Embargo – krok do autarkii?

Rosja zamyka swe granice dla importu kolejnych grup produktów z imponującą regularnością i sporą konsekwencją. W ten sposób średnio co 7 lat oczyszcza sobie stosunki handlowe z partnerami zewnętrznymi i daje odetchnąć własnym producentom, zwłaszcza rolno-spożywczym. Nad Wisłą takie działania Moskwy są traktowane jako akty wyłącznie anty-polskie.

Pomijany jest natomiast ich szerszy charakter, czy inne kierunki blokowania napływu obcego mięsa, zboża, czy owoców i warzyw na teren Federacji. W ten sposób jednak nie tylko gubimy sens używania embarga do osiągania wyższych celów politycznych i ekonomicznych, ale także zapamiętując się w skargach na niedobrych Rosjan – pomijamy naukę, że może powinniśmy się zachowywać podobnie i to nie wobec naszych sąsiadów ze Wschodu, ale raczej reszty Unii Europejskiej.

Ukarani za prometeizm

Nasze wzajemne relacje handlowe załamywały się w ciągu ostatnich 15 lat kilkakrotnie. Szczególnie dotkliwie w 1997/8 r. (gdy rynek rosyjski padł w wyniku spekulacyjnych zawirowań finansowych na Dalekim Wschodzie, zapoczątkowanych działaniami George’a Sorosa). Wówczas polska porażka była podwójna – z jednej strony niemal z dnia na dzień płynność finansową stracili rosyjscy odbiorcy naszego eksportu. Po drugie zaś – gdy nasze podmioty pozbawione wsparcia w rodzaju gwarancji eksportowych państwa czy dostępu do zbyt drogich wówczas kredytów musiały uciekać ze Wschodu – ich miejsce z powodzeniem zajęli Niemcy, Holendrzy czy Francuzi. Kolejny kryzys – tym razem już stricte polityczny – przyszedł w 2005 r. Wówczas na dwa lata rynek Federacji został dla Polski zamknięty.

Przed “interwencją” zachodu w Syrii – co zachodnia “demokracja” dała Libii?

Niecałe dwa lata temu, Philip Hammond, Sekretarz Obrony, zalecił brytyjskim biznesmenom “spakowanie waliz” i udanie się do Libii, celem “rekonstrukcji kraju”, a przy okazji również (między wierszami) położenia ręki na tamtejszych surowcach naturalnych.

Libia jednakże, na chwilę obecną niemal zaprzestała wydobycia ropy, ponieważ rząd stracił kontrolę nad dużą częścią kraju, na rzecz zmilitaryzowanych bojówek.

Buntownicy przejęli instalacje na wybrzeżu Morza Śródziemnego i zamierzają sprzedawać ropę na czarnym rynku. Ali Zedyan, premier Libii, zagroził “bombardowaniem z powietrza i z morza” jakiegokolwiek tankowca, który spróbowałby podjąć taką “nielegalną” ropę od personelu zarządającego terminalami. Są to byli rebelianci, którzy obalili Kaddafiego. Teraz strajkują, głównie z powodu niskich płac i zarzutów korupcji wystuwanych pod adresem rządu.

Ukraiński parlament nie będzie „chronił” praw homoseksualistów?

Na pierwszej sesji powakacyjnej, która rozpoczęła się we wtorek 3 września, parlament ukraiński ma przyjąć pakiet ustaw dostosowujących prawo ukraińskie do wymogów Unii Europejskiej. Jest to konieczne w celu podpisania umowy stowarzyszeniowej, planowanego na listopadowy szczyt Partnerstwa Wschodniego w Wilnie. Jednak deputowany rządzącej krajem Partii Regionów Grigorij Smitiuch zapowiedział, że jego partia zdecydowała się głosować przeciwko przepisom o ochronie praw mniejszości seksualnych.

„Jesteśmy krajem prawosławnym i nie zgadzamy się z naszymi kolegami z Unii Europejskiej. Nie można winić naszego kraju ani mnie, jako chrześcijanina, jeśli będziemy głosować przeciwko temu prawu” — powiedział Smitiuch agencji Gołos.ua.

Przepisy, przeciwko którym zamierza głosować Partia Regionów, przewidują kary do 5 lat więzienia albo ok. 1000 dolarów grzywny za nieprzyjęcie kogoś do pracy ze względu na jego homoseksualną orientację.

Natomiast zakaz dyskryminacji ze względu na rasę, płeć i wiek nie budzi wątpliwości deputowanych.

Źródło: Gołos.ua
dom
http://www.pch24.pl

Niebo jest zaludnione polskimi chłopami

Niewątpliwie reforma kalendarza liturgicznego, zdewastowanie Mszy i wprowadzenie Novus Ordo Missae nie służą rozwojowi pobożności ludowej. Ale jednocześnie, zważywszy na to, co widziałem na Zachodzie i także na Wschodzie, polska religijność rzeczywiście nadal przedstawia się imponująco – mówi Adam Strug, pieśniarz i instrumentalista w rozmowie z Dominiką Krupińską.

Marcel Pérès powiedział mi, że zniszczenie pobożności ludowej we Francji w ramach zmian okołosoborowych doprowadziło do tego, iż wiara ocalała tylko w dużych miastach, w środowiskach inteligencji i burżuazji, a cała prowincja zamieniła się w pustynię religijną. Jednocześnie jest on zdania, że Polska zachowała pobożność ludową i śpiew tradycyjny, i dzięki temu wiara chrześcijańska ocalała. Tymczasem u nas mówi się, że sytuacja jest bardzo zła. Jaki naprawdę jest, Twoim zdaniem, stan śpiewu tradycyjnego i pobożności ludowej w naszym kraju?

– Stan śpiewu tradycyjnego jest tragiczny, ale nie pokrywa się to ze stanem pobożności ludowej. W Polsce jest wysoki odsetek ludzi pobożnych i należą oni do wszystkich warstw społecznych; nie ma rozwarstwienia wspomnianego przez Marcela Pérèsa. Czyli, jak mawiał jezuita Karol Antoniewicz, autor pieśni Chwalcie łąki umajone, „niebo jest zaludnione polskimi chłopami”. Coś jest na rzeczy. Bez wątpienia pobożność ludowa karmi się pieśnią nabożną. We wstępie do śpiewnika Siedleckiego znajduje się zdanie, że bez szkody dla pobożności nie można ludu polskiego tych pieśni pozbawić.

PKL sprzedane

Samorządowa spółka Polskie Koleje Górskie została właścicielem Polskich Kolei Linowych, do której należy m.in. kolejka na Kasprowy Wierch. Na konto PKP SA już trafiło 215 mln złotych ze sprzedaży PKL.

Polskie Koleje Górskie założyły cztery podhalańskie gminy: Zakopane, Bukowina Tatrzańska, Kościelisko i Poronin, ale większościowym udziałowcem spółki stał się fundusz inwestycyjny Mid Europa Partners z Londynu, który zapewnił pieniądze na kupno PKL.

W 2011 roku PKL miała przychody w wysokości ponad 51 mln zł, a zysk wyniósł 9 mln zł.

http://naszdziennik.pl

Trzeba być wałem, żeby sprzedawać przynoszące dochód przedsiębiorstwa, nawet jeśli liberalne kurwy z Misesem na czele twierdzą, że nic, co państwowe się nie opłaca.
Admin.

Donald Tusk szykuje stan wyjątkowy?

O szkodliwości obecnej władzy wiele mówi zestawienie cen niektórych produktów rolniczych oraz zestawienie cen kosztów ich produkcji.

Po 6 latach ceny zbóż i mleka oscylują wokół tych, które były w październiku 2007 roku, czyli w okresie, gdy ustępował rząd Jarosława Kaczyńskiego. Jednakże koszty produkcji wzrosły radykalnie, a ponadto w latach 2007-2013 była wysoka inflacja.

I tak według Głównego Urzędu Statystycznego w październiku 2007 r. cena skupu 1 dt pszenicy wynosiła 82,57 zł, w lipcu 2013 – 80,62 złotego. Cena skupu żyta w październiku 2007 r. to 69,46 zł, w lipcu 2013 – 53,12 złotego. Jęczmień kosztował w październiku 2007 r. 74,37 zł, w lipcu 2013 – 66,80 złotego. Hektolitr mleka kosztował w skupie w październiku 2007 r. 121,49 zł, w lipcu 2013 – 129,80 złotego.