Ukraina: korporacyjne przejęcie. Kopalnia złota dla Cargilla, Chevronu, Monsanto.

Ukraine: The Corporate Annexation. “For Cargill, Chevron, Monsanto, It’s a Gold Mine of Profits”
http://www.globalresearch.ca/ukraine-the-corporate-annexation-for-cargill-chevron-monsanto-its-a-gold-mine-of-profits/5375170
JP Sottile – 25.03.2014
Tłumaczenie: Ola Gordon

Podczas gdy USA i UE nakładają sankcje na Rosję z powodu przejęcia przez nią Krymu, JP Sottile ujawnia  korporacyjne przejęcie [Ukrainy]. Dla Cargilla, Chevronu czy Monsanto, Ukraina to żródło ogromnych zysków z agrobiznesu i eksploatacji energii.

Potencjał dla rolnictwa / agrobiznesu jest tu zdumiewający… produkcja może się podwoić… ukraińskie rolnictwo może stać się prawdziwą kopalnią złota.

12 stycznia 2014 roku, jak doniesiono, 50.000 “pro-zachodnich” Ukraińców wkroczyło na kijowski Plac Niepodległości, żeby zaprotestować przeciwko rządowi prezydenta Wiktora Janukowicza. Podburzony po części atakiem lidera opozycji Jurija Łucenko, protest ów oznaczał początek końca 4-letnich rządów Janukowicza.

Tego samego dnia Financial Times[FT] poinformował o ważnej umowie amerykańskiego giganta rolniczego – Cargilla.

Zaufanie biznesu nigdy się nie zachwiało

Pomimo zamieszania w ukraińskiej polityce po odrzuceniu przez Janukowicza dużej umowy handlowej z UE zaledwie 7 tygodni wcześniej, Cargill był na tyle pewien przyszłości, że kupił akcje ukraińskiej UkrLandFarming za 200 milionów USD.

Według FT, UkrLandFarming jest największym na świecie kultywatorem ziemi i drugim co do wielkości producentem jaj. A to nie są jedyne jajka w coraz bogatszym koszyku Cargiilla.

13 grudnia 2013 Cargill ogłosił zakup akcji w terminalu zboża w Noworosyjsku na rosyjskim wybrzeżu Morza Czarnego.  Port ten – na wschód od ważnej strategicznie i historycznie krymskiej rosyjskiej bazy morskiej – daje im główne wejście na rynki rosyjskie i dodaje je do listy wielkich korporacji rolniczych, inwestujących w porty wokół Morza Czarnego, zarówno w Rosji jak i na Ukrainie.

Na Ukrainie Cargill jest od ponad 20 lat, inwestuje w elewatory zbożowe i przejmuje wiodącego producenta paszy dla zwierząt w 2011. W oparciu o inwestycje w UkrLandFarming, Cargill był zdecydowanie pewien swej przyszłości mimo chaosu wywołanego niepodpisaniem umowy z UE.

Jest to jaskrawe zaprzeczenie dźwięków dzwonów alarmowych włączonych przez amerykańskie media, wojowniczych polityków na Kapitolu i zakłopotanych decydentów w Białym Domu.

Morgan Williams

Niestabilność – jaka niestabilność?

Zachowanie to jeszcze bardziej kontrastuje w porównaniu z niepokojem wyrażanym przez Morgana Williamsa, prezesa Amerykańsko-Ukraińskiej Rady Biznesu [US-Ukraine Business Council – UUBC], która, jak czytamy na ich witrynie, “promowała relacje biznesowe od 1995″.

Williams udzielił wywiadu dla International Business Times 13 marca, i pomimo okazanej przez Cargilla chęci inwestowania, powiedział:  “Brak stabilności zmusił biznes do zajmowania się codziennymi interesami, a nie robieniem planów przyszłych inwestycji, ekspansją i zatrudnianiem większej liczby pracowników”.

W rzeczywistości, Williams, który pełni drugie obowiązki jako dyrektor spraw rządowych w prywatnej firmie kapitałowej SigmaBleyzer, stwierdził: “Plany biznesowe doszły do martwego punktu”. Widocznie nie wiedział o inwestycjach Cargilla, co jest dziwne biorąc pod uwagę fakt, że mógł po prostu zadzwonić do Van A Yeuttera, wiceprezesa ds. korporacyjnych w Cargill i zapytać go o dosyć aktywny plan biznesowy firmy.

Nie ulega wątpliwości, że Williams ma numer telefonu Yuettera, bo ten jest w komitecie wykonawczym [the Executive Committee] tej samej UUBC. Jest to także całkiem przyjazny klub inwestycyjny.

Według danych na profilu SigmaBleyzer, Williams “rozpoczął działalność na Ukrainie w 1992″. Będąc doświadczonym ‘monterem’ dla Big Ag w USA [Big Ag – wielki firmy zajmujące się rolnictwem – admin], musi mieć przyjazne relacje z komitetem wykonawczym.

Luminarze amerykańskiego wielkiego rolnictwa – Monsanto, Eli Lilly, Dupont, John Deere …

A co to jest za komitet – istna lista ‘kto jest kim’. Wśród luminarzy działających nieustannie i niewątpliwie bezinteresownie na rzecz lepszej, wolniejszej Ukrainy, są:
• Melissa Agustin, dyrektor, międzynarodowych spraw rządowych i handlu w Monsanto
• Brigitte Dias Ferreira, doradca, sprawy międzynarodowe w John Deere
• Steven Nadherny, dyrektor, stosunki instytucjonalne w CNH Industrial, producent sprzętu rolniczego
• Jeff Rowe, dyrektor regionalny w DuPont Pioneer
• John F Steele, dyrektor, sprawy międzynarodowe w Eli Lilly & Co.

I, oczywiście, Van A Yeutter z Cargilla. Ale Cargill nie jest odosobniony w ciepłych uczuciach wobec Ukrainy. Jak doniósł Reuters w maju 2013, Monsanto – największa na świecie firma nasiennicza – planuje zbudować na Ukrainie za $140 mln  fabrykę nasion kokurydzy “nie-GMO”, czyli nie modyfikowanej genetycznie ”.
Monsanto troszczy się również o swój wizerunek publiczny. Ogłosił ”program rozwoju zatytułowany ‘Spichlerz zbożowy przyszłości’, a jego celem jest pomoc rolnikom polepszyć jakość życia”. Inicjatywa oznacza dotacje do $25,000 dla rozwoju programów zapewniających “szanse edukacyjne, upodmiotowienie społeczności czy rozwój małych przedsiębiorstw”.

Ogromne znaczenie ekonomiczne

Dobrze wymyślony szyld ‘Spichlerz zbożowy przyszłości’ wiele mówi, bo wcześniej Ukraina znana była jako ‘spichlerz’ Związku Sowieckiego. Według CIA sowiecka Ukraina była na drugim miejscu po Matce Rosji jako “najważniejszy ekonomicznie składnik byłego Związku Sowieckiego”. Pod wieloma względami, ukraińska ziemia uprawna stanowiła kręgosłup ZSRR. Jej urodzajny czarnoziem dawał ponad 1/4 produktów rolniczych ZSRR. Eksportowano znaczne ich ilości do innych republik, a gospodarstwa produkowały 4 razy więcej niż następna republika na liście.

Choć produkcja Ukrainy spadła w pierwszej dekadzie po rozpadzie Związku Sowieckiego, w ostatnich latach sektor rolniczy spektakularnie się rozrastał. Kiedy Europa walczyła, by otrząsnąć się z wielkiej recesji, w 2013 rolnictwo Ukrainy wzrosło o 13,7%.

Ukraińska gospodarka rolnicza jest interesująca. Rosyjska nie jest. Hamowana przez skutki zmian klimatycznych [??? Jakich znowu zmian? – admin] i posiadająca 25 mln ha nieuprawianej ziemi, Rosja pozostaje w tyle za swoim byłym spichlerzem.

Zdaniem Centrum Badań Wschodnich [Centre for Eastern Studies], ukraiński eksport rolniczy wzrósł z $4.3 mld do $17.9 w 2012  i w porównaniu z ZSRR w czasie rozkwitu, obecnie rolnictwo stanowi 25% całkowitego eksportu. Ukraina jest także największym eksporterem pszenicy i kukurydzy na świecie. A kukurydza to nie tylko produkt spożywczy, to również etanol.

Karmienie Europy

Ludzie muszą jeść – zwłaszcza w Europie. Jak oszacował Frank Holmes z US Global Investors w 2011, Ukraina ma stać się rzeźnikiem Europy. Mięso jest trudne do transportu,  a Ukraina ma idealne położenie geograficzne dla zaspokojenia głodu Europy.

Dwa dni po zakupie przez Cargilla UkrLandFarming, Global Meat News doniósł o ogromnym prognozowanym skoku eksportu “każdego rodzaju” ukraińskiego mięsa, wzroście o 8,1% ogółem i o 71.4% jeśli chodzi o wieprzowinę.

Nic dziwnego, że Eli Lilly ma przedstawiciela w UUBC. Jej Elanco Animal Health Unit jest głównym producentem suplementów paszowych.

Warto także zauważyć, że planowana przez Monsanto fabryka nasion nie jest GMO – być może w przeczuciu pojawiającego się nieprzyjaznego klimatu dla GMO na rynku europejskim oraz wzrastający apetyt na produkty organiczne. Jeśli chodzi o zyskowną przyszłość wielkiego rolnictwa w Europie, stawka nie może być wyższa.

Długi łańcuch strat dla Rosji
Dla Rosji i jej trudnej gospodarki rolniczej, jest to kolejny łańcuch strat względem amerykańskiego wtargnięcia do Europy – od ekspansji NATO w Europie wschodniej do amerykańskiej obecności na jej południu i umowy o wydobywaniu gazu łupkowego podpisanej niedawno na Ukrainie z Chevronem.

A zatem, dlaczego Big Ag tak rozrabiała na Ukrainie, nawet w obliczu takiej niepewności i przewidywanej reakcji Rosji?

Odpowiedź jest taka, że nasiona z owoców pochodzących z odwrócenia się Ukrainy od Rosji, wysiewano przez ostatnie dwie dekady dzięki trwającemu zimnowojennemu sojuszowi między korporacjami i polityką zagraniczną. To jest wersja “Głębokiego państwa” [Deep State], która zwykle wiąże się z przemysłem naftowym i obronnym, ale także istnieje w innym amerykańskim mocno dotowanym przemyśle – rolnictwie.

Morgan Williams jest w centrum sojuszu Big Ag z amerykańską polityką zagraniczną, to znaczy, że Sigma Bleyzer wychwala współpracę p. Williamsa z “różnymi agencjami rządu USA, członkami Kongresu, komisjami Kongresu, ambasadą Ukrainy w USA, międzynarodowymi instytucjami finansowymi, ośrodkami badawczymi i innymi organizacjami biznesu, handlu, inwestycji USA-Ukraina i rozwoju gospodarczego”.

Wolność – dla amerykańskiego biznesu

Jako prezes US-Ukraine Business Council, William ma dostęp do bossa Rady – Davida Kramera, prezesa Freedom House. Oficjalnie grająca rolę organizacji pozarządowej, miała ona powiązania z jawnymi i tajnymi wysiłkami na rzecz ‘demokracji’  w miejscach, w których drzwi nie są otwarte dla amerykańskich interesów – amerykańskich korporacji.

Freedom House, National Endowment for Democracy [NED] i National Democratic Institute, pomagały finansować i wspierać ukrańską ‘pomarańczową rewolucję’ w 2004. Freedom House jest bezpośrednio finansowany przez rząd USA, NED i amerykański Departament Stanu.

David Kramer jest byłym zastępcą sekretarza stanu ds. europejskich i euro-azjatyckich i,  jak mówi jego biografia na stronie Freedom House, wcześniej był współpracownikiem Projektu Nowego Amerykańskiego Wieku [the Project for the New American Century].

5 mld dolarów od Nuland dla ukraińskiej ‘demokracji’

To stawia Kramera i ‘montera’ Big Ag, Morgana Williamsa, w towarzystwie współzałożyciela PNAC [Project for the New American Century}, Roberta Kagana, który, zbiegiem okoliczności, jest mężem Victorii “F*ck the EU” Nuland, obecnej asystentki sekretarza stanu ds. europejskich i euro-azjatyckich.

Co ciekawe, p. Nuland przemawiała 13 grudnia w Fundacji Amerykańsko-Ukraińskiej, wychwalając zalety ruchu Euromajdanu jako usobienie “zasad i wartości stanowiących kamień węgielny dla wszystkich wolnych demokracji”. Nuland powiedziała również, że Stany Zjednoczone zainwestowały ponad 5 mld USD we wsparcie “europejskich aspiracji” Ukrainy – co oznacza oderwanie Ukrainy od Rosji. Swoje uwagi wygłosiła na podium ozdobionym logo Chevronu.

Jej kolega i rozmówca telefoniczny, ambasador USA na Ukrainie Geoffrey Pyatt, także pomógł ugotować 50-letni kontrakt na gaz łupkowy w rosyjskiej kuchni.

Coca-Cola, Exxon-Mobil, Raytheon

Choć wydarzenie to sponsorował Chevron, nie ma go na liście jako sponsora Fundacji. Ale są na niej Coca-Cola Company, ExxonMobil i Raytheon jako główni sponsorzy. I bliski kręgów wpływu na liście jest też UUBC, też jako sponsor. […]

Morgan Williams powiedział dla the International Business Times:
“Tu potencjał rolniczy jest zdumiewający… produkcja może się podwoić. Świat potrzebuje żywności, jaką Ukraina wyprodukuje w przyszłości. Ukraińskie rolnictwo może być prawdziwą kopalnią złota”.

Oczywiście, jego priorytetem jest zapewnienie, żeby chleb mających dobre koneksje firm był dobrze posmarowany masłem z byłego spichlerza Rosji. I nie ma nikogo zainteresowanego Ukrainą, mającego lepsze koneksje,  niż amerykańskie korporacje rolnicze.

Biorąc pod uwagę oficjalne amerykańskie zaangażowanie w ukraińską politykę, łącznie z ciekawym faktem, że ambasador Pyatt zadeklarował amerykańską pomoc nowemu rządowi w zbadaniu i wykorzenieniu korupcji, pozornie ryzykowna inwestycja strategiczna Cargilla prawdopodobnie nie była w końcu aż tak ryzykowna.