Polska raczej nie wejdzie do strefy euro wcześniej niż w 2016 r.

Z dużym ubolewaniem przekopiowujemy poniższą, smutną wiadomość – admin.

Minister finansów Jacek Rostowski powiedział, że nie wyobraża sobie, aby Polska mogła znaleźć się w strefie euro w czasie następnej kadencji Sejmu.

„(Rekonstrukcja strefy euro – PAP) to nie jest kwestia kilku lat. Rekonstrukcja i naprawa – żebyśmy mieli pewność, że ta nowa architektura jest solidnie zbudowana i odporna na »trzęsienia ziemi« to będzie trwało dłużej (…)” – powiedział Rostowski w TOK FM.

Zapytany o możliwość wejścia Polski do strefy euro, powiedział:

„Na pewno nie w ciągu najbliższych kilku lat. Nie wyobrażam sobie, żeby w trakcie następnej kadencji (Sejmu – PAP)”.

Rostowski uważa, że dla Polski najważniejsze jest, aby strefa euro się ustabilizowała. Wyraził też zadowolenie z deklaracji Wielkiej Brytanii o wsparciu dążenia do większej integracji.

http://biznes.onet.pl/

To musi być jakaś pomyłka sądowa!

Magdalena Środa wpłaci karę na Fundację im. Brata Alberta

Intelektualna perła Chazarii

Dziś świeto św. Marii Magdaleny, nawróconej jawnogrzesznicy, a zarazem, jak wspomniałem w poprzednim wpisie, święto komunistów z epoki PRL.

W przedzień tego święta zapadł inny wyrok sądowy, który dotyczy Magdaleny Środy, lansowanej na tzw. autorytet moralny. Osoba ta została skazana za pomówienie programu telewizyjnego „Misja specjalna”, który była łaskawa nazwać „programem ubeckiemi”. To sformułowanie jest nie tylko fałszywe, ale i groteskowe, bo właśnie ten program dzięki red. Anicie Gargas ujawniał ubecką przeszłość niektórych środowisk. Poza tym, czyżby Magdalena Środa zapomniała, po której stronie stała w sprawie lustracji?

Oskarżona proces przegrała i musi 10. tys. złotych wpłacić na Fundację im. Brata Alberta w Radwanowicach. Jako prezes tej Fundacji cieszę się bardzo, bo pieniądze przydadzą się na remonty i adaptację. A jako stały widz programu „Misja specjalna” cieszę się podwójnie.

http://www.isakowicz.pl/

Tego zdumiewającego wyroku nie możemy traktować inaczej, niż jako pomyłkę niezależnego sądownictwa w III RP, która na pewno zostanie tak, czy inaczej, naprawiona. Prof. Magdalena Środa, ksywa „Etyk”, zarówno ze względu na pochodzenie, jak i na bydlęcą nienawiść do Kościoła i katolicyzmu, należy wszak do osób nietykalnych. – Admin

Ta książka może wiele zmienić. Msza Święta trydencka – Mity i Prawda

To książka, na którą czekał każdy, komu bliska jest tradycja kościoła, komu na sercu leży, by Msza św. w jej klasycznej rzymskiej formie powróciła do naszych kościołów, ale też każdy, kto nigdy nie miał z tą Mszą styczności, kto się jej wystrzega, kto jeszcze nie odkrył jej jako „najpiękniejszej rzeczy po tej stronie Nieba”.

Nie ma dzisiaj na polskim rynku księgarskim (prawdopodobnie także na księgarskim rynku europejskim) pozycji, która w sposób tak prosty, bezpośredni i przystępny obala wszystkie zarzuty przeciwników „tridentiny”. Ale na tym Autor nie poprzestaje, ukazuje bowiem także jej piękno, świętość i dowodzi, jak bardzo jest to Msza „na te czasy”. Ta książka może wiele zmienić. Po raz pierwszy bowiem mamy syntetycznie zebrane i solidnie ugruntowane w nauce Kościoła argumenty obalające wciąż powszechna mitologię na temat łacińskiej liturgii

Autor – kapłan tradycyjnego zgromadzenia, które w statutach ma jako ryt własny i jedyny wskazany właśnie starszy ryt Kościoła, nie przemawia z pozycji teologa czy liturgisty, ale raczej świadka. Tego, który nie raz spotykał się z niezrozumieniem, czasem szyderstwem, czasem złością lub złośliwością, tylko z tego powodu, że umiłował świętość i piękno odwiecznej liturgii Kościoła. Kolejno – mit po micie – wyjaśnia w czym tkwi błąd wszystkich, którzy twierdzą, że stara Msza jest archaiczną pomyłką dziejów kościoła.

Skandynawscy naukowcy zachwycają się skutecznością eliminacji dzieci z zespołem Downa

Po tym, jak badanie dziecka w łonie kobiet zaczęło być refundowane przez państwo, coraz więcej matek decyduje się na zabijanie dzieci nienarodzonych – donosi portal Fronda.pl.

Duńska gazeta „Berlingske” twierdzi, że po 2030 r. w Danii przestaną się rodzić dzieci z zespołem Downa.

Według gazety od 2004 roku, kiedy duńska służba zdrowia zaczęła oferować wszystkim kobietom w ciąży badania płodu pod kątem wystąpienia zespołu Downa, liczba nowych przypadków maleje o 13 proc. rocznie. Aż 99 proc. ciąż z diagnozowanymi zaburzeniami chromosomów kończy się eliminacją chorego dziecka.

– To fantastyczne osiągnięcie, że liczba noworodków z zespołem Downa jest zbliżona do zera – twierdzi prof. Niels Uldbjerg, badacz etyki lekarskiej ze Szpitala Uniwersytetu w Aarhus. Jego stanowisko popiera filozof i etyk z Uniwersytetu Sztokholmskiego, prof. Torbjoern Taennsjoe, który uważa, że eliminacja niepełnosprawnych umysłowo dzieci jest „naturalną tendencją”.
– Mamy różnego rodzaju mniejszości w społeczeństwie, które pojawiają się, a potem odchodzą. Ważne, aby nie zmuszać ludzi do tych technik, ale nie ma w tym nic złego, że z takiej możliwości korzystają – stwierdził w wywiadzie dla szwedzkiej telewizji SVT.

– Co będzie w przyszłości? Czy będziemy eliminować dzieci z powodu cukrzycy? – pyta Ulla Brendstrup, matka dziecka z zespołem Downa.

Skandaliczne słowa profesora oburzyły również niektórych Szwedów. Według przewodniczącej stowarzyszenia rodziców dzieci z zespołem Downa Helene Forssbaeck istnieje wiele przestarzałych wyobrażeń na temat tego zaburzenia, dlatego pracownicy służby zdrowia powinni dokładnie informować przyszłe matki o tym, co to znaczy życie z zespołem Downa.

Portal Fronda.pl zauważa, że skandaliczne słowa skandynawskich naukowców nie wymagają raczej komentarza. Należy jednak podkreślić, że w miejsce „mniejszości”, które odchodzą, jak podkreśla pan profesor, można wsadzić każdego. Może więc przyjdzie kiedyś większość, która uzna, że „fantastycznym pomysłem” będzie eliminacja ludzi z tytułem profesora? Już jedna lewicowa rewolucja nie potrzebowała naukowców – konstatuje portal.

Źródło: Fronda.pl
http://www.piotrskarga.pl

Pomnik w Biełgorodzie

Pomnik Wielkiemu Księciu Kijowskiemu Światosławowi został odsłonięty w malowniczym zakątku okręgu biełgorodskiego blisko chołkinskiego monasteru. Odsłonięcie pomnika zostało dokonane z okazji 1040-lecia pogromu żydowskiego kaganatu chazarskiego przez Wielkiego Księcia Światosława. Autor pomnika, artysta-rzeźbiarz Wiaczesław Kłykow przedstawił Światosława wierzchem na koniu, miażdżącego kopytami końskimi chazarskiego wojownika na tarczy którego widnieja gwiazda Dawida.

Sekretarz Generalny Euroazjatyckiego Kongresu Żydowskiego (EAK) Michaił Czlienow nazwał postawienie pomnika „potwornością” i „antysemicką prowokacją”. „Innej opinii być nie może”-stwierdził przywódca EAK „Pomnik przedstawia księcia Światosława depczącego kopytami końskimi żydowski symbol narodowy-gwiazdę Dawida”-stwierdził Czlienow.

Model pomnika Księcia Światosława

Pomnik naturalnej wielkości

Za:   http://www.slavs.org.ua
Przekład: R.X.
http://stopsyjonizmowi.wordpress.com/

Bohaterowie odchodzą w zapomnieniu

Ani Bogdan Klich, ani żaden z jego zastępców nie pofatygowali się na pogrzeb jednego z ostatnich westerplatczyków.

Na pogrzeb jednego z ostatnich obrońców Westerplatte – ppor. Aleksego Kowalika, nie pofatygował się ani minister obrony narodowej, ani żaden z jego zastępców.

W 2009 roku pogrzeb Harry´ego Patcha, ostatniego brytyjskiego weterana I wojny światowej, zgromadził tysiące osób, rząd zaprosił dyplomatów z krajów europejskich, mowę pożegnalną wygłosił gen. Richard Dannatt, szef sztabu generalnego brytyjskiej armii.

– Kowalik był w moim wieku. Służył w innej jednostce, która później przyjechała na Westerplatte. Na jego pogrzebie powinien być ktoś z ministerstwa – mówi w rozmowie z „Naszym Dziennikiem” kpt. Ignacy Skowron, obrońca tranzytowej składnicy broni na Westerplatte w wojnie obronnej 1939 roku.

W krajach zachodnich weteranów wojennych traktuje się jak bohaterów, a ich pogrzeby są ogromnymi uroczystościami patriotycznymi, z udziałem władz państwowych.

Aleksy Kowalik przed wybuchem II wojny światowej pracował na roli. W czasie mobilizacji został przydzielony do 77. Pułku Legionów w Lidzie. Stamtąd 31 lipca 1939 roku skierowano go na Westerplatte. Podczas wrześniowych walk obsługiwał działko przeciwpancerne. Zniszczył m.in. cysternę, za pomocą której Niemcy chcieli spalić obrońców. Po wojnie otrzymał nominację na podporucznika w stanie spoczynku. Został również odznaczony m.in.: Krzyżem Walecznych, Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 10 lipca w wieku 96 lat. Pogrzeb odbył się dwa dni później w Blachowni na cmentarzu przy parafii Najświętszego Zbawiciela.

Gdzie jest polska racja stanu?

Takie pytanie zadali mi redaktorzy kwartalnika Myśl.pl. Przyznam, że zagadnienie to, niegdyś mocno mnie zajmujące, dzisiaj nie wzbudza we mnie większych emocji. Być może to efekt znużenia polityką, które trawi mnie od dłuższego czasu. Co ciekawe, przestaję spoglądać na rzeczywistość społeczną przez pryzmat wspólnotowości, bo trudno mi się odnaleźć we wspólnocie, z którą mam coraz mniej punktów stycznych. Jako osoba sytuująca się z dala od lewicy, nie czuję w sobie powinowactwa z „polskością” prawicy, która maszeruje każdego 10 miesiąca z krzyżami oblepionymi smoleńską ornamentyką, bo jest to „polskość” cierpiętniczo-martyrologiczna, na dodatek podlana ostrym sosem spiskowo-maniakalnego chili, a to wywołuje we mnie mentalną niestrawność.

Chyba coraz bardziej staję się jednostką aspołeczną. Państwo i jego struktury traktuję z ledwie skrywaną obojętnością, by nie rzec wrogością. Może zgłupiałem, ale nie bardzo wiem, co to takiego dobro wspólne, choć wiele o nim słyszałem. Dla mnie to werbalny abstrakt, za którym łże-prawicowi politycy skrywają swoją niekompetencję i intelektualną płyciznę. Jedynym sensem, kategorią polityczną, która wzbudza moje zainteresowanie to WOLNOŚĆ. Jej postępujący deficyt w imię, o paradoksie, ochrony dobra wspólnego (zagrożenie terroryzmem, korupcją, zanieczyszczeniami, itp.) przybliża nas coraz bardziej do domu Wielkiego Brata. Gdzie się człowiek nie ruszy ma do czynienia z ciągłą permanentną inwigilacją. W imię bezpieczeństwa. Pytanie, czyjego? Mojego? Nie sądzę.

Ale odszedłem od głównego wątku, jakim jest polska racja stanu. Poniżej moja odpowiedź dla Myśl.pl. Pismo polecam wszystkim. Do nabycia w EMPiK-ach za rozsądne pieniądze.