolitą” lub „Rzecząpospolitą Polską”.
Akt Unii Lubelskiej, konstytuujący Rzeczpospolitą w roku 1569 tak ją nazywał w artykule trzecim:
„3. Iż iuż Korona Polska, y Wielkie Xięstwo Litewskie, iest iedno nierozdzielne y nierożne ciało, a także nie rożna, ale iedna spolna Rzeczpospolita: która się ze dwu Państw y narodow w ieden lud zniosła y spoiła” [Volumina Legum t. II s. 89].
Litwini dzisiejsi ukradli dla się nazwę, którą nigdy wcześniej w Rzeczypospolitej ich tak nie określał. Litwini z tamtej Rzeczpospolitej to faktycznie Rusini i Polacy do pospołu żyjący w granicach Wielkiego Księstwa Litewskiego.
Hulajdusznik said
Przez cały czas trwania „zaborów” Polacy stanowili na tych terenach trzon etniczny i elitę kulturową oraz gospodarczą. Podczas wojny polsko-bolszewickiej nasze wojska witane były łzami radości, pieśniami patriotycznymi i naręczami kwiatów zarówno w Kijowie jak i w Mińsku. Element polski był tam brutalnie likwidowany przez żydowskich bolszewików przed wojną na terenach Rzeczpospolitej wcielonych do Rosji Sowieckiej po pokoju w Rydze i potem przez żydów Stalina po roku 1939 na terenach pozostałych zagrabionych Polsce w wyniku „przyjacielskiej” interwencji Sowietów.
Zostały się jedynie geny nasze polskie:
Hulajdusznik said
Co do Pomorza Zachodniego, Śląska i Łużyc a także Prus, to one nigdy nie były spisane na straty przez naród Polski. Polska w tej chwili nie nie jest polska, a my jako naród jesteśmy zbyt skłóceni i słabi, żeby te tereny w całości wróciły do macierzy, którą sami wpierwej musimy odzyskać z parchatych grabulców.
W granicach dzisiejszej Polski znajduje się niemal cały Śląsk, prócz Śląska Cieszyńskiego, niewielka część Łużyc, część Pomorza Zachodniego i część Prus.
Hulajdusznik said
Peryskop said
Dzięki Hulajdusznik, wielka robota !
Swarozyc said
Ad8
Czytałem o 58% zydownikow w sejmie.
Hulajdusznik said
Panie Swarożycu, tutaj były listy bżydalskie domowej roboty, dość obszerne, ale juże pousuwane, jak to u unych jezd wew zwyczaju.
https://gloria.tv/post/R3KNZQLbgeMT2sWdXuZFo4rGg
Tym pierwszym żundzi rodzuna ciotełe pinokia, a ten drugi to lep na muchy. Chyba.
Można też tutaj powęszyć, żeby mieć troszkę jaśniejszy wgląd w niektóre sprawy przyciemniane bardzo mocno i skutecznie przez tych spode ciemnej 6-cio ramiennej:
https://www.ivrozbiorpolski.pl/index.php
Boydar said
Trochę mi głupio ale tą razą podłączam się do Obywatela Rury (9)