Czy rezygnacja Benedykta XVI jest ważna?

Antonio Socci, włoski pisarz i dziennikarz, zajmujący się problematyką Kościoła Katolickiego, zastanawia się, czy rezygnacja Benedykta XVI jest ważna w świetle prawa kanonicznego.
Poniżej streszczenie oryginalnego artykułu. Nie gwarantuję poprawności tłumaczenia, gdyż mój włoski jest porządnie zardzewiały.
Admin.

Okoliczności rezygnacji Benedykta XVI z godności papieskiej wydają się podejrzane. Być może nowe, ujawniające się szczegóły, skłaniają do dokładnego zbadania, czy była ona ważna z punktu widzenia prawa kanonicznego.

Zacznę od tego, czego sam byłem świadkiem. Otóż latem roku 2011 uzyskałem z wiarygodnego źródła informację, iż Benedykt XVI podjął decyzję o abdykacji z chwilą ukończenia 85 lat, czyli w kwietniu 2021. Mój artykuł na ten temat (25.09.2011) został skwitowany lawiną komentarzy, iż uwłaczam Watykanowi – a później wypominano mi, iż moja przepowiednia się nie ziściła. Odpowiedziałem, iż podówczas papież znajdował się w epicentrum burzy Vatileaks, więc nie mógł zrezygnować. Ale po zamknięciu tej sprawy 11.02.2013 Benedykt ogłosił swą dramatyczną decyzję – przed ukończeniem 86-go roku życia.

Wczoraj (11.02.2014) kardynał Bertone ujawnił, iż papież dojrzewał przez pewien czas do tej decyzji i rozmawiał z nim w połowie 2012 roku. Zdecydował się opóźnić swą abdykację ze względu na aktualne, burzliwe dla Watykanu, okoliczności. Decyzję powziął jednak w kwietniu 2012 roku, czyli tak, jak napisałem.

Zastanawiałem się, skąd moje źródła informacji mogły to na pewno wiedzieć już dwa lata wcześniej? Czyżby jakieś osoby w otoczeniu papieża zawczasu uzgodniły coś ponad jego głową?

Nie sądzę, że jest przesadą mówienie o spisku.

Pontyfikat Benedykta XVI od samego początku cechowały silne ataki z zewnątrz i od wewnątrz. Grupa anonimowych kardynałów, tuż po konklawe 2005 roku, złamała daną na Ewangelię przysięgę i rozpowszechniła informacje na temat głosowania, sugerujące delegitymizację papieża i będące subtelną zapowiedzią działań zmierzających do jego upadku.

Publiczna delegitymizacja nowo wybranego papieża przez kardynałów-krzywoprzysiężców, chowających się za anonimowością, nie ma precedensu w historii Kościoła.

W książce „Atak na Ratzingera” z roku 2010,  Andrea Tornielli i Paolo Rodari opublikowali wypowiedź wysoko postawionego kardynała, który po wyborze papieża Benedykta XVI miał wyrzec: „To nie będzie trwać dłużej, niż dwa, trzy lata” oraz uczynił lekceważący gest rękami.

 Niejaki kardynał Paolo Romeo, arcybiskup Palermo, będąc w Pekinie w listopadzie 2011 roku, ostro skrytykował Benedykta XVI oraz z całą pewnością ogłosił, iż ma on przed sobą co najwyżej 12 miesięcy życia. Jego wypowiedź ukazała się w prasie w lutym 2012, przez chwilę wywołała sensację, lecz media szybko zdegradowały ją do jakiegoś nieporozumienia, roztargnienia czy wręcz konfabulacji – po czym o wszystkim zapomniano.

Niektóre komentarze po abdykacji Benedykta XVI były żenujące – np. kardynał Cottier powiedział, iż „[papież] mierząc swe siły z zadaniami do wykonania, podjął decyzję, iż nie można zmuszać Opatrzności”. A więc pozostanie na swym stanowisku to „zmuszanie Opatrzności”? Czyżby Opatrzność nie wiedziała, co robi, dając mu tron Stolicy Apostolskiej? Czy Opatrzność nie jest zdolna do prowadzenia człowieka przez życie?

Kluczowym pytaniem jest: czy uroczyście ogłoszona abdykacja Benedykta XVI 11 lutego 2013 była aktem w pełni wolnej woli, nie wymuszonym – choćby w pośredni i subtelny sposób – przez czynniki zewnętrzne?

Odpowiedź na to pytanie ma ogromne znaczenie dla kanonicznej ważności abdykacji.

Można się zastanawiać, czy papież w swym sercu zgadzał się z ogłoszoną przez siebie decyzją – i porównać to do sakramentu Eucharystii, w którym udział bierze materia, forma i intencja. Gdy brakuje choć jednego z tych czynników, sakrament jest nieważny. Na przykład, gdy kapłan wypowiada słowa poświęcenia, ale nie ma intencji poświęcenia, całe poświęcenie jest nieważne.

Oprócz słów istnieje język gestów. Z tego, co widzimy, Benedykt XVI zdecydował się nadal pozostać „na dworze Piotra”, nadal ubiera się na biało, pozwala się nazywać „emerytowanym papieżem” i nadal używa imienia Benedykt XVI, nawet w dokumentach. Nie zmienił również swego herbu mimo sugestii Watykanu.

Wiemy, że w Kościele istnieje także „ciche nauczanie”. Być może tak jest i w tym przypadku.

Postscriptum
Chcę zacytować piękny i znaczący tweet papieża Franciszka:  „Dziś wzywam was do modlitwy o Jego Świątobliwość Benedykta XVI, człowieka wielkiej odwagi i pokory”.

Za http://www.antoniosocci.com
Opracowanie Gajowy Marucha