Slobodan Milošević oczyszczony z zarzutów przez Trybunał Haski

Co zrobi teraz “Gazeta Wyborcza”, “Krytyka Polityczna” i cała polska “liberalno-demokratyczna wspólnota”? Jak zniosą zawarte w oficjalnych dokumentach Trybunału sformułowania dotyczące Slobodana Miloševićia?

[Nic nie zrobi. Uda, że nie słyszy i nie widzi. Jak każda świnia. Tym śmieciom napluć w ryj, to powiedzą, że deszcz pada. – admin]

To niewątpliwie ważne wydarzenie, gdyż stanowi kolejny, niezwykle symboliczny, dodajmy, dowód na bankructwo obozu liberalno-demokratycznego (ostatnio chętniej nazywanego euro-atlantyckim).

Demonizacja Miloševićia była w rzeczywistości ostatnim aktem propagandowej dekadencji po dokonaniu rozbicia Jugosławii. Po bułgarskim “majdanie” z lat 1996-97 i faktycznym otwarciu drzwi na całe Bałkany Waszyngtonowi, jego utrącenie stało się tylko kwestią czasu.

W ciągu roku Slobodan Milošević ewoluował z “najważniejszego czynnika stabilizującego region” (tak mówiono o nim na okoliczność podpisywania porozumień w Dayton) w “animatora makabrycznych zbrodni wojennych”; nadano mu medialny pseudonim “Rzeźnik Bałkanów”.

Polskie, usłużne jak zawsze, media prowadziły wyjątkowo ohydną nagonkę nie tylko przeciw samemu Miloševićiowi, ale w ogóle przeciwko Serbom. Dzięki takim tuzom agit-propu, na przełomie wieków, Serbowie stali się czwartym (po Rosjanach, Niemcach i Czechach) najbardziej nielubianym przez Polaków narodem. [Nie chcę powtarzać ogólnie znanego faktu, ale polskie media są „polskie” tylko z nazwy. A swoją drogą Polacy dają się Żydom napuścić na każdego… – admin]

W 1999 roku NATO przeprowadziło wojnę napastniczą przeciw resztkom Jugosławii za pretekst podając “obronę ludności albańskiej w Kosowie” przed rzeczonym “Rzeźnikiem Bałkanów”. To z kolei było uzasadniane nadużyciami, jakich wojsko jugosłowiańskie dopuszczało się podczas walk z separatystyczną organizacją militarną zwaną Armią Wyzwolenia Kosowa.

Wiele opisywanych w mediach “zbrodni reżimu Miloševićia” okazywało się później aktami sztuki scenograficznej, np. słynna wówczas “masakra w Raczaku”. NATO bombardowało Kosowo i Serbię przez prawie trzy miesiące dokonując tragicznej dewastacji i setek morderstw, oraz, a jakże wprowadzenia demokracji.

Niestety, nawet powołany i działający na zamówienie haski trybunał nie był w stanie ostatecznie poradzić sobie z realizacją powierzonych mu zadań.

Jedyne, co się udało, to ostateczne doprowadzenie do śmierci Miloszewicia oraz stosunkowo długie ukrywanie faktu jego uniewinnienia. Służby prasowe trybunału są tak zapracowane, że od 24 marca do dziś nie zdążyły przygotować konferencji prasowej, na której ogłosiłyby to, co jest napisane w oficjalnej dokumentacji: “Trybunał nie uzyskał przekonania, jakoby Slobodan Milošević miał uzgodnić i wykonać plan czystki etnicznej na społeczności chorwackiej i muzułmańskiej na terytorium Serbii (…) Podobnych zamiarów nie poświadczają żadne dowody”.

Warto dodać, że “społeczność demokratyczna” wykorzystała podobny mechanizm kilka lat później, gdy oskarżono Saddma Husaja o posiadanie broni masowego rażenia.

KOMENTARZ [strajk.eu]:

Przestrzegam przed ewentualną idealizacją Slobodana Miloševićia. Skonfundowani lewicowcy często wiedzeni są fałszywą potrzebą popierania którejś ze stron, gdy pojawia się jakiś konflikt. Milošević był człowiekiem władzy i miał pewne przekonania pro-socjalne (nie było eksmisji na bruk, nie było wyłączeń prądu za nieopłacone rachunki itd.), ale daleko mu do cnót i praktyki postępowania, którą można mierzyć skalą naszych wymagań.

Jego ukłony w stronę niedomagających wynikały raczej z jego biurokratycznej przebiegłości i chęci zapewnienia sobie stosunkowo spokojnego klimatu do rządzenia. Gdy wymagała tego sytuacja Milošević bywał raz nacjonalistą, raz socjaldemokratą.

Niemniej, nigdy nie był zbrodniarzem wojennym na miarę tych, których popierają liberalne media w Polsce. Ani on, ani jego stopniowo autonomizujący się pomagierzy jak Karadżić czy Mladić, nie zabili nigdy tylu ludzi, co wojska, których głównodowodzącym jest obecnie Barack Obama w ciągu jednego roku.

Nie da się także nie zwrócić uwagi na interesującą okoliczność w jakiej stawiają nas niezależne do szpiku media głównego nurtu. Nie zauważyłbym tej informacji gdyby nie posty na stronach mediów rosyjskich i wenezuelskich. Teraz ją opublikuję po polsku i czekam na oskarżenia o agenturalne powiązania z reżimem Maduro i Putina jednocześnie.

http://strajk.eu