Białoruś: Rymaszeuski proponuje Łukaszence pokojowe oddanie władzy

Były kandydat na prezydenta Białorusi, współprzewodniczący komitetu organizacyjnego na rzecz stworzenia partii Białoruska Chrześcijańska Demokracja Wital Rymaszeuski przedstawił prezydentowi Alaksandrowi Łukaszence scenariusz pokojowego oddania władzy. W Mińsku odbył się 4. zjazd założycielski tej partii. BChD od 2009 r. już trzykrotnie przeprowadzała zjazdy założycielskie i składała wniosek o rejestrację w Ministerstwie Sprawiedliwości, ale jak dotąd bez powodzenia.

Rymaszeuski oświadczył, że scenariusz przewiduje trzy punkty: bezwarunkowe uwolnienie i rehabilitację więźniów politycznych, przeprowadzenie wolnych i uczciwych wyborów oraz finansową pomoc od państw europejskich na przezwyciężenie przez Białoruś kryzysu gospodarczego.

– Uważamy, że w wolnych i uczciwych wyborach Łukaszenka nie wygra. Ale teraz obecna władza białoruska robi wszystko, żeby w kraju doszło nie do pokojowego przekazania władzy, tylko do rewolucji – powiedział Rymaszeuski.

Inny współprzewodniczący komitetu organizacyjnego Pawał Siewiaryniec ocenił, że szanse na spełnienie trzech postulatów komitetu organizacyjnego są bliskie zeru, wobec czego zaapelował, by szykować się do „aktywnego bojkotu” zbliżającej się kampanii przed przyszłorocznymi wyborami parlamentarnymi.

Według Rymaszeuskiego udział BChD w wyborach parlamentarnych oznaczałby „sprzedanie tych więźniów politycznych, którzy znajdują się teraz za kratkami, i sprzedaż narodu białoruskiego”.

Aktywny bojkot miałby polegać na przygotowywaniu obserwatorów na głosowanie lub na rozpowszechnianiu materiałów na temat fałszowania wyborów na Białorusi.

Rok temu na Białorusi brutalnie zdławiono wielotysięczny protest przeciwko oficjalnym wynikom wyborów prezydenckich, dającym prawie 80 proc. urzędującemu prezydentowi Alaksandrowi Łukaszence. Do aresztów trafiło wówczas ponad 600 osób, a sądy skazały ponad 40. Dwóch byłych kandydatów opozycji – skazany na 6 lat pozbawienia wolności Mikoła Statkiewicz oraz skazany na 5 lat Andrej Sannikau – wciąż pozostaje w koloniach karnych. Rymaszeuski został zatrzymany w wieczór wyborczy, ale zwolniono go 1 stycznia.

http://wiadomosci.onet.pl/

Z tego, co wiemy,  na Białorusi znajdowało się kilkudziesięciu zagranicznych obserwatorów, którzy nie stwierdzili żadnych oszustw wyborczych. Dlatego proponujemy chętnemu do przejęcia władzy p. Rymaszeuskiemu, aby po prostu wygrał wybory i przestał szukać bocznej furtki. Białoruś to jeszcze nie Unia, gdzie można bez problemów zrzucić ze stanowiska legalnie wybranego prezydenta lub premiera i zastąpić kukłą. – Admin.

Układ białowieski – 20 lat

W dniu 8 grudnia dwa najbardziej opiniotwórcze polskie dzienniki – Rzeczpospolita i G.W. na swych pierwszych stronach doniosły o kłopotach kierowców i którejś tam rocznicy Daniela Olbrychskiego. O 20. rocznicy Układu białowieskiego ani słowa.

A przecież traktat ten podpisany we wsi Wiskuli przez Stanisława Szuszkiewicza, Leonida Krawczuka i Borysa Jelcyna ustalał, że przestaje istnieć Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. W jego miejsce wyżej wymienieni przedstawiciele Białorusi, Ukrainy i Rosji powołali Wspólnotę Niepodległych Państw. Utopijny twór, który przez trzy ćwierci stulecia kładł się cieniem na losach świata przestał istnieć. Supermocarstwo powszechnie postrzegane jako zdolne zawładnąć globem, bez wojny, zniknęło jako podmiot prawa międzynarodowego.

Owszem rozpad Związku Radzieckiego był procesem, który trwał już od roku 1988, kiedy to nadrzędność prawa republikańskiego nad związkowym ogłosiła maleńka Estonia, do dymisji Michaiła Gorbaczowa 25/26 grudnia 1991 r., ale to właśnie dokument podpisany w Puszczy Białowieskiej 8 grudnia stwarzał nieodwracalny stan prawny w całym państwie, już teraz byłym.

Budzi zdumienie, że pamięć o tak doniosłym fakcie historycznym jest starannie przemilczana przez „elity” zarządzające wpływowymi mediami. Wprost narzuca się pytanie: dlaczego? Niżej podpisany ma na to jedną odpowiedź, proszę o kontrargumenty, jeśli się mylę. Otóż zawarcie traktatu w Wiskuli i przyjęcie go bez masowych protestów w Rosji dowodzi jak w gruncie rzeczy obcym dla Rosjan był komunizm i ZSRR. Aleksander Sołżenicyn napisał niegdyś „ >>Rosja<< stała się pojęciem do szczętu wytartym, każdy przyzywa je ni w pięć, ni w dziewięć. Nawet kiedy takie monstrum, jakim jest ZSRR, zagarniało kawałki Azji czy Afryki, też mówiło się w całym świecie: >>Rosja, Rosjanie…<<

Pogląd, że ZSRR w żadnym wypadku nie można utożsamiać z Rosją, że Rosjanie byli pierwszymi ofiarami tej, przywleczonej z Zachodu, krwawej utopii, jest poglądem wysoce niepopularnym, bo zmuszającym do przewartościowania wielu obiegowych pojęć.

W dodatku są na świecie potężne siły, którym podlizują się nasze, pożal się Boże, „elity” wraz z dyplomacją, zainteresowane używaniem w rozgrywce z dzisiejszą Rosją także argumentami historycznymi. Tu teza o tożsamości Rosji i ZSRR jest wprost bezcenna. A, że Układ białowieski i reakcja „Moskali” na ten akt temu przeczy … należy o nim zapomnieć.

Paweł Milczarek
http://mercurius.myslpolska.pl

Co paleokonserwatyści widzą w Jaruzelskim?

Artykuł był napisany z okazji rocznicy wprowadzenia stanu wojennego w Polsce. Inny punkt widzenia przedstawiono tutaj:
https://marucha.wordpress.com/2011/12/10/marsz-marsz-pilsudski/
Admin

Dziś mija 30 lat od wprowadzenia stanu wojennego, nie miałem w planach komentowania ani samego wydarzenie ani jego rocznicy. Czytając jednak internetowe opinie na temat stanu wojennego wygłaszane przez przedstawicieli części środowisk odwołujących się do tradycji endeckiej i konserwatywnej, muszę wyrazić swoje zaskoczenie wyrazami poparcia dla Wojciecha Jaruzelskiego płynącymi z tej strony.

Już nawet z czystej ciekawości staram się przeniknąć motywy jakie są przyczyną wygłaszania tego typu opinii, które są dla mnie lekko wstrząsające. Co determinuje te poglądy u ludzi, którzy je głoszą i w jaki sposób potrafią oni pogodzić – troskę o naród i państwo, o polską rodzinę, o pewien system wartości, który osobom przyznającym się do poglądów o charakterze narodowym musi być bliski, a także o pewien konserwatywny etos – z działaniami podejmowanymi przez reżim generała ludowego wojska Wojciecha Jaruzelskiego w trakcie stanu wojennego, a także po jego formalnym zakończeniu oraz konsekwencjami tychże działań.

Przyznam, że trudno mi pojąć jak można znaleźć kompromis pomiędzy założeniami ideowymi narodowej demokracji a codzienną praktyką i konsekwencjami stanu wojennego. Ciekawy jestem jakie korzyści płynące dla narodu i państwa a wynikające z działań podejmowanych przez reżim Jaruzelskiego dostrzegają z endeckiego i konserwatywnego punktu widzenia osoby epatujące tymi poglądami.

O źródłach rozbioru Polski

Fragmenty książki Kazimierza Mariana Morawskiego „Źródła rozbioru Polski”.
Nadesłał p. PiotrX.

Książka jest wynikiem ośmioletniej pracy autora (1926-1934) tj, kwerendy archiwalnej, bibliotecznej i „wizji lokalnych” dokonywanych w wielu miejscach (Wiśniowiec, Dukla, Norymberga, Frankfurt, Wilhelmsbad, Kassel). Choć autor pisał przed laty i zastrzega sie że jego praca to zaledwie początek i „garść promieni” rozwietlająca mroki nieznanej historii i działalności towarzystw tajnych, tym niemniej moim zdaniem jest bardzo ciekawa. [Uwaga PiotrX]

Powiada Flemming, który Augusta ze współczesnych znał chyba najlepiej, w słynnej już dzisiaj charakterystyce swojej, że „żądza uciech stawała bardzo często wpoprzek jego ambicji, lecz żądza sławy nigdy nie przeszkodziła uciechom”. A żądza ta sławy sama w sobie była nieograniczona, sięgała wyżyn zawrotnych, dali nieuchwytnych. Za złe mu mieli to już współcześni. Słusznie też mógł się obawiać ochmistrz nowej królowej polskiej na
wieść o elekcji Augusta, że „cień tej korony może pożreć elektorat, podobnie jak siedem chudych a brzydkich krów pożarło młode a tłuste faraonowe”. Tak się nie stało, obawy Bosego się nie sprawdziły, bo August snąć lepiej jeszcze doić umiał Polskę niż Saksonję, lepiej wyciskać z niej złoto- i życiodajne soki: „uczy figura”, co w Polsce, a co w Saksonji po nim pozostało. Ale ujemniejszą bodaj jeszcze stroną tej jego żądzy sławy było to, że nie była skoordynowana, że od korony polskiej, której z Flemmingiem szukał w gwiazdach, z Grebnerem i Petersenem w traktatach okultystycznych, a z przodkiem swoim Augustem w horoskopach geomantycznych „Punktierbuchów”‘, biegła wyobraźnia jego do tronu cesarskiego w Wiedniu czy bodaj w Konstantynopolu, do Neapolu i Sycylji, do stathouderatu holenderskiego.

Miał dalej August i tę wadę, że nie był miłośnikiem pracy, że przeto jeden pomysł brał, a rzucał drugi, że żądzy uciech — jak słusznie podnosi Flemming — dawał zawsze krzyżować zamysły swoje. Na to przekleństwo jego natury dworskiej mamy oprócz świadectwa Flemminga cały dalszy szereg świadectw. Kroi się w roku 1697 wielka wyprawa turecka, o której samże August pisze do jednego z dygnitarzy litewskich, by „nie przeszkadzał wyprawie, od której zależy dobro publiczne i sława nasza”, a tu zaraz pierwszy etap lwowski staje się dlań Kapuą i cała wyprawa, pozbawiona oka pańskiego, a dzięki pięknym oczom Omfali jego chwilowej, Urszuli Lubomirskiej, rozchodzi się na niczem. Gorzej jest jeszcze czasu nieszczęsnej wojny Północnej. Gdy mianowicie Karol XII przepędził go z reszty Polski, August chroni się do Torunia, a „miasto pruskie — pisze historyk — przepełnione wojskiem, magnatami i dyplomatami zagranicznymi, brzmi nieprzerwanie odgłosem zabaw i hulanek”, pośród których Lubomirska po dawnemu atutem jest królewskim. 14 znowu lutego 1703 r. przenosi się August z Torunia do pewniejszego bodajże Malborka. W trzy dni po przybyciu do tej siedziby krzyżackiej myśli już król o zbudowaniu „theatrum dla komedji”. Zarówno on, jak jego kochanka, wysilają zmysł swój towarzyski pośród najniedogodniejszych warunków, ażeby pięknie obchodzić ostatki.

Analogiczny objaw widzimy w lecie tego samego roku. „Villegiatura” królewska to wtedy najpierw Otwock, potem zaś Ujazdów. I tu i tam towarzyszy znowu królowi Lubomirska. Istny obraz ,,Boccacciowego Dekamerona pośród spustoszeń florenckiej dżumy” — zauważa o tych wczasach Augustowych stary Jarochowski. Kasy nadworne stoją pustkami, zabobonny monarcha puka już o radę do alchemików, bankier królewski Berend Lehmann rozbija się na wszystkie strony za pieniędzmi, a przecie król zdobywa się dla uczczenia rozwodu swojej kochanki na festyn i bukiet z drogiemi kamieniami wartości 60.000 talarów. Ale i klęskowy rok 1705 wart jest w życiu Augustowem fatalnego 1704. Zmienia się w nim tylko scenerja: Cosela występuje zamiast Lubomirskiej.

Uchwała o rozczłonkowaniu Rosji

Źródło: http://topwar.ru/9242-zakon-o-raschlenenii-rossii.html
Data publikacji: 13.12.2011
Tłum. RX

Nie jest tajemnicą, że rozczłonkowanie Rosji było odwiecznym marzeniem naszych wrogów. Istnienie silnego, monolitycznego państwa rosyjskiego nigdy nie dawało im spokoju.

Ostatnie 100 lat przyniosło Rosji najcięższe doświadczenia w całej jej tysiącletniej historii. W ciągu całego ostatniego stulecia Rosja nieustannie walczy o przeżycie, balansując na krawędzi zachowania swojej państwowości i integralności terytorialnej. Walka ta rozpoczęła się od przewrotu lutowego w 1917 roku i trwa do dziś.

Pierwsze próby Zachodu podważenia integralności terytorialnej państwa rosyjskiego były na oficjalnym poziomie podjęte już na początku Wojny Domowej w naszym kraju. Oficjalna mapa Rosji sporządzona na paryską Konferencję Pokojową w październiku 1918 roku, to znaczy jakieś półtora roku od przewrotu lutowego, włączała tylko część europejską naszego kraju. Następnie zamorscy potentaci, ukradłszy nam zwycięstwo w I Wojnie Światowej, już zacierali ręce obserwując narodzenie procesu rozczłonkowania Rosji na autonomiczne regiony. Ich nadzieje były uzasadnione ponieważ do tego czasu Rosja, zbierająca owoce obalenia autokracji, przeżywała okres nowej Wielkiej Smuty (upadku i chaosu – tłum.) a początek jej rzeczywistego podziału był już rozpoczęty. Planistom rozpadu naszego kraju pozostało już czekać i to niedługo, tym bardziej, że nowa władza ogłosiwszy prawo narodów do samostanowienia, sama była gotowa do rozdawnictwa części Imperium Rosyjskiego na prawo i lewo, a tym jej prowincjom, które po prostu nie były jeszcze zdolne do samodzielności i otrzymania podarunku pełnej suwerenności, był nadany status republik, zakładający ich nieuchronne odejście od Rosji w przyszłości.

Pomimo wszystkich wysiłków zdrajców Rosji i ich zagranicznych panów, rozwalenie Imperium zostało opóźnione o 80 lat podczas których dla ostatecznego osiągnięcia założonych celów nasi wrogowie robili wszystko co możliwe.

Następną wielką próbą z której Rosja, wbrew wszystkim wrogom, wyszła w postaci potęgi światowej, była II Wojna Światowa. Idea rozczłonkowania Rosji tworzyła podstawę wojny ideologicznej faszyzmu przeciwko naszemu krajowi. Obudzenie świadomości narodowej „ciemiężonych” przez bolszewizm narodów powinno być gwarancją zwycięstwa Niemiec, przede wszystkim politycznego i duchowego, oraz położenia kresu państwu rosyjskiemu.

Ludzie wokół Marcina Luthera

Marcin Luther miał bezpośredni lub pośredni kontakt z wieloma żydowskimi kabalistami, wpływowymi żydami i żydami odgrywającymi rolę antysemitów tamtego czasu, a którzy przyjęli chrześcijaństwo prawdopodobnie pozornie. Żydzi wokół Marcina Lutra to: Konrad Mutian (vel. Conradus Mutianus Rufus), Johann Reuchlin, Pico della Mirandola, Jakob Questenberg, Jakob ben Jehiel Loans, Obadja Sforno of Cesena, Johann Pferrerkorn (który rozpoczął Kontrreformację), itd. [M. A. Hoffman II, „Judaism’s Strange Gods” Independent History and Research, Coeur d’Alene, Idaho, 2000, pp. 108-109]

Encyclopaedia Judaica w artykule „Messianic Movements” (Ruch Mesjanistyczny) pisze:

„Mniej więcej w tym samym czasie wiele Żydów pokładało swoje nadzieje w Marcinie Lutrze jako człowieku który przygotuje drogę dla Mesjasza poprzez stopniowe edukowanie Chrześcijan polegące na odciąganiu ich od zabobonnych praktyk i wierzeń”
[„Messianic Movement”, Encyclopaedia Judaica, Volume 11 LEK-MIL, Encyclopaedia Judaica, Jerusalem, The Macmillan Company, New York, (1971), cols. 1417-1427, na 1426]

W Księdze Malachiasza w ustępie 3:1 i 3:23 możemy wyczytać że zanim pojawi się Mesjasz będzie wcześniej wysłany poprzednik który przygotuje jemu drogę:

„1 Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną1, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza1, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. … 23Oto Ja poślę wam proroka Eliasza7 przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i strasznego.”

Kabalistyczni żydzi uważali Marcina Lutra (1483-1546) jako poprzednika (messenger) który miał przygotować drogę do spełnienie proroctw żydowskich.

Żydzi uważają że nie uda im się podbić całego świata doputy dopóki narody czczą wierzą w Boga i z tego też powodu katolicyzm jest centralnym punktem żydowskiej nienawiści. Można zauważyć, że obecnie żadna inna religia na świecie nie jest atatkowana (z zewnątrz i od wewnątrz) bardziej niż katolicyzm rzymski. Nie jest to przypadek.

Głównym celem pruskich protestantów, francuskich wolnomyślicieli, iluminatów i masonerii było i jest „nawrócić” katolików na judaizm a później na ateizm. Takie właśnie oskarżenia padały z ust wielu wybitnych osób jak John Robinson, Abbe Barruel, George Pitt-Rives, („World Significance of the Russian Revolution”), Nestia Helen Webster („Germany and England”), i kapitan Archibald Henry Maule Ramsay („The Nameless War”).

Marcin Luter w początkowym okresie swojego życia był wyjątkowym filosemitą. Było to prawdopodobnie spowodowane właśnie tym, że był otoczony przez żydowskich kabalistów i znajdował się pod wpływem. W 1523 roku napisał nawet pracę pod tytułem: „Das Ihesus Christus eyn geborner Jude sey” [Cranach u. Doring, 1523], („Das Ihesus Christus ain geborner Jude sey”, [ Melchior Ramminger, Wittemberg, 1523], co znaczy „Jezus Chrystus urodził się Żydem”.

Można więc zaryzykować stwierdzenie że Luter podburzony przez otoczenie żydowskich kabalistów chciał „zreformować” katolicyzm poprzez upodobnienie go do judaizmu

Dopiero znacznie później zorientował się jakie są prawdziwe intencje żydów i że żydzi nie wyznają Tory lecz Talmud. W 1543 napisał nawet dzieło „Von den Juden und ihren Lugen” [Hans Lufft, Wittenber, 1543], („Żydzi i Ich Kłamstwa”) w którym to zawarte jest wiele antyżydowskich wypowiedzi Lutra. Być może było to spowodowane masowymi zbrodniami ( popełnionymi przez obie strony, a wywołanymi przez Lutra) w wojnie 30 letniej.

O tym że Reformacja była wywołana przez żydów przyznają sami żydzi.

Benjamin Disraeli, żyd wysoko wtajemniczony w zakulisową rozgrywkę i sprawy żydowskie, premier rządu Wielkiej Brytanii w XIX wieku i człowiek Rotszylda, napisał w 1844 książkę „Coningsby”, w której pod dość łatwo rozpoznawalnymi pseudonimami (Sydonia = Rotszyld) ukazuje rzeczywistą władzę ówczesnej Europy i świata. W 1844 roku „Sidonia” powiedział w „Coningsby”:

„Pierwszymi jezuitami byli żydzi; ta tajemnicza rosyjska dyplomacja która tak niepokoi Europę Zachodnią, jest zorganizowana i, w istocie, prowadzona przez żydów; ta ogromna rewolucja która w tym momencie jest przygotowywana w Niemczech, a która będzie w istocie drugą i większą Reformacją, i o której tak niewiele jest jeszcze wiadomo w Angli, jest całkowicie rozwijana pod okiem żydów, którzy prawie całkowicie zmonopolizowali pozycje profesorów w Niemczech.

Żydzi mają zabronione mówić pozytywnie o czymkolwiek co pochodzi od gojów i jest dobre dla gojów. Jeżeli żydzi mówią pozytywnie o czymś, tak jak w tym wypadku o „pierwszej Reformacji”, to znaczy że było ona ich dziełem i była dla nich dobra.

Nadesłał p. Marek S.

Możesz być antysemitą, jeśli…

YOU MIGHT BE AN ‘ANTI-SEMITE’ – IF:
http://mynameisjoecortina.wordpress.com/2010/04/13/you-might-be-an-anti-semite-if/
Joe Cortina – 13.04.2010, tłumaczenie Ola Gordon

Poniewaz ‘Żydzi’ lubią ‘rzucać’ swoją ulubioną mantrą niczym jakimś rodzajem magicznego płaszcza niewidoczności na swój prawdziwy zły charakter – pomyślałem, że słuszne będzie pokazanie pozostałych 99% ludzkości, jakim jest świat ‘pogański’, nas ‘gorszych’ Gojów (bydło); że nasz ‘antysemityzm’ lub niechęć wobec narodu semickiego jest ogólnoświatowy i najwyraźniej nieokiełznany – ale także „wybiórczy”. Ciekawostką może być fakt, że samo-wybrańcy są tak perfidni w ujawnieniu – że oni sami – poprzez krwawy, ludobójcz,y prawdziwy holokaust wobec wszystkich narodów arabskich – są najprawdziwszą grupą etniczną na ziemi!

Spędziłem jakiś czas na Bliskim Wschodzie z obu – fałszywymi semickimi ‘Żydami’ i prawdziwym semickim narodem – Arabami. Zaufam Arabowi bardziej, niż Żydowi jako przyjacielowi w Nowym Jorku. Arab nie będzie próbował zbałamucić mi żony za moimi plecami. Arab nie będzie próbował mnie oszukać ,w każdy sposób jaki potrafi. Arab nie okłamie mnie dla własnych korzyści. Arab nie wyśmieje Chrystusa. Arabowi mogę zaufać z moimi dziećmi, że ich nie skrzywdzi. Arab nie potraktuje mnie jak człowieka gorszego. Życie Araba nie koncentruje się wokół żądzy, przemocy, chciwości, oszustwa i perwersji. Arab nigdy nie będzie zagrożeniem dla moich swobód. Wartości rodzinne Araba w przeciwieństwie do Żydów, są zdrowe, uczciwe i boże. Arab w przeciwieństwie do Żyda – stosuje się do prawa Bożego. I wreszcie to nie Arab zmienił mój kraj w chciwego, materialistycznego, świeckiego, bezbożnego i moralnie zgniłego trupa!

Bo widzisz – jedynym znaczącym narodem semickim dzisiaj, który może udowodnić empirycznie i uczciwie nieprzerwane pochodzenie od oryginalnych potomków plemion semickich – jest – jak na ironię, naród arabski! Ta mieszanka półkrwi zdegenerowanych potomków aszkenazyjskich kundli i Romów, którzy dzisiaj nazywają się Żydami, to w 99% oszuści i oni to wiedzą! Jedyną rzeczą, która jest pewna o dzisiejszych Żydach – jest to, że utrzymują taki sam poziom hipokryzji, zła, oszustwa i arogancji jako patologiczni kłamcy i podżegający mordercy, synowie szatana, jak tłum, który krzyczał by zamordować Jezusa 20 wieków temu. Tylko imiona się zmieniły. Zło ich fizycznie ohydnego, demonicznego oblicza, mogą widzieć dzisiaj wszyscy!
A zatem, jeśli nie lubienie ‘żydowskiej’ szumowiny, która zrujnowała mój kraj, ‘czyni mnie’ antysemitą, to jeśli tylko chcesz – nazywaj mnie ‘antysemitą’.

Tak więc – w duchu nieugiętego komika Jeffa Foxworthy i z niewielką pomocą mojego prawdziwego semickiego przyjaciela, Marka Glenna z http://theuglytruth.wordpress.com, poniżej jest ‘gojowska’ wersja: możesz być antysemitą, jeśli:
– myślisz, że Jezus był dobrym facetem, który miał do powiedzenia ważne rzeczy o pokoju na ziemi, prawach człowieka i szacunku dla człowieka i krytykował żydów za zachowanie wręcz odwrotne
– myślisz, że idea jednej grupy, żydów, będących ‘rasą mistrzów’ ‘predysponowanych do rządzenia światem żelaznym prętem’ to nonsens
– myślisz, że mord ponad miliarda muzułmanów tylko dlatego, że ośmielili się zapobiec podbiciu swojej wielowiekowej kultury przez wielogłową bestię syjonizmu, mogło nie być dobrym pomysłem
– odrzucasz popularną opinię, że islam jest religią wojny, przeciwnie do wyników badań mówiących, że jest to religia pokoju, szanująca Jezusa i jego matkę, oraz że Koran to jeden z najpiękniejszych tekstów religijnych kiedykolwiek napisanych
– wierzysz, że najświętsza księga judaizmu – Talmud jest antygojowska i antychrzescijańska, oraz że wszystko zawarte w niej o Judaszu jako bohaterze, o Maryi ladacznicy i Jezusie cudotwórcy smażącym się w piekle, to kilka z wielu powodów antyżydowskich sentymentów na przestrzeni dziejów
– myślisz, że największe mocarstwa świata, szczególnie zachodnie, są kontrolowane przez osoby, które są fanatykami religijnymi, chcącymi wprowadzić śmieszną szaloną teorię spiskową zwaną ‘agendą syjonistyczną’

Proces wytoczony przez J.Kobylańskiego zakończony

Foto: niedziela.pl

W Warszawie zakończył się proces wytoczony przez Jana Kobylańskiego kilkunastu osobom ze świata mediów i polityki, którzy aranżowali kampanię dyskredytowania prezesa USOPAL w mediach krajowych.

Na ławie oskarżonych zasiedli m.in. Adam Michnik, Mikołaj Lizut, Jarosław Gugała i Ryszard Schnepf.

Ze względu na przedawnienie (sprawa toczy się od 6 lat) sąd wydał wyrok o umorzeniu postępowania. Jednocześnie odrzucił wniosek adwokata Ryszarda Schnepfa o uniewinnienie oświadczając, że nie ma do tego podstaw i że w trakcie postępowania sądowego oskarżeni nie udowodnili zarzutów stawianych Kobylańskiemu m.in. o szmalcownictwo w czasie II wojny światowej. Wyrok nie jest prawomocny.

j.s. mp.info

http://mercurius.myslpolska.pl

Nie ulega wątpliwości, iż w każdym, zachowującym bodaj pozory obiektywizmu sądzie, wyżej wymienione szumowiny zostały by skazane za oszczerstwa. Polski niezależny sąd wybrał drogę zwlekania aż do przedawnienia. – admin

Rosja i USA – budżety wojskowe

Źródło: http://www.rusimperia.info/news/id10525.html
Data publikacji: 15.12.2011
Tłum. RX

Izba Reprezentantów USA zatwierdziła projekt budżetu obronnego na 2012 rok, donosi Associated Press. Dokument przewiduje przeznaczenie na cele wojskowe kraju 662 miliardów dolarów. Część środków planuje się zwłaszcza na programy stworzenia bombowca dalekiego zasięgu nowej generacji oraz strategicznej łodzi podwodnej SSBN(X). Budżet wojskowy USA na 2011 rok został zatwierdzony na poziomie 667,7 miliarda dolarów. W tym samym czasie budżet Rosji przeznaczony nie tylko na potrzeby wojskowe ale i na policyjną obronę reżimu (wojska wewnętrzne) wyniesie według najoptymistyczniejszych prognoz 1 bilion 769 miliardów rubli (58 miliardów dolarów USA). Agencja „RIA Novosti” była o tym fakcie poinformowana przez wicepremiera Federacji Rosyjskiej, Siergieja Iwanowa. Z kwoty tej wydatki na rozwój, zakupy i remonty uzbrojenia, sprzętu wojskowego i specjalistycznego w 2012 roku wyniosą 730,8 miliardów rubli (24 miliardy dolarów USA).

Na Kremlu nie zapomniano i o obrońcach okupacyjnego reżimu Federacji Rosyjskiej. Budżet MWD (Min. Spraw Wewn. -tłum.) na 2012 rok został zwiększony ponad dwukrotnie. „Jest to bezprecedensowy wzrost do 1 biliona 103 miliardów rubli”- powiedział Miedwiediew na spotkaniu z kierownictwem MWD w Twerze.

http://stopsyjonizmowi.wordpress.com/

Oczywiście porównanie wydatków Rosji i USA na cele wojskowe nie powstrzyma kanalii od głoszenia, że to „Rosja jest niebezpieczeństwem dla świata”, a lemingów przed dawaniem temu wiary – tak, jak nie powstrzymało ich choćby porównanie liczby baz wojskowych Rosji i USA poza granicami kraju – ani porównanie liczby bandyckich wojen toczonych w naszych czasach przez oba te kraje. – admin

Władimir Putin o światowym spisku

Путин о мировом закулисье

Skrót tłumaczenia: deotibigratia

Rok: 2007 Międzynarodowa konferencja polityki i bezpieczeństwa (Monachium)
„Mam nadzieję że po dwóch, trzech minutach mojego wystąpienia, pan Pielczyk nie włączy tam czerwonego guzika [wyłączenie mikrofonu] (…)

Problematyka międzynarodowego bezpieczeństwa – mamy dużo szerokich kwestii odnoszących się do stabilności militarno- politycznej świata.

W przeszłości świat był ideologicznie i ekonomicznie rozdzielony, a jego bezpieczeństwo zabezpieczały ogromne militarne potencjały dwóch super-państw [USA ZSRR]. Globalizacja przesunęła na peryferia stosunków międzynarodowych skrajnie ostre ekonomiczne i socjalne kwestie (…) Powstał jednobiegunowy model świata.

Co to takiego jednobiegunowy świat? Jakby nie upiększać tego terminu w praktyce oznacza tylko jedno – jedno centrum władzy, jedno centrum siły, jedno centrum podejmowania decyzji; świat jednego gospodarza i jednego suwerena – i o to oczywiście w ogóle nie ma nic wspólnego z demokracją, dlatego że demokracja to władza należąca do większości przy poszanowaniu interesów mniejszości…

Nas – Rosję teraz uczą demokracji – ale sami uczyć się tej demokracji to nie bardzo chcą.

Uważam, że dla współczesnego świata jednobiegunowy model – jest nie do przyjęcia, sam model wydaje się niemożliwym, by funkcjonować i nie może stanowić moralnej podstawy dla współczesnej cywilizacji. W związku z tym, to co dzieje się obecnie na świecie, to o czym tu zaczęliśmy dyskutować, to skutek wdrażania koncepcji jednobiegunowego świata.

A jaki jest jej rezultat? Jednostronne, nie posiadające legitymacji akcje, nie rozwiązały żadnego problemu [politycznego bezpieczeństwa], co więcej stały się generatorem nowych ludzkich tragedii i nieszczęść – osądźcie sami: wojen, lokalnych i regionalnych konfliktów nie stało się przez to mniej. Dziś obserwujemy prawie niczym nie powstrzymywany rozrost hipertroficznej wojennej siły w sprawach międzynarodowych. Siły, która powoduje że konflikty następują jeden za drugim i nie ma szans na kompleksowe i polityczne rozwiązania. Widzimy też naruszenia zasad prawa międzynarodowego; widzimy [wychodzenie] niektórych państw ze swych narodowych granic i roztaczanie wpływów we wszystkich sferach: ekonomii, polityki, i w sferze humanitarnej i narzucanie tego innych państwom. No komu to się podoba? Czy powinniśmy bezczynnie patrzeć na to co się dzieje?

Dziesięć uwag w sprawie jednego z dziesięciorga przykazań

1.

Jak wiadomo, oryginalnego tekstu Dziesięciorga Przykazań dawno już nie ma. Kamienne tablice, które „były dziełem Bożym, a pismo na nich było pismem Boga” (Wj 32,16) rozbił wściekły Mojżesz, gdy zobaczył swój lud – „o twardym karku” pląsający wesoło wokół złotego cielca.

Odtąd skazani jesteśmy na odpisy, kopie, redakcje i cały ten uczony zgiełk sprawiający, że każdą odpowiedź na pytanie: Jak naprawdę zostało sformułowane dziesięcioro przykazań?, zawsze można zakwestionować.

Jest to tym łatwiejsze, że kanon Biblii hebrajskiej żydzi ustalili dopiero w kilkadziesiąt lat po Chrystusie (!), kiedy słynny rabbi Akiba (Akiwa) rozpoczął prace nad ujednolicaniem samego tekstu. Ten tzw. masorecki tekst Biblii (zawierający m.in. zgodne z tradycją – masora – oznaczenia samogłosek) został ostatecznie ukończony i utrwalony dopiero w średniowieczu. Nb. najstarszy istniejący dziś rękopis całej Biblii hebrajskiej pochodzi właśnie z ok. X wieku. Odkrywane tu i ówdzie fragmenty (czy na przykład kompletny Izajasz znaleziony w Qumran) są – „w zasadzie identyczne” z tekstem masoreckim, ale na tym – „w zasadzie” jeszcze pokolenia biblistów – „liczne jak gwiazdy niebieskie” – zdążą się nieźle pożywić.

Podobnie nie ma – „źródłowej” odpowiedzi na pytanie – zadane przez Janusza Korwin-Mikkego – o to

– „w jakiej postaci pisany był [przez chrześcijan] Dekalog w 30 – 70 – 150 roku po Chr.”

Na rok 30 nie mamy nic, na rok 70 są listy św.Pawła (najstarsza część Nowego Testamentu), natomiast na rok 150 jest po prostu cały Nowy Testament (i kilka pism, o których jeszcze wspomnę).
Tu kanon został ustalony pod koniec IV w. i z tego też okresu pochodzą najstarsze rękopisy.

Co do Starego Testamentu, to chrześcijanie od samego początku znali go niejako – „z drugiej ręki”: z greckiego tłumaczenia dokonanego w Egipcie, tzw. Septuaginty – zawierającej więcej ksiąg niż ostateczny kanon żydowski! – do dziś używanego w Kościele Wschodnim (najstarsze rękopisy z IV w. po Chr.).

Warto też zauważyć, że w wypadku kontrowersji związanej z porządkiem, numeracją etc. znaczenie może mieć nawet taka późna i, zdawałoby się, – „czysto techniczna”, redakcyjna ingerencja, jak podział ksiąg biblijnych na wersy. W wypadku Biblii hebrajskiej jest to także dzieło masoretów, a np. tekst Nowego Testamentu dzieli się dziś zazwyczaj (tak krytyczna edycja Alanda et al.) wg wydania Stephanusa z roku 1551!

Firma Wiesenthal

Fragment książki Tadeusza Bednarczyka „Wiesenthal contra Waluś, Demianiuk i inni” – Warszawa 1997
Nadesłał p. PiotrX

Szymon Wiesenthal lub Simon Wiesenthal. Kim on jest naprawdę? Odnośnie nazwiska, pisał się w Polsce przed wojną Szymon Wiesental. Zmienił pisownię imienia i dodał literę h do nazwiska na początku lipca 1941 r. podczas hitlerowskiej okupacji Lwowa. Urodził się tuż przed północą, 31 grudnia 1908 r., w galicyjskim miasteczku Buczacz, mającym wtedy około 9 tysięcy mieszkańców, w tym 6 tysięcy Żydów, 2 tysiące Polaków i tysiąc Ukraińców. Ojciec jego byt kupcem handlującym słodyczami i jak wszyscy miejscowi Wschodni Żydzi, był ortodoksem. Chasydyzm i jego mistycyzm szerzył się w południowo-wschodniej Polsce od czasów rabi Nachmana z Brastawia, zmarłego w 1810 r. Rodzina Wiesentalów należała do zamożniejszych w miasteczku. Szymon rósł w cieple rodzinnym jako pupil. Miał niespełna sześć lat, gdy wybuchła wojna światowa 1914 roku. Jego ojciec wzięty do wojska był na froncie wschodnim, służył w komórkach austriackiego wywiadu. Zginął podczas nagłych ofensywnych wypadów rosyjskich w 1915 r. Wtedy też wielu Żydów, a szczególnie tych, którzy pochodzili z dawnych terenów polskich przejętych przez Rosję, uciekło na Zachód. Uciekła i matka Szymona, wraz z jego młodszym bratem i osiadła w Wiedniu, gdzie Szymon przez dwa lata chodził do szkoły. Tu uzyskał znajomość języka niemieckiego, używa go do dziś. W Galicji posługiwał się językiem polskim i żydowskim – czyli jidisz, będącym zniekształconą wersją języka niemieckiego.

W 1917 r. po oswobodzeniu przez Niemców wschodniej Galicji matka z synami powróciła do Buczacza. Szymon zaczął uczęszczać do miejscowego gimnazjum. W latach 1918-1920 Buczacz cierpiał na trudności zaopatrzeniowe, żywnościowe, gdyż na tych terenach trwały zbrojne starcia z Ukraińcami, z Rosją. Wreszcie nastał pokój. Szymona interesowała tylko nauka. Uczył się dobrze. Już w gimnazjum stała się widoczna jego przyjaźń i miłość z Cylą Muller, rówieśniczką i koleżanką szkolną. Znajomi przepowiadali, że ci dwoje staną się małżeństwem. Tymczasem w 1925 roku nastąpiło rozstanie, gdyż matka Szymona wyszła ponownie za mąż, za właściciela cegielni w miejscowości Dolina na Podkarpaciu i przeprowadziła się tam. Były tu piękne okolice. Ich uroki Szymon odkrywał w licznych wędrówkach pieszych, a nawet i konnych. W 1928 roku zdał maturę. Nie dostał się na Politechnikę Lwowską, a będąc dobrze sytuowany, wyjechał na studia do Pragi Czeskiej, do Wyższej Szkoły Technicznej. Chciał być architektem. W Pradze nauka szła mu słabo, przez cztery lata nie zdołał w pełni ukończyć szkoły i w 1932 roku wrócił do Lwowa.

Narastał światowy kryzys ekonomiczny, odbiło się to i na Polsce. Skończyły się pieniądze na jego studia. W Pradze prowadził dość wesołe życic towarzysko-kawiarniane. Było to kosztowne, nie starczały domowe apanaże. Nawinęło mu się wygodne źródło łatwych dochodów- zaczął pracować na rzecz polskiego II Oddziału, wywiadu. Koledzy go nie lubili. Szybko się zorientowali w jego powiązaniach i zaczęli go unikać jako szpiega i donosiciela.

Rozumowanie idioty – dlaczego wali się zachodni kapitalizm

An idiot’s overview of why western capitalism is crashing
http://www.alanhart.net/an-idiot%E2%80%99s-overview-of-why-western-capitalism-is-crashing/#more-1680
Alan Hart – 7.12.2011, tłumaczenie Ola Gordon

Idiota w nagłówku to ja, w tym sensie, że nie jestem ekonomistą i nigdy nie studiowałem, ani nie zajmowałem się ekonomią w sposób formalny, ale. . . zacząłem rozumieć dlaczego to, co obecnie nazywa się zachodnim kapitalizmem, musiało się zawalić, kiedy już na początku lat 1970 zbierałem materiały do filmu dokumentalnego na temat codziennego ubóstwa na świecie i jego wpływu na wszystkich.

Kiedy rozmyślałem o tym czego byłem świadkiem i dowiedziałem się podczas badań w 120 krajach (także w Banku Światowym i wielu agencjach ONZ) i filmowałem w 69 z nich, moim przewodnikiem był rozsądek. To doprowadziło mnie do wniosku, że problemem nie był kapitalizm jako taki. Był nim krótkowzroczny i głupi sposób zarządzania zachodnim kapitalizmem.

Zaraz to udowodnię.

Na początku lat 1970, prawdziwi eksperci w dziedzinie rozwoju zwracali uwagę na fakt, że nasza jedna mała planeta została podzielona na dwa światy – bogaty świat, zamieszkały przez około 20% ludzkości (i znanych w żargonie rozwoju jako Północ) i ubogi świat zamieszkały przez około 80% ludzkości (i znany w żargonie rozwoju jako Południe).

W biednym świecie, około 15 mln dzieci poniżej piątego roku życia umierało rocznie z powodu niedożywienia i związanych z nimi i łatwo dających się zapobiec chorób, takich jak biegunka, odra i koklusz, w ubóstwie, skrajnym ubóstwie. I około 300 mln rodziło się z uszkodzeniami mózgu z powodu niedożywienia w łonach matek. Ale te statystyki mówiły tylko część historii.

Większość ludzkich mieszkańców Planety Ziemi żyła na marginesie, bez niektórych, a w wielu przypadkach wszystkich podstawowych warunków potrzebnych do życia – schronienia, odpowiedniego odżywiania, czystej wody, opieki zdrowotnej, możliwości edukacji i pracy. Na wszystkich kontynentach pytałem najbiedniejszych rodziców, co było tą jedną rzeczą, której najbardziej potrzebowali. To było przed erą telefonu komórkowego, i oczekiwałem, że wielu z nich powie – telewizora, lub innego takiego gadżetu. Ale to, co wszyscy mówili na różne sposoby, powiedziała jedna z najbiedniejszych kobiet indyjskich. Jej odpowiedź brzmiała: „Edukacja dla moich dzieci, żeby nie musiały żyć jak zwierzęta, jak my”.

Bogate kraje swoje bogactwo tworzyły sprzedażą towarów i usług. Wynika z tego, że gdyby ten proces tworzenia bogactwa miał prowadzić do zrównoważonej przyszłości i obywatele bogatego świata mieli się cieszyć ciągle podnoszącym się standardem, globalny rynek potrzebowałby coraz więcej konsumentów o odpowiedniej sile nabywczej, mogących kupić to, co bogate kraje wytwarzają.

Bezpośrednie zagrożenie nuklearne ze strony Iranu? Wykaz ostrzeżeń od 1979 roku.

Od redakcji: Propaganda, którą uprawiają przede wszystkim establishmentowe ośrodki amerykańskie i izraelskie, a także kontrolowane przez nie organizacje tzw. „międzynarodowe”, już od 30 lat usiłuje udowodnić, że „atomowy konflikt zbrojny spowodowany przez Iran jest tuż-tuż”. Prezentujemy tłumaczenie ciekawego artykułu Scotta Petersona z The Christian Science Monitor (w oryginale »Imminent Iran nuclear threat? A timeline of warnings since 1979«), w przystępny sposób przybliżającego retorykę ośrodków niechętnych irańskiemu pokojowemu programowi atomowemu.

Bezpośrednie zagrożenie nuklearne ze strony Iranu? Wykaz ostrzeżeń od 1979 roku.

Alarmujące głosy, twierdzące że Islamska Republika Iranu juz wkrótce posiądzie energię nuklearną, lub – co gorsza – wyprodukuje bombę jądrową, nie są nowe. Przez ponad ćwierć wieku zachodni oficjele uparcie twierdzili, że Iran jest bliski dołączenia do „klubu nuklearnego”. Taką możliwość zawsze przedstawia się jako „nie do zaakceptowania” oraz jako prawdopodobną przyczynę konfliktu zbrojnego, wskazując na konieczność zaangażowania „wszystkich możliwych środków” aby zapobiec przełamaniu strategicznej dominacji USA i Izraela na Bliskim Wschodzie. A jednak, te prognozy wciąż pojawiają się i znikają. Poniższa kronika takich przewidywań nadaje historyczną perspektywę dzisiejszej retoryce dotyczącej Iranu.

1. Najwcześniejsze ostrzeżenia: 1979-84

Strach przed bronią nuklearną w Iranie poprzedza jeszcze irańską Rewolucję Islamską z 1979 roku. Prozachodni szach Mohammad Reza Pahlavi prowadził zaawansowane negocjacje z USA, Francją i RFN, a jego plany obejmowały budowę 20 reaktorów.

Późne lata 70-te: USA wchodzą w posiadanie informacji, iż szach „rozpoczął tajny program produkcji broni nuklearnej”.

1979: Szach zostaje obalony w rewolucji dającej początek Islamskiej Republice. Po odsunięciu szacha od władzy, USA wstrzymały dostawy wzbogaconego uranu (HEU) do Iranu. Rząd rewolucyjny dowodzony przez ajatollaha Ruhollaha al-Chomeiniego zakazał broni i energii jądrowej i na pewien czas wstrzymał wszelkie projekty.

1984: Na krótko po wizycie inżynierów z RFN w niedokończonym reaktorze nuklearnym w Bushehr, Jane’s Defence Weekly cytuje źródła wywiadu RFN utrzymujące, iż produkcja bomby w Iranie „wkracza w końcowe stadium”. Amerykański senator Alan Cranston twierdzi, że siedem lat dzieli Iran od wytworzenia broni jądrowej.

Rosja przygotowuje się do możliwej wojny w Iranie

Źródło: http://www.3rm.info/18621-rossiya-gotovitsya-k-vozmozhnoj-vojne-v-irane.html
Data publikacji: 15.12.2011
Tłum. z jęz. ros. RX

Na Kreml, według informacji z kręgów wojskowych, napływają meldunki na temat ataku, który Izrael przy wsparciu USA może przeprowadzić na irańskie obiekty jądrowe.

Jeśli wojna przeciwko Iranowi rzeczywiście się rozpocznie to grozi to w przekształcenie się w katastrofę dla Rosji w tym sensie, że utraci ona swoją kluczową placówkę na Zakaukaziu czyli 102 bazę wojskową w Armenii. Oczywiście Kreml będzie robił wszystko żeby do tego nie dopuścić.

Według informacji gazety „Niezawisimaja gazieta”, już ponad rok temu Rosja zaczęła przedsiębrać różne środki zapobiegawcze minimalizujące straty wynikające z działań militarnych przeciwko Teheranowi a obecnie te przygotowania są już zakończone. Baza w Armenii jest już całkowicie zoptymalizowana, rodziny wojskowych wywiezione, garnizon rosyjski dyslokowany bliżej Erewania i zredukowany, a jednostki wojskowe przeniesione stąd bliżej w rejon Giumri w pobliżu granicy tureckiej. Właśnie z terytorium Turcji możliwe są uderzenia wojsk USA na wybrane cele w Iranie. Od 1-go grudnia postawione są w stan pełnej gotowości bojowej rosyjskie wojska w bazach wojskowych w południowej Osetii i Abchazji.

A okręty Floty Czarnomorskiej kołyszą się w pobliżu granicy z Gruzją, która w tym konflikcie może wystąpić po stronie sił antyirańskich. W dagestańskim Izberbaszu, prawie przy granicy azerbejdżańskiej, postawiony jest w stan gotowości bojowej Wydzielony Dywizjon Rakietowy obrony wybrzeża wyposażony nadbrzeżne baterie rakiet przeciwskrętowych „Bał-E”, których zasięg wynosi 130 km. W rejon zaś Machaczkały i Kaspijska przeniesiono z Astrachania wszystkie kutry rakietowe Flotylli Kaspijskiej w celu utworzenia tu jednego zgrupowania floty wojennej. Ponadto do okrętu flagowego, niszczyciela rakietowego „Tatarstan” wkrótce dołączy mały okręt artyleryjski „Wołgodonsk” i okręt rakietowy „Dagestan”. Okręty dowodzenia flotylli wyposażone są w systemy rakietowe o zasięgu rażenia do 200 km, donosi gazeta. Oprócz tego w daleki rejs na Morze Śródziemne wyszło niedawno lotniskowcowe zgrupowanie Floty Północnej Rosji.

W jej składzie znajduje się lotniskowy ciężki krążownik „Admirał Kuzniecow” i wielki okręt zwalczania łodzi podwodnych „Admirał Czabanienko”. Zgrupowanie to zawinie do syryjskiego portu Tartus gdzie znajduje się baza Floty Rosyjskiej. Przedstawiciele wojska tak w Rosji jak i w Syrii zapewniają, że żadnych innych celów oprócz ćwiczeń i uzupełnienia zapasów, zgrupowanie nie planuje. Jednakże eksperci ciągle mówią o tym, że jej zadaniem będzie także ochrona syryjskiego brzegu morskiego przed możliwymi działaniami militarnymi przeciwko rządowi w Damaszku a także niedopuszczenie w regionie do konfliktu z udziałem zachodnich państw w ogóle.

http://stopsyjonizmowi.wordpress.com

Flota Czarnomorska w Sewastopolu

Centrum Wiesenthala ogłasza Top 10 „antysemickich” wypowiedzi

Siedziba Główna Centrum Szymona Wiesenthala w Los Angeles

Centrum Wiesetnhala, zajmujące się organizowaniem procesów byłych nazistów a także ich samozwańczymi poszukiwaniami ogłosiło listę 10 „najbardziej antysemickich oszczerstw”.

Pierwsze miejsce zajmuje na niej wypowiedź Mahmuda Abbasa odnosząca się do Palestyny jako „ziemii świętej”. „Antysemicka” według Centrum wypowiedź Abbasa padła na zgromadzeniu ogólnym ONZ gdy przemówił tymi słowy: „Przychodzę tu dziś do was z Ziemii Świętej, Palestyny, ziemi boskich wieści, wniebowstąpienia proroka Mahometa, niech spoczywa w pokoju, oraz miejsca narodzin Jezusa Chrystusa, niech spoczywa w pokoju, by przemawiać w imieniu narodu palestyńskiego”.

Centrum Wiesenthala podało, że przy tworzeniu listy nie brano pod uwagę „wypowiedzi organizacji terrorystycznych, rządu irańskiego oraz skrajnych szaleńców”.

Na liście umiejscowiono jednak takie przypadki jak wychwalanie Hitlera przez pracującego dla Christiana Diora projektanta mody Johna Galliano. Kolejnym „antysemickim oszczerstwem”, które znalazła się na liście propagandzistów Centrum jest wypowiedź premiera Turcji Recepa Tayyipa Erdogana, który stwierdził, że setki tysięcy Palestyńczyków zostało zamordowanych przez Izrael.

„Te 10 wypowiedzi stanowi 10 przykładów oszustwa pochodzącego od ludzi, którzy powinni wiedzieć lepiej kiedy przekraczają granicę” – powiedział założyciel Centrum rabin Marvin Hier. Centrum rozpoczyna już zbieranie najbardziej „antysemickich” wypowiedzi osób publicznych na 2012 rok.

http://autonom.pl

Z Wkipedii:
Centrum Szymona Wiesethala jest krytykowane między innymi za sposób w jaki pomagało łapać prominentnych nazistów. Krytykowane jest także przez niektóre osoby za poglądy syjonistyczne.
Na stronach Centrum przez kilka miesięcy znajdowała się m.in. informacja o „polskich obozach koncentracyjnych” niezmieniana mimo protestów środowisk naukowych polskich i polonijnych, zmieniona później na „nazistowskie obozy koncentracyjne”

Zob. też: https://marucha.wordpress.com/2009/12/27/cien-wiesenthala/