Czego w Polsce nie mówiono o Fidelu Castro?

Wczoraj w nocy [25.11.2016] cały świat obiegła wiadomość o śmierci Fidela Castro. Wszystkie neoliberalne środowiska nie ukrywają swojej radości, zaś zwykły lud Ameryki Południowej tonie we łzach.

W Polsce narracja na temat Kuby i Fidela jest niestety całkowicie nierzetelna i wypaczona przez amerykańską propagandę, która ma monopol w polskojęzycznych mediach. A czego się w nich o Fidelu i jego rządach nie mówiło?

Kilka lat temu rząd Kuby został wyróżniony przez ONZ-owską organizację UNICEF za skuteczną pracę na rzecz zapewnienia dzieciom godnego poziomu rozwoju. Przedstawiciel UNICEFu José Juan Ortiz mówił wówczas:

„Spośród 900 tysięcy dzieci umierających na świecie każdego miesiąca w wyniku biedy, żadne dziecko nie jest kubańskie. 200 milionów dzieci na całym świecie śpi każdego dnia na ulicy, a żadne z nich nie jest kubańskie. Na całym świecie 250 milionów dzieci w wieku poniżej 13 roku życia jest zmuszonych do pracy, by przeżyć. Ponad milion dzieci rocznie jest zmuszanych do prostytucji, a dziesiątki tysięcy dzieci padają ofiarą międzynarodowego handlu organami. 25 tysięcy dzieci umiera każdego dnia na odrę, malarię, błonicę, zapalenie płuc i z powodu niedożywienia. Żadne z nich nie jest kubańskie.”

Fidel Castro podczas wizyty w katowickim Spodku

Miłujący pokój i demokrację Amerykanie próbowali zamordować Fidela ponad 600 razy. Pomimo, że oficjalnie ich prawo zakazywało mordowania głów innych Państw, CIA nigdy tym prawem się specjalnie nie przejmowało. Kubańskiego przywódcę próbowali zabić już od roku 1956.

Castro wielokrotnie może mówić o ogromnym szczęściu. Osoby wierzące mogą tu z całą pewnością upatrywać wsparcia niebios. Na początku lat 60. XX wieku próbowano zabić go za pomocą pastylki cyjanku. Zabójca miał ją wrzucić do czekoladowego koktajlu w hawańskiej kawiarni. Tabletkę ukrył wcześniej w zamrażarce wraz z kostkami lodu. Niedoszły zabójca w decydującym momencie nie był jednak w stanie oderwać tabletki od lodu do którego ta przymarzła.

W 1960 roku Antonio Veciana został przez CIA wybrany na zabójcę dyktatora. 4 października tegoż roku wszedł do wynajętego mieszkania w budynku naprzeciw pałacu w Hawanie, w której przebywał Castro. Veciana miał zabić dyktatora za pomocą bazooki, jednak bojąc się kary śmierci zrezygnował z zamachu. Po latach Veciana zdecydował się ponownie przeprowadzić zamach. Będąc już uchodźcą mieszkającym na Florydzie planował wmontować karabin w kamerę telewizyjną i zabić Castro podczas konferencji prasowej. Zamachu nie przeprowadzono, gdyż ludzie Veciany przestraszyli się. W 1979 roku Veciana próbował przeprowadzić ostatni zamach na życie Castro, gdy ten planował przyjechać do Nowego Jorku w celu wystąpienia w ONZ. Będąc w Nowym Jorku, Veciana próbował rzucić w stronę dyktatora piłkę, w której umieszczono materiały wybuchowe. Zamach udaremnili kubańscy agenci, którzy donieśli do FBI o próbie zamachu.

Pod koniec 1962 roku próbowano zabić Fidela Castro za pomocą skafandra nurkowego. Castro lubił nurkować w rejonie raf koralowych u wybrzeży Kuby. CIA spreparowała kombinezon zakażony grzybem, powodujący chorobę skóry oraz aparat oddechowy podający powietrze z bakterią gruźlicy. Prezent miał przekazać James Donovan, który w imieniu Stanów Zjednoczonych prowadził rozmowy w sprawie zwolnienia jeńców z Zatoki Świń. Donovan jednak z własnej inicjatywy podarował Fidelowi bezpieczny i sprawny sprzęt.

Inny pomysł, wykorzystujący zamiłowanie Castro do nurkowania, polegał na podłożeniu muszli z materiałami wybuchowymi, którą zainteresowałby się dyktator. CIA jednak nie znalazła żadnej odpowiadającej wymaganiom muszli (na tyle pięknej, by skłoniła do podniesienia oraz wystarczająco dużej, by mogły zmieścić się materiały wybuchowe). Problemem okazał się również zbyt mały zasięg miniaturowej łodzi podwodnej, która podrzuciłaby bombę.

Szef ochrony Castro, Fabian Escalante doliczył się 638 prób zamachu: 38 za Dwighta Eisenhowera, 42 za Johna Kennedy’ego, 72 za Lyndona Johnsona, 184 za Richarda Nixona, 64 za Jimmy’ego Cartera, 197 za Ronalda Reagana, 16 za George’a Busha i 21 za rządów Billa Clintona. (1)(2)

Pośród polskiej braci górniczej.

Kuba jest najbezpieczniejszym państwem w Ameryce Łacińskiej. Jest to jeden z nielicznych krajów na tym kontynencie, w którym można wyjść w środku nocy nie obawiając się pobicia czy innego przestępstwa, które zaś są nader częste w innych krajach w tym regionie. (3)

Fidel uczy polskich koszykarzy jak powinno grać się w kosza

Jednym z największych osiągnięć Rewolucji Kubańskiej jest przemysł medyczny. Niewielu, szczególnie w Polsce, wie, że w dziedzinie biotechnologii czy inżynierii genetycznej Hawana należy do światowej czołówki. Kuba plasuje się m.in. w czołówce badań nad nowymi lekami przeciwko AIDS i nowotworom.

Według danych WHO, Kuba posiada dziś największą na świecie liczbę lekarzy w stosunku do liczby ludności. Kraj ten stał się pierwszym krajem Ameryki Łacińskiej, w którym wyeliminowano dziecięce zapalenie opon mózgowych. Do najważniejszych osiągnięć medycy kubańskiej należą m.in. szczepionki właśnie przeciwko bakteryjnemu zapaleniu opon mózgowych.

W ciągu 13 lat Kuba wynalazła 13 nowych szczepionek, które są uznawane za jedne z najbardziej zaawansowanych na świecie. Wyprodukowała też ponad 200 nowatorskich produktów medycznych. W samym tylko roku 2007 zostało zarejestrowanych i opatentowanych 38 nowych wynalazków.

Hawana swoje osiągnięcia medyczne eksportuje w świat. W 2004 roku nawet Stany Zjednoczone zakupiły na Kubie licencje na trzy szczepionki antyrakowe, a szczepionka która wydłuża i poprawia jakość życia pacjentów z nowotworami płuc, została zarejestrowana w takich krajach jak Kanada, Chiny, Wielka Brytania czy Republika Południowej Afryki.

Kuba bardzo chętnie również wysyła lekarzy do krajów trzecich. W 2010 roku, w czasie trzęsienia ziemi na Haiti, aktywnie działało 1200 lekarzy i pielęgniarek z Kuby. Od 1998 roku Kuba przeszkoliła też za darmo 550 haitańskich lekarzy w ramach jednego z najbardziej radykalnych przedsięwzięć medycznych w kraju – Escuala Latinoamericana de Medicina en Cuba (Elam)

Tradycja kubańskiej pomocy medycznej ma już pół wieku. Na początku lat 1960 została wysłana grupa lekarzy do Chile, dotkniętego potężnym trzęsieniem ziemi. Później 50-osobowy zespół pojechał do Algierii. Stało się to cztery lata po rewolucji, która sprawiła że połowa z 7 tysięcy kubańskich lekarzy wyemigrowało do Stanów Zjednoczonych. Podróżujący lekarze są niezwykle użyteczni, jako narzędzie polityki zagranicznej i gospodarczej rządu. Kuba, dzięki takim działaniom, może zdobyć sympatię innych krajów.

Bardzo znanym programem była również Operacja Cud, która została zapoczątkowana przez operacje katarakty w biednych wioskach Wenezueli – w zamian za ropę naftową. Dzięki tej inicjatywie wzrok odzyskało ok. 1 milion 800 tys. ludzi w 35 krajach, w tym Mario Teran – boliwijski sierżant, który zabił Ernestę Che Guevarę. Jak widać dla rządu kubańskiego medycyna jest bardzo ważnym czynnikiem. Po niklu, najbardziej dochodowym źródłem kubańskiego eksportu jest właśnie przemysł medyczny. (3)

Zadbałem o to by wszystkie te informacje pochodziły ze źródeł, które trudno podejrzewać o to by były w jakikolwiek sposób sprzyjające Kubie. Czasem nawet jest wręcz przeciwnie.

Źródła:
(1) http://www.newsweek.pl/swiat/638-za…
(2) https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamac…
(3) http://konserwatyzm.pl/artykul/1171…
Wszystkie powyższe zdjęcia pochodzą z tygodniowej wizyty Fidela Castro w Polsce, która rozpoczęła się 6 czerwca 1972 roku.

Łukasz Gajewski
https://www.facebook.com/

Prezydent-elekt, Donald Trump, obiecuje, że postara się na Kubie przywrócić demokrację. Wprowadzaniu demokracji służy niewątpliwie burzenie miast, niszczenie infrastruktury, zabijanie ludności cywilnej (niechcący, ma się rozumieć), grabież dobytku podbijanych państw itp. Nie ulega wątpliwości, iż USA ma w tym duże doświadczenie.
Admin