Kilka fotek z Sudeckich Bieszczadów

Gajowy nie był w tych stronach dłużej, niż chce powiedzieć, ale w końcu wrócił i niewiele rozpoznał. Wsi Bielice, w której nocował, w ogóle chyba nie było (może istniał kościół?), a jedynie widniały jakieś poniemieckie fundamenty budynków i szczątki murów. Można je zresztą w Górach Bialskich – bo to o nich mowa – znaleźć do dziś.

Wielkim rozczarowaniem było zniknięcie przepięknej, dziwnie  świetlistej Puszczy Jaworowej, którą gajowy pamiętał ze swych poprzednich inspekcji. Lud głosi, iż wzięli ją i wycięli, bo to taka gospodarka, panie. W rzeczywistości las ucierpiał od szkodników i leśnicy zmuszeni byli polikwidować chore drzewa. Oczywiście, jawory pozostały tu i ówdzie… A poza tym Góry Bialskie są wciąż piękne i wciąż najdziksze w Sudetach.

Zamiast pustej gadaniny niech przemówią zdjęcia, choć oglądanie ich nijak nie może się umywać do bycia tam.

Tyle zostało po niemieckim gospodarstwie

Wspomnienie po Czechosłowacji

Ten słupek pamięta Cesarstwo Austro-Węgierskie

Tu na stryszku można przenocować.

„BIELICE”

Odrapany, biały kościółek
Śnieg, lód, marzec
Szczęście w chłodnym wnętrzu
Ślubny kobierzec.
Wracam do mych Bielic
Coraz częściej
Magia tych gór i lasów
Wciąga jak narkotyk
Każdą ścieżkę tu poznałem
A jednak każdy pobyt
Jest jak szczęścia dotyk
Jak kochanek niecierpliwie
Czekam na kolejny raz

– Robert Błaszak

Rosja zapowiada uznanie niepodległości Palestyny

IAR
17.09.2011.
Rosyjskie MSZ potwierdza gotowość Moskwy do głosowania na forum ONZ za nadaniem Palestynie statusu stałego członkostwa w tej organizacji. Takie zapewnienie złożył szef rosyjskiej dyplomacji Siergiej Ławrow podczas piątkowej rozmowy telefonicznej z amerykańska sekretarz stanu Hilary Clinton.

Jak wynika z komunikatu rosyjskiego MSZ – Siergiej Ławrow weźmie udział w rzyszły wtorek w 66-tej sesji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku i w powiedzeniu tak zwanego „kwartetu bliskowschodniego”. Już wcześniej ambasador Rosji przy ONZ Witalij Czurkin potwierdził, że Moskwa poprze starania palestyńskich władz o uzyskanie członkostwa w tej organizacji.

„Naród Palestyński zasługuje aby mieć własne państwo i być członkiem międzynarodowych organizacji” – oświadczył kilka miesięcy temu, podczas swojej wizyty w Izraelu prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew.

Rosyjski prezydent uznał wtedy niepodległość Palestyny ze stolicą w Jerozolimie Wschodniej. Tym samym potwierdził on deklarację władz Związku Radzieckiego, które już w 1988 roku uznały jej niepodległość.

http://www.psz.pl

72 rocznica sowieckiej agresji 17 września 1939 roku

Ten dzień w pamięci ludzi, którzy go przeżywali był większym wstrząsem aniżeli wybuch wojny 1 września. Na niemiecką agresję byliśmy przygotowani od paru miesięcy, wprawdzie ludzie starsi i mający w pamięci doświadczenia z I Wojny Światowej uważali, że Hitler nie zaryzykuje wojny na dwa fronty mając na względzie skutki takiej wojny sprowokowanej przez Wilhelma II. Okazało się jednak, że Hitler również uległ złudzeniu, że Anglia nie przystąpi do wojny. Według wspomnień tłumacza Hitlera Schmidta zaskoczenie zebranych w dniu 3 września w kancelarii Rzeszy miało dramatyczny wyraz, a Goering wyraził je słowami: „niech nas Bóg ma w swojej opiece jak my tę wojnę przegramy”. Wszyscy byli wściekli na Ribbentropa, który wmówił Hitlerowi, że Anglia do wojny nie przystąpi.

Hitler chciał wojny z Polską, ale przeprowadzonej w tempie „Blitzkrieg’u”, ażeby ewentualni alianci Polski nie mieli czasu na podjęcie jakiejkolwiek decyzji i żeby błyskawiczne zwycięstwo Niemiec spowodowało u nich przerażenie zmuszające do przyjęcia każdych niemieckich warunków. Do tego celu potrzebna mu była dwutygodniowa kampania w Polsce. Wypowiedzenie wojny przez Francję, a szczególnie przez Anglię było dla niego kompletnym zaskoczeniem. Nie chciał wojny z Anglią i dlatego odwołał po południu 25 sierpnia na wieść o podpisaniu traktatu wojennego angielsko polskiego rozkaz ataku na Polskę wyznaczonego na 26 sierpnia ryzykując katastrofę. Późniejsze działania Francji i Anglii, próby mediacji, a szczególnie żądanie odwołania polskiej mobilizacji, utwierdziły go w przekonaniu, że alianci nie wystąpią. Po trzecim września obawiając się wypełnienia francuskich zobowiązań podjęcia ofensywy wszystkimi siłami w piętnastym dniu wojny naciskał na przyśpieszenie kampanii i w tym celu żądał od bolszewików wypełnienia zobowiązań współuczestnictwa w wojnie.

W tym momencie zaczęła się gra Stalina, który nie miał najmniejszego zamiaru brania udziału w wojnie tylko czekał na wykrwawienie się stron i zajęcie jak największej części Europy, czyli powrotu do niezrealizowanego planu z 1920 roku.

Czekał z bronią u nogi na rozwój wypadków, w przypadku podjęcia ofensywy przez Francuzów i ewentualnej przegranej niemieckiej wycofałby się z całej awantury wypierając się jakiejkolwiek współpracy z Niemcami, a szczególnie podpisania tajnego protokółu do paktu Ribbentrop – Mołotow. Ofiarą takiego rozwiązania padłby oczywiście Mołotow, a Stalin musiałby odłożyć swoje plany do następnej okazji.

Posłuchajmy co mówią biskupi!

Być może tytuł winien brzmieć „Posłuchajmy, co jeszcze mówią niektórzy biskupi” – admin.

Dożynki w Diecezji Drohiczyńskiej

Miniony tydzień przyniósł wiele istotnych wydarzeń w naszym regionie. W uroczystość Narodzenia Najświętszej Marii Panny, która odbyła się jak co roku 8 września do Matki Boskiej Wąsewskiej w Wąsewie w powiecie Ostrów Mazowiecka pielgrzymowało blisko 2,5 tys. pielgrzymów. Podczas uroczystego nabożeństwa homilię wygłosił Jego Ekscelencja ks. Biskup Stanisław Stefanek.

Kilka dni później w niedzielę 11 września w Wyszkowie miały miejsce dożynki diecezji łomżyńskiej połączone w tym roku z mazowieckimi dożynkami wojewódzkimi. Tu także podczas mszy polowej słowo boże głosił ordynariusz diecezji ks bp Stefanek.

W obu naukach nacisk został położony na losy zwykłego człowieka we współczesnym świecie. Ksiądz biskup zwrócił uwagę, że wielkie międzynarodowe korporacje dysponują dzisiaj takimi możliwościami, że mogą sobie kupić media i podporządkowywać świat polityki. A to wszystko żeby z człowieka czynić bezwolnego konsumenta. Na to nie można się zgodzić. Jesteśmy dziećmi bożymi i nie możemy sobie pozwolić narzucić takiego stylu życia, który zabija w nas człowieczeństwo.

Bp Stefanek jeszcze raz bardzo zdecydowanie przypomniał, że różne sfery życia politycznego i gospodarczego muszą pamiętać o pierwszeństwie człowieka przed rzeczami materialnymi. W tym kontekście przypomniał problem walki o ochronę życia i ostatniego głosowania w tej sprawie w Sejmie. Wyraził zdumienie, że w sprawach sumienia narzuca się w partii rządzącej dyscyplinę. Zauważył też, że mimo przegranej obecnie zdecydowanie więcej posłów opowiada się za ochroną życia niż to miało miejsce na początku lat 90-tych, gdy po raz pierwszy podejmowano ten temat w parlamencie. Wyraził nadzieję, że praca edukacyjna w tym zakresie, która przyniosła powolny, ale jednak pewien postęp, zakończy się już wkrótce przyjęciem właściwych rozwiązań.

Lesbijska para poniżała adoptowanego syna

Lesbijska para pochodząca z Australii przebierała swojego adoptowanego 6-letniego syna w damskie ciuchy, po czym publikowała poniżające zdjęcia na Facebooku. Sprawą zainteresował się sąd dla nieletnich. Chłopca, któremu nadano pseudonim Campbell, odebrano kobietom, a zdjęcia usunięto z serwisu – czytamy na stronie dailymail.co.uk.

W 2006 roku, gdy Campbell miał 18 miesięcy, zabrano go od biologicznej matki.

Chłopiec wychowywał się razem z sześciorgiem przyrodniego rodzeństwa, a powodem odebrania dziecka z rodzinnego domu były liczne skargi na jego rodziców, którzy rzekomo znęcali się psychicznie i fizycznie nad swoimi podopiecznymi.

W 2009 roku Campbell oraz jego starsza siostra, Abby, zostali adoptowani przez lesbijką parę. Dziewczynka nie przystosowała się jednak do nowego otoczenia i w konsekwencji przeniesiono ją do innej rodziny.

Chłopiec pozostał pod opieką lesbijek, które zaczęły przebierać go w sukienki i publikować zdjęcia w internecie.

Warto dodać, iż jedna z kobiet przygotowuje się do operacji zmiany płci, druga – leczy bezpłodność. Istnieją wątpliwości, czy kobiety były odpowiednimi kandydatkami na rodziców zastępczych.

Pru Goward, mister spraw rodzinnych, zażądał natychmiastowych wyjaśnień od ośrodka adopcyjnego Barnardos, który jest odpowiedzialny za umieszczenie rodzeństwa u lesbijskiej pary. – Konsultuję się z pracownikami Barnardos, aby dowiedzieć się, czy ustalenia dotyczące opieki były właściwe i czy kierowano się głównie dobrem dzieci – mówi.

W międzyczasie o ponowną opiekę nad chłopcem starała się jego biologiczna matka, jednak sąd nie przychylił się do jej próśb. Obecnie Campbell znajduje się pod opieką rodziny, która już zadeklarowała chęć jego adopcji.

(tsz)

http://wiadomosci.onet.pl

Ja, robotnik budowlany, zwracam się do Was

Rozdział XXII książki Albina Siwaka pt: „Trwałe Ślady”. Za przesłanie materiały podziękowania dla BladegoMamuta.

A gdyby pan Wieteska prowadził taki dialog ze społeczeństwem, jak pi­sał w Trybunie w dniu swego wyboru na szefa warszawskiej organiza­cji, to z tego dialogu dowiedziałby się, że w województwie, w którym szefuje SLD jest kilkaset tysięcy emerytów i rencistów, którzy przez dwa lata otrzymują tyle, ile pan Wieteska za jeden miesiąc. I gdzie tu dialog głodnego z sytym?

Małą książeczkę, broszurę napisałem w 1981 roku, w roku IX Nadzwyczajnego Zjazdu Partii, a jednocześnie w okresie najsilniejszego umocnienia się „Solidarno­ści” i odchodzenia z partii ludzi, którzy jej opuszczać nie powinni. Oto wstęp do tej książeczki:

„Ja, robotnik budowlany, zwracam się do was robotnicy w całym kraju, byśmy nie pozwolili sobą manipulować nikomu. Toczy się bardzo złożona i chytra walka, właśnie o klasę robotniczą i o klasę chłopską /…/. Zwracam się do was w sprawie zwracania legitymacji. Dlaczego zwracacie legitymacje partyjne wy, którzy macie czyste ręce i sumienia? Robotnicy, którzy powinniście rozliczyć złodziei. Wy chce­cie odejść, bo nie możecie znieść myśli, że jesteście w jednej partii z ludźmi, którzy zawiedli was. To nie wy powinniście z tej partii odchodzić, a wszyscy ci, co partii użyli do własnych, brudnych spraw. A wy ich powinniście wyrzucić!”.

Jakże pasują te słowa również do obecnej sytuacji.

Z partii wtedy także odchodzili dobrzy, uczciwi ludzie, bo widząc zło w partii woleli od tego zła odejść. W tym okresie „Solidarność” miała podobno 10 milio­nów członków. A dziś? Ze źródeł solidarnościowych wynika, że około miliona, a składki płaci podobno połowa tego. Można postawić to samo pytanie, które ja zadałem w 1981 roku robotnikom – członkom PZPR. Dlaczego właśnie wy odcho­dzicie? Wy, sól i kręgosłup „Solidarności”? Odpowiedź otrzymujemy od ludzi, którzy w 1980 roku i później gorąco wierzył i w ideały „Solidarności”, a teraz prze­konali się, że niewiele lub wcale nie zrealizowano z tego, co wtedy, tam w Gdań­sku sami głosili.