Atak Niemców na Polskę w 1939 roku to także masowy rabunek polskich banków. RFN nigdy tych pieniędzy nie oddała.

Mówiąc o stratach wojennych spowodowanych agresją i okupacją Niemiec przeważnie mamy na myśli masowe mordy na Polakach oraz niszczenie mienia (budynków, infrastruktury itp.). Mało kto zdaje sobie jednak sprawę ze strat wywołanych rabunkiem polskiego sektora bankowego.

Na okupowanych przez Niemców terenach II RP tuż przed wybuchem wojny funkcjonowało ponad 2 tys. banków oraz instytucji finansowych. Straty w wyniku konfiskat rachunków samego tylko Banku Rolnego wyniosły 1,4 mld złotych przedwojennych. Dziś to równowartość ok. 17 mld złotych (!).

Bank Światowy wydał wyrok na dolara

Agresywna polityka zagraniczna i ogromny dług USA doprowadziły do ​​tego, że już nikt nie zastanawia się nad porzuceniem dolara – proces „dedolaryzacji” na świecie już ruszył i raczej nie uda się go zawrócić, twierdzą eksperci Banku Światowego.

Ekonomiści zapewniają: międzynarodowy system finansowy w następnej dekadzie bardzo się zmieni.

Poglądy na indeksie

Kłapać czy nie kłapać – oto jest pytanie. Człowiek kłapnie i ani się obejrzy jak podpadnie pod paragraf „podsycania animozji polsko-ukraińskich w sferze społecznej i politycznej oraz kwestionowanie i podważanie polskiej polityki historycznej i zastępowania jej narracją rosyjską”.

Taki paragraf stworzyła ABW, o czym poinformował jej rzecznik a propos wydalenia z Polski obywatelki Rosji Jekateriny C. Wprawdzie nie wiemy, co pod sformułowaniem „podsycanie animozji polsko-ukraińskich w sferze społecznej i politycznej” rozumie ABW, niemniej fakt pozostaje faktem – za Ukrainę można „beknąć”.

Oś Rzym-Moskwa?

„Rośnie Putinowska oś w Europie. Rosja ma coraz więcej przyjaciół w UE” – takim nagłówkiem straszy portal biznesowy forsal.pl. W pierwszym akapicie czytamy: „W Austrii i we Włoszech współrządzą partie, które już po rosyjskiej agresji na Ukrainę podpisały z kremlowską Jedną Rosją umowy o współpracy. Ale lista przyjaciół Kremla w Unii Europejskiej na nich się nie kończy” [1].

Giuseppe Conte i Matteo Salvini