Oenzetowski komitet chce zakazać istnienia Okien Życia

Te lucyferiańskie zbiry nigdy – nigdy – nie ukończą swego dzieła, dopóki gdzieś na świecie będzie się tlił bodaj maleńki płomyczek dobra, dopóki nie zniszczą wszystkiego, co piękne, dopóki nie wdepczą wszelkich ludzkich odruchów w błoto i gnój – i dopóki nowy, zreformowany człowiek nie uzna, że tak właśnie trzeba. 
Admin.

Oenzetowski Komitet Praw Dziecka (CRC) będzie domagał się od Unii Europejskiej delegalizacji Okien Życia, w których matki pozbawione oparcia najbliższych, mogą anonimowo, bezpiecznie i bez konsekwencji prawnych pozostawić swoje dzieci.

Placówki takie funkcjonują w niemal w całej Europie, w tym od 2006 r. w Polsce.

Zdaniem działaczy organu monitorującego wypełnianie przez państwa postanowień Konwencji o Prawach Dziecka, Okna życia naruszają m.in. prawo dziecka do poznania swoich rodziców.

– Okna życia nie służą w najlepszym interesie dziecka lub matki – stwierdziła Maria Herczog, węgierska socjolożka [gajowemu na brzmienie słowa „socjolożka” sam się nóż w kieszeni otwiera i ogarnia go żądza mordu – admin] i członkini komitetu ONZ w rozmowie z „Jewish World Review”.

Jej zdaniem praktyka zachęca matki do pozostawiania dzieci bez należytej opieki medycznej, często także decyzja o pozostawieniu dziecka wynika z sytuacji kobiety, która jest zmuszona do tego przez terroryzujących ich alfonsów lub członków rodziny.

Maria Herczog

Działaczka zapowiedziała, że organizacja zwróci się z prośbą do Parlamentu Europejskich o wprowadzenie zakazu dla Okien Życia.

Pierwsze Okno Życia założyła w 1999 r. niemiecka pastorka Gabriele Stangl. Wysłuchała ona wcześniej dramatycznej wyznania kobiety, która urodziła dziecko poczęto przez gwałt.

W całych Niemczech funkcjonuje obecnie około 100 takich Okien, w Polsce jest ich ponad 40, niemal tyle samo w Czechach, po około 10 – we Włoszech, na Litwie, Rosji, Słowacji, Szwajcarii i Belgii. Dzięki nim setki dzieci zostało ocalonych.
W samej Polsce w ciągu sześciu lat około pięćdziesięcioro dzieci zostało pozostawionych w Oknach Życia. Prawie wszystkie dzieci trafiły już do rodzin zastępczych. Jedna z historii zakończyła się nietypowo – 18-letnia matka oraz babka pozostawionej w Kielcach czterotygodniowej dziewczynki, zmieniły decyzję i zgłosiły się po nią.

http://wpolityce.pl/

Sama idea anonimowego ratowania niechcianych dzieci znana była już w średniowieczu. Najstarsze zachowane Okno życia pochodzi z 1198 i znajduje się w Rzymie przy powstałym z inicjatywy papieża Innocentego III szpitalu Ducha Świętego (Santo Spirito in Sassia).
Zapewne zdaniem „węgierskiej” działaczki lepiej jest zabić dziecko w łonie matki, niż żeby miało się urodzić i nie poznać biologicznych rodziców.
To już inny rodzaj człowieka, z którym nie łączą nas absolutnie żadne wartości duchowe, żadna moralność i żadna etyka. Przekonać tych neo-troglodytów nie da się słowami. Ich powinno się wytępić, jak karaluchy.
Admin.