Leonardo da Vinci – patron prokrastynacji i hipster Renesansu. Świetna biografia autorstwa waltera isaacsona.

Czy o postaci sprzed 500 lat można opowiedzieć tak, byśmy poczuli do niej prawdziwą sympatię albo zakłopotanie? Można, ale zwykle wymaga to popuszczenia wodzy fantazji i odejścia od wiedzy historycznej. Zwykle, ale nie w przypadku książki Waltera Isaacsona „Leonardo da Vinci”, który wspaniale ożywił postać sprzed pół tysiąca lat.

Uwaga – na końcu czeka na Was promocja!

Większość tego, co zrobił w życiu zniknęło bez śladu, bo po prostu nie mogło się zachować. Ogromnej części swoich prac nigdy nie ukończył. Mnóstwa dobrych i opłacalnych zleceń nie przyjął. Za swoje najsłynniejsze dzieło nigdy nie dostał zapłaty, bo przez 16 lat, aż do śmierci, nie mógł ukończyć Mony Lisy.

8 tragicznych skutków Reformacji, o których wszyscy wolą milczeć

[Nieświadomych uświadamiam, a zapominalskim przypominam: jakakolwiek próba wybielania w gajówce arcyłotra Lutra skończy sie odstrzeleniem bez ostrzeżenia – admin]

500 rocznica reformacji Lutra za nami. Niestety internetowe dyskusje ekumeniczne skupiają się wyłącznie na “jednoczeniu” niezależnie od różnic lub też idą w drugą stronę i faktycznie dostrzegają problemy, tyle że wyłącznie dogmatyczne. Tylko garstka mówi o historycznych faktach, które to przecież pozwalają “poznać ich po owocach”!

Dlatego stworzyłem niewielkie opracowanie, które unaoczni te owoce i odpowie na pytanie, dlaczego reformacja była po prostu tragedią dziejową NIE tylko dla Kościoła.

Ten artykuł sponsorowany powstał na podstawie książki “Luter. Ciemna strona rewolucji” Pawła Lisieckiego, który otrzymałem od Wydawnictwa Fronda. Pozostałe przypisy znajdują się pod artykułem.

Najdawniejsze siedziby Słowian

Sytuację, jaka w V wieku wytworzyła się w środkowej Europie wykorzystali Słowianie, którzy podjęli ekspansję zajmując w ciągu dwustu lat ogromne terytoria.

O konieczności powrotu do Septuaginty

«Ratzinger pozostanie w historii jako papież, który ujrzał prawdę i dobro, ale zadysponowanie nimi wydało się mu rzeczą zbyt nietaktowną…»

Prawdziwą Biblią jest Biblia grecka, a nie żydowska
La Bibbia vera è quella greca. Non l’ebraica
>https://www.maurizioblondet.it/la-bibbia-vera-e-quella-greca-non-lebraica/

Notre Dame i francuski zwyczaj rabowania i niszczenia kościołów

Kwietniowy pożar zniszczył katedrę Notre Dame, ale trawiący ją ogień nie był pierwszym niszczącym wydarzeniem. Warto może przypomnieć sobie historię tej katedry.

Wielka Lechia to antykatolicki wymysł agentury

Powiem tyle: artykuł trzeba czytać ostrożnie…
Admin

Na łamach dwumiesięcznika „Magna Polonia” ukazał się niezwykle ciekawy artykuł publicysty i youtubera Radosława Patlewicza, w którym autor skrytykował niezwykle popularną w ostatnich latach w internecie bzdurną ideę Wielkiej Lechii.

W swoim artykule Radosław Patlewicz stwierdził, że mit Wielkiej Lechii głosi, że przed chrztem Polski istniało imperium Lechitów, które zostało zniszczone przez katolików, którzy do dziś dnia ukrywają swoje zbrodnie i istnienie imperium.

Przemilczana rocznica zbrodni w Odessie

2 maja minęła rocznica, o której nie wspomniano w polskich mediach głównego nurtu – piąta rocznica zbrodni w Odessie. Jak napisał red. Krzysztof Podgórski na Facebooku:

Maurycy hrabia Zamoyski (1871-1939)

Nazwisko Zamoyski było rozpoznawalne przez każdego polskiego inteligenta – jeden z najpotężniejszych rodów w polskiej historii, rozsławiony już w XVI wieku przez kanclerza Jana Zamoyskiego, wydał na świat wielu zasłużonych dla Polski ludzi.

Kto i po co wywołał wojnę na Ukrainie?

Odpowiedzi na to pytanie udziela książka pt. „Ukraińska szachownica. Kto i po co wywołał wojnę na Ukrainie?”, autorstwa dwojga amerykańskich publicystów Natylie Baldwin, i Kermita Heartsong.

Polskie tłumaczenie książki ukazało się nakładem wrocławskiego wydawnictwa Wektory, które jako jeden z niewielu wydawnictw w Polsce idzie swoimi publikacjami pod prąd dominującego nurtu politycznego w Polsce.

Niech się święci 3 maja – ale jak?

Wiele można napisać jak fatalnym dniem w historii Polski był 3 maja 1791 r. Jak za jednym zamachem popełniono geopolityczne samobójstwo, zdezorganizowano państwo, odrzucono co można było zostawić z tradycyjnej konstrukcji Rzeczypospolitej, za to tak wiele szkodliwych nowinek przepisano z zachodnich projektów rewolucyjnych.

Są to kwestie elementarnej wiedzy historycznej, bynajmniej zresztą wcale nie jakoś szczególnie trudno dostępnej, acz oczywiście nieznanej masowemu odbiorcy. Dzieje się tak między innymi dlatego, że nawet ludzie fakty te kojarzący, zyskując okazję, by się nimi podzielić publicznie – wybierają jednak bezpieczny banał, odczytując wiecznie te same okolicznościowe mowy, tak pełne gównoprawd, że tyleż bombastyczne, co kłamliwe.

Konstytucja 3 Maja i pruska pułapka

Przygotowania do Sejmu przebiegały w Polsce normalnie – przewaga stronnictwa królewskiego była bezsporna. Zwolennicy reform i sojuszu z Rosją byli dobrej myśli, nie spodziewali się, że Berlin przygotowuje olbrzymią niespodziankę.

Rocznica w święto okupantów

Tak się złożyło, że akurat dzisiaj mamy jednocześnie święto naszych okupantów i rocznicę Anschlussu, czyli przyłączenia Polski o Unii Europejskiej. Święto naszych okupantów – bo dzień 1 maja został wprowadzony na terenie Polski jako święto w roku 1940 przez obydwu naszych okupantów: Rzeszę Niemiecką i Związek Sowiecki.

To, że święto naszych okupantów przetrwało sławną transformację ustrojową i upadek systemu komunistycznego pokazuje, że kontynuacja jest większa, niż się na pierwszy rzut oka wydaje. Zresztą nie tylko z kontynuacją mamy do czynienia, bo rewolucja komunistyczna jest znowu w pełnym natarciu, tyle, że zmieniła się strategia.

Refleksje ze świata pielgrzymów

Wśród różnych pretekstów każdy człowiek poszukuje swojej ścieżki uzdrowienia. Drogi wiary bywają kręte, ostatecznie prowadzą jednak do tego samego celu. (1)

Wyruszali z różnych regionów kraju. Należeli do różnych stanów społecznych, zawodów, a także obu płci. Posiadali różne cele, zarówno geograficzne, jak i metafizyczne. Łączył ich sakralny wybór maszerowania w imieniu tego, który jest Drogą, Prawdą i Życiem. Przez wieki idea pielgrzymowania stanowiła integralny aspekt rosyjskiej rzeczywistości, który jednocześnie wystawiał świadectwo jej chrześcijańskości.

19 nieznanych faktów na temat Świętej Inkwizycji

Święta Inkwizycja to najpopularniejsze hasło wszelkiej maści antyklerykałów. Wykazałeś ateiście błędy w logice, a jesteś katolikiem? Zaraz poleci Święta Inkwizycja i „miliard ofiar”, jakie historyczni nieucy jej przypisują.

Pora zająć się tym tematem i rozbić wszelkie mity, by każdy ceniący prawdę historyczną mógł z łatwością wyedukować antyklerykalnych bojowników internetu. W artykule tym podpieram się przede wszystkim książką „W obronie Świętej Inkwizycji” Romana Konika. Pan Roman jest doktorem nauk i historykiem idei, który książkę swą pisał na podstawie archiwów watykańskich oraz historycznych źródeł naukowych. Początkowo książka ta miała być publikacją czysto naukową, ale doradzono mu, by napisał ją stylem lżejszym i przeznaczył dla przeciętnego czytelnika. Sprzedano jej kilkadziesiąt tysięcy sztuk i kilka razy wznawiano druk. Mimo dużej popularności, w Empikach oczywiście jej nie zobaczymy.

Kto zabił Chrystusa? Między Prawdą a polityczną poprawnością.

Trzeba wyraźnie oddzielić teologię od historii. W sensie teologicznym za śmierć Jezusa odpowiadają wszyscy ludzie, wszyscy grzesznicy, a najbardziej chrześcijanie, bo to oni powinni mieć największą świadomość zła. Mówi o tym wyraźnie Katechizm trydencki.

Jednak zupełnie inaczej wygląda odpowiedź na to pytanie w sensie historycznym – mówi Paweł Lisicki, redaktor naczelny tygodnika „Do Rzeczy”, autor książki „Kto zabił Jezusa?”.

Cierpienie potwierdza mistyczne przeżycia – sylwetka Fulli Horak

Obie moje stryjenki: Papcia czyli Zofia (z lewej) oraz Fulla czyli Stefania (z prawej) – zdjęcie z początku lat 70-tych –

Moja Stryjenka

Był rok chyba 1950. Jeszcze nie chodziłem do szkoły. I wtedy, nie wiadomo skąd, zjawiła się jeszcze jedna ciocia. Mówiło się o niej „Papcia”, choć miała na imię Zofia. Mówiło się jakoś tajemniczo o niej i o wszystkim, co jej mogło dotyczyć.

Dzieciak coś czuł, wiedział, że nie powinien stawiać zbędnych pytań. Nie było cioci, jest Ciocia – świetnie. A Ciocia wróciła z Kołymy.

Za pięć lat znalazła się jeszcze jedna Ciocia, zwana Fullą. Też wróciła „stamtąd” – tyle, że wyrok miała dłuższy. I przejścia cięższe. Ich brata – a mego Stryja Kazimierza nie wywieźli na Sybir. Zakatowali go na śmierć w lwowskim więzieniu w 4 dni po moim przyjściu na świat – był koniec grudnia roku 1944.