Wspomnienia nauczyciela akademickiego. Kilka pytań, na które moi studenci nie potrafili znaleźć odpowiedzi…

W roku akademickim 2011/12 działało w Polsce 460 wyższych uczelni, w tym 328 niepublicznych. Pobierało nauki 1 764 tys. studentów (520 tys. w uczelniach niepublicznych), a dzieliło się z nimi wiedzą 16 tys. nauczycieli akademickich. Przez krótki okres byłem jednym z nich.

Warsztaty

Pierwsze doświadczenia akademickiego belfra zaliczyłem w Wyższej Szkole Dziennikarstwa im. M. Wańkowicza, gdzie na drugim roku studiów miałem poprowadzić tzw. warsztaty dziennikarskie. Moim zadaniem, co przewidywał program studiów, było nauczenie młodych ludzi pisania reportażu. Było to przedsięwzięcie dosyć karkołomne, podobne do zatrudnienia poety na wydziale polonistyki z zadaniem nauczenia młodzieży pisania wierszy.

Podzieliłem się tą refleksją już na pierwszych zajęciach, dodając, że wprawdzie najważniejszy jest talent, ale można się nauczyć warsztatu, analizując i „podglądając” reportaże najwybitniejszych twórców tego gatunku. Reportaże – kontynuowałem – można podzielić na kilka gatunków, ale dwa są najważniejsze: reportaż uczestniczący i nieuczestniczący.

Protesty we Francji: ludzie wychodzą na ulice w sprzeciwie wobec nowych podatków i bezrobocia. W polskich mediach na ten temat cisza.

Ponad 30 tys. osób protestowało wczoraj w bretońskim mieście Quimper we Francji przeciwko bezrobociu i rosnącym obciążeniom fiskalnym. Jedną z form protestu było niszczenie urządzeń do naliczania opłat na autostradach (odpowiednik polskiego viaToll). Czy polskojęzyczne media głównego nurtu będą milczały na ten temat?

Warto zauważyć, że – uwzględniając siłę nabywczą pieniądza – przeciętne wynagrodzenie we Francji jest blisko dwukrotnie wyższe niż przeciętne wynagrodzenie w Polsce (nominalnie zaś jest ono ponad 3-krotnie wyższe).

Ucieczka w marzenia

Artykuł porusza szczególnie gajowego irytującą cechę Polaków: nie odróżnianie rzeczywistości od marzeń i tzw. pobożnych życzeń.
Admin

Ucieczka w marzenia w swojej istocie polega na nie akceptowaniu rzeczywistości, czyli na ucieczce przed prawdą. Jest to postawa przeciwna wierze katolickiej, która uczy realizmu, a więc trzeźwego spojrzenia na sprawy tego świata.


Człowiek, który wierzy, zamiast marzyć, realizuje wolę Boga i nie skupia się na rzeczach niemożliwych (po ludzku) czy nawet szlachetnych, ale niepotrzebnych w Bożym planie. Nie interpretuje również faktów na swoją modłę, czego następstwem może być tylko frustracja, ponieważ oczekiwania nieuchronnie się nie spełniają.

Efekt Franciszka na amerykańskim uniwersytecie “katolickim”

(…) Badania ankietowe wskazują na zaniepokojenie o postawy przyjaźni i wsparcia wobec lesbijek, gejów, biseksualistów i transseksualistów w naszej społeczności. Boli mnie, kiedy pomyślę, że gej który jest studentem, pracownikiem czy wykładowcą mógłby kiedykolwiek czuć się osobą niepożądaną albo musiał się “ukrywać” na naszym uniwersytecie św. Tomasza. Jako, że papież Franciszek przypomina nam, że nie zostaliśmy powołani aby osądzać, jesteśmy wezwani, aby kochać [i znów, kurwa, walą nas po łbach „mniłością… – admin] i wspierać wszystkich w naszej społeczności, bez względu na ich orientację seksualną. I, powiem więcej, niezależnie od płci współmałżonka. (…)

Dr Julia Sullivan, Rektor
Katolicki Uniwersytet św. Tomasza, St. Paul, Minnesota, USA
Przemówienie inaugurujące rok akademicki 2013/2014

Cnoty kardynalne: Sprawiedliwość

Sprawiedliwość nie jest najbardziej popularną cnotą. Człowiek woli słyszeć o miłosierdziu albo o przebaczeniu [a zwłaszcza o mniłości – admin], przynajmniej w odniesieniu do samego siebie. Mimo wszystko, sprawiedliwość jest jedną z najważniejszych cnót, które człowiek może posiadać. Bez sprawiedliwości nie jest możliwa ani świętość, ani praworządność. Przyjrzyjmy się temu zagadnieniu nieco bliżej.

Pietro Cavallini, Sąd Ostateczny, fresk z XIII wieku.

Czym jest sprawiedliwość

O sprawiedliwości często myślimy w kategoriach prawnych – jak choćby wtedy, kiedy dotyczy to regulowanych kodeksem karnym norm obowiązujących w danym społeczeństwie.

Krzyż nad Golgotą Wschodu

Czy to możliwe, by Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa nie chciała wesprzeć memoriału Sybiraków i pomordowanych na wschodzie, bo przeszkadzał jej monumentalny krzyż? Ten widoczny z odległości 15 km znak męczeństwa stanął jednak wysiłkiem społeczników w podlaskiej Kuźnicy.


W przygranicznej Kuźnicy odsłonięto niedawno memoriał „Golgota Wschodu”, którego był Pan głównym inicjatorem. Zgodnie z założeniem został poświęcony wszystkim Sybirakom i ofiarom NKWD. Dlaczego pomnik powstał akurat w Kuźnicy? Czy to jakieś wyjątkowe miejsce?