Nadzieja w obliczu niebezpieczeństwa schizmy.

Podczas Mszy Świętej otwierającej Nadzwyczajny Synod Biskupów o rodzinie, papież Franciszek wezwał biskupów aby postępowali zgodnie z planem Bożym co pozwoli formować świętych ludzi.

Kościół który został założony na skale jaką jest Piotr oczekuje od Synodu, iż będzie krzewił Chrześcijańską Wiarę. Lecz to co Pismo Święte nazywa „tym Światem” ma zupełnie inne oczekiwania.

Media nawołują codzienne aby Kościół się „odnowił”. To eufemizm, którego celem jest pochwała wynaturzeń a nie ich potępienie, wynaturzeń które szerzą coraz bardziej, głównie dzięki systematycznemu poparciu w mediach oraz przemyśle rozrywkowym.

Kościół jednak nie został założony po to aby aprobować to czego wymaga od Niego ten świat, lecz po to aby nauczać tego czego oczekuje od nas Bóg i prowadzić nas do świętości. Ponieważ jest wolą Boga, Który wie wszystko i nie może się mylić ani w błąd wprowadzać abyśmy odnaleźli prawdziwy Pokój oraz radość. Dlatego ani doktryna ani wypływające z niej nauczanie oraz praktyka pastoralna nie są rezultatem jakiegoś konsensusu pośród duchownych, nawet gdyby byli biskupami lub kardynałami.

Od początku chrześcijaństwa, Apostołowie oraz ich następcy musieli zmagać się z ogromną presją ze strony potężnych religijnych i politycznych elit, które próbowały zmusić ich do zniekształcenia prawdy oraz ewangelicznej misji powierzonej im prze Chrystusa. Dlatego zamiast składania ukłonów obcym bogom, zostawili nam świadectwo bezwarunkowej wierności prawdzie, rozlewając za nią swoją krew.

Przede wszystkim „Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi” (Dz 5:29). W tych dniach pocieszenie daje nam postawa św. Atanazego, który nie raz a pięć razy został usunięty ze swojej diecezji, co było rezultatem matactw jego przeciwników, biskupów ariańskich, z którymi nie był w „komunii”. Został usunięty ponieważ głosił „Katolicką i Apostolską Wiarę”, jak jest ona nazywana w Rzymskim Kanonie Mszy Świętej.

Błogosławienie i akceptowanie tego czego wszyscy „wymagają” nie jest ani miłosierdziem ani pastoralną miłością. Jest raczej bezwładem oraz wygodą. Przecież możemy się bez „tego” obejść ewangelizując i edukując. Jest również ukłonem w kierunku ludzi. Stajemy się przez to jak mówią ważniejsi, ważniejsi niż prorocze napomnienie wypływające z posłuszeństwa Bogu.

Św. Benedykt pisał w innym okresie, również naznaczonym zamętem, jakie są zależności pomiędzy życiem wiecznym a posłuszeństwem: „Do ciebie więc kieruję teraz moje słowa, kimkolwiek jesteś ty, co wyrzekasz się własnych chęci, a chcąc służyć pod rozkazami Chrystusa Pana, prawdziwego Króla, przywdziewasz potężną i świętą zbroję posłuszeństwa.” (Reguła św. Benedykta, Prolog)

We wnętrzu Kościoła (ostatnio na najwyższych poziomach) “wieje nowy wiatr” , który nie pochodzi od Ducha Świętego. Nawet kardynał prefekt Kongregacji Doktryny Wiary, pośród innych, skrytykował owe zapędy określając jako utopijne myślenie, iż można dokonywać istotnych zmian w praktyce pastoralnej nie atakując równocześnie Katolickiego nauczania o rodzinie.

Nie potępiając intencji jakimi kierują się ci ludzie, kierując się jednak chęcią ukazania prawdy ze smutkiem muszę nazwać ich po imieniu. Kardynał Kasper oraz jezuicki periodyk Civiltà Cattolica są aktywnymi promotorami tego zamętu. To smutne, iż muszę wymieniać ich z imienia jednak taka jest prawda. Co dotąd było uważane za poważne sprzeniewierzenie się prawu Boga, jest w tej chwili sankcjonowane w imię Jego miłosierdzia. Próbują oni usprawiedliwić to czego usprawiedliwić się nie da, dokonując subtelnych interpretacji tekstów oraz wydarzeń z przeszłości. Jednak ci, którzy orientują się w tych sprawach odrzucają owe słowne gierki. Dlatego nie zapominajmy o przyrzeczeniu naszego Pana: „Niebo i ziemia przeminą, ale moje słowa nie przeminą”. (Mt 24:35)

Mamy wyjątkową sposobności jaką daje nam Synod aby potwierdzić i zastosować w praktyce to w co Kościół zawsze i wszędzie wierzył na temat rodziny. Wymaga to od nas obrony prawdy oraz dzieci Bożych przed tymi którzy je atakują. Sytuacja jest bardzo poważna i nie jestem pierwszym, który zwrócił uwagę na fakt, iż nieszczęśliwie stoimy w obliczu wielkiej schizmy o której mówili nasz Pan oraz Jego Najświętsza Matka w uznanych przez Kościół objawieniach.

Sprzeciwiając się tym którzy dążą do „przemodelowania” prawa i manipulują statystykami, jakgdyby ludzie Boga byli w mocy je narzucić nadużywając władzy, przypominamy, iż prawo Kościoła nie jest definiowane poprzez opinie ludzi oraz przykłady życia charakterystyczne dla zmieniających się czasów, lecz pochodzi prosto ust bożych. Historia schizmy narzuconej katolikom w Anglii oraz świadectwa pozostawione przez świętych Jana Fischera oraz Tomasza Morusa są w tym momencie warte przypomnienia.

Módlmy się z papieża, kardynałów i biskupów, abyśmy jeżeli zajdzie potrzeba byli gotowi do przelania swojej krwi w obronie rodziny, chroniąc ją przed nawałnicą oszustwa oraz bałwochwalczej wolności seksualnej. Nie oszukujmy samych siebie, nie dajmy odwieść się od wiary oraz moralności, której nauczył nas Chrystus.

Wiemy, iż świat nienawidzi naszego Pana. Sługa nie może być większy od swego pana. Świat będzie nas prześladował i będzie to robił oszukańczo nawet w imieniu Boga. A przywódcy Kościoła, którzy mówią tak jak chce świat, którzy chętnie go słuchają, którzy są przez niego oklaskiwani będą przez niego kochani, ponieważ są z tego świata a nie od Boga.

Bp. Rogelio Livieres Plano
http://eponymousflower.blogspot.se/2014/10/hope-despite-danger-of-schism-bishop.html
Tłumaczenie nadesłał p. Piotr Sawicki