Niebezpieczne znaki

Symbole istnieją od czasu, gdy człowiek wynalazł sposób na przekazywanie innym swych myśli i uczuć. Najczęściej w sposób bardzo skondensowany wyrażały ludzkie emocje. O ich popularności decydowała, i nadal decyduje, głównie ich komunikatywność.

Szczególnego znaczenia nabierają symbole w sferze życia religijnego. Są wówczas manifestacjami świętości, czyniącymi świat podatnym na doświadczenie transcendencji. Powstają przez „spotkanie” (gr. symballein) zjawiska świeckiego ze sferą sakralną, przy czym dochodzi wówczas do, niedającej się ująć rozumowo, istotowej wspólnoty na podstawie „mistycznego uczestnictwa”.

Niekiedy symbole spotykały się ze zdecydowanym sprzeciwem. Pojawiały się grupy religijne, najczęściej sekciarskie, które odrzucały znaczną część tradycyjnej symboliki. Bunt przeciw nim był równoznaczny z negacją całej religii, doktryny czy społeczności, która się z nimi utożsamiała. Podobne znaczenie ma walka satanistów z krzyżami, nagrobkami czy obrazami świętymi – jest między innymi wyrazem radykalnego zanegowania świata tradycyjnego, zastanego, „innego” od ich świata.

Premier Kosowa uniewinniony w Hadze

ONZ-owski trybunał ds. zbrodni wojennych na obszarze dawnej Jugosławii uniewinnił dzisiaj b. premiera Kosowa Ramusha Haradinaja oskarżonego o zbrodnie na Serbach podczas walk w 1998 roku.

Sędziowie orzekli, że nie ma żadnych dowodów, iż Haradinaj i jego dwaj dawni podwładni, również oskarżeni, uczestniczyli w planie wypędzenia Serbów z Kosowa. Prokurator haskiego trybunału żądał kary co najmniej 20 lat więzienia.

W czwartek, po ogłoszeniu wyroku, wszyscy trzej zostali natychmiast uwolnieni.

16 listopada trybunał w Hadze uniewinnił dwóch chorwackich generałów, Ante Gotovinę i Mladena Markacza, w pierwszej instancji skazanych na 24 i 18 lat więzienia za zbrodnie wojenne i zbrodnie przeciwko ludzkości, popełnione na Serbach w latach 90. Belgrad zareagował na to wielkim oburzeniem.

MS, PAP
http://naszdziennik.pl

Tak się jakoś składa, że za zbrodnie na Serbach jest się uniewinnianym.
Admin.

Uznanie niepodległości Kosowa przez państwa afrykańskie okazało się fałszywką!

Informację o fałszowaniu międzynarodowych dokumentów zawdzięczamy p. Wi42 – admin.

Prezydent afrykańskiego państwa Mali zamierza ścigać sądownie autora sfałszowanego dokumentu.

Przemawiając na spotkaniu Rady Bezpieczeństwa ONZ, premier Kosowa Hashim Thaci powiedział, że kilka krajów afrykańskich, w tym Czad i Mali, uznały niepodległość Kosowa.  Jednakże w sobotę okazało się, że dokument podpisany w imieniu afrykańskich przywódców i  przekazany przez wicepremiera kosowskiego rządu w Prisztinie, Bedžeta Pakkoli, jest fałszywy – tak stwierdziły władze Ugandy, Gwinea-Bissau, Nigerii i Mali.

„Rząd Mali pragnie poinformować cały świat, że [nasz] prezydent nie podpisał żadnego dokumentu w sprawie uznania Kosowa. Zastrzega on sobie prawo do ścigania autora tego fałszywego dokumentu „– powiedziała w oficjalnym oświadczeniu Kancelaria Prezydenta Mali.

Tak wyglądała Cerkiew Bogurodzicy Ljeviškiej w Prizrenie przed zniszczeniem przez albańskich barbarzyńców

Podczas gdy na terenie Kosowa nadal bezkarnie popełniane są zbrodnie na tle etnicznym, niszczy się zabytki serbskiego dziedzictwa kulturowego, oraz zastrasza i terroryzuje ludność serbskiego pochodzenia, albańskie władze w Prisztinie angażują się w rażące oszustwa, aby w pozytywnym świetle przedstawić światowej opinii publicznej fakt powstania „państwa” Kosowo.

W tym samym czasie, dzięki pieniądzom z Rosji – 2 miliony dolarów –  odbudowuje się cztery zniszczone świątynie prawosławne w Kosowie. Prace rozpoczęły się w klasztorze w pobliżu miejscowości Pec, Dečani w Djakovicy, w Gračanicy w Prisztinie oraz w kościele Bogurodzicy Ljeviškiej w Prizren. Świątynie te zostały zbezczeszczone i spalone przez głodnych wolności i demokracji albańskich bandytów, handlarzy narkotyków i organów ludzkich.

Ale widocznie żadna cena nie jest dla USA za wysoka, gdy chodzi o zbudowanie kolejnej usraelskiej, uzbrojonej po zęby bazy wojskowej gdzieś na drugiej półkuli.

Wg. http://izvestia.ru/news/533726
Opracował Gajowy Marucha

USA cenzuruje 132 europejskie strony. Europol w tym pomógł.

Amerykanie cenzurują całemu światu nie tylko strony amerykańskie lub w domenach zarządzanych przez USA. Najnowsza akcja przejmowania domen objęła strony z adresami europejskimi, np. .eu, .uk albo .fr, a wszystko dzięki Europolowi i władzom europejskich państw.

Stany Zjednoczone od lat cenzurują „pirackie” strony poprzez przejmowanie ich adresów. Ta cenzura sprawia, że wybrane strony przestają być widoczne na całym świecie. Co gorsza, cenzura nie zawsze nakładana jest w sposób przejrzysty i zgodny z prawem. Potwierdził to przypadek serwisu Rojadirecta.

Do tej pory amerykańskie służby (FBI, ICE) blokowały głównie strony amerykańskie lub przynajmniej korzystające z domen będących w zarządzie instytucji amerykańskich (np. z końcówkami adresów .com albo .net). Niestety teraz cenzura zaczęła obejmować także strony europejskie, korzystające z europejskich adresów.

USA cenzuruje europejskie strony

W poniedziałek służba ICE poinformowała o przejęciu 132 domen z końcówkami .eu, .be, .dk, .fr, .ro oraz .uk. Było to możliwe dzięki współpracy amerykańskich władz z Europejskim Urzędem Policji(Europolem) oraz z władzami Belgii, Dani, Francji, Rumunii i Wielkiej Brytanii.

Pogrom kielecki – oczami świadka

Link do artykułu zawdzięczamy „Niewygodnej Prawdzie” – admin.

W tym roku obchodzimy 62. rocznicę wydarzeń w Kielcach z 4 lipca 1946 r. Narosło wokół nich wiele stereotypów, emocji i zafałszowań. Instytut Pamięci Narodowej, dążąc do pełnego wyjaśnienia tamtej tragedii, przygotowuje kolejny tom opracowania „Wokół pogromu kieleckiego”, zawierający wiele cennych i nieznanych dotąd faktów i dokumentów.

Najnowszy tom, który ma się ukazać na przełomie sierpnia i września bieżącego roku, jest już drugim z tej serii (pierwszy został opublikowany w 2006 r.). Chcąc przybliżyć czytelnikom tę złożoną tematykę, prezentujemy wywiad z członkiem zespołu redakcyjnego „Wokół pogromu kieleckiego”, sędzią Andrzejem Jankowskim, wieloletnim dyrektorem Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Kielcach, a w czasie wydarzeń 4 lipca 1946 r. mieszkańcem Kielc. Wywiad przeprowadził dr Leszek Bukowski, naczelnik kieleckiej Delegatury Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN.

Sędzia Andrzej Jankowski, wieloletni dyrektor Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich w Kielcach, członek zespołu redakcyjnego „Wokół pogromu kieleckiego”.

Panie Sędzio, próbując znaleźć odpowiedź na pytanie dotyczące przyczyn oraz przebiegu tragicznych wydarzeń z 4 lipca 1946 r. w Kielcach, w trakcie których śmierć z rąk „mieszkańców Kielc” poniosło 37 Żydów, trzeba zapytać, skąd w mieście znaleźli się Żydzi?

Jestem bandytą, szczycę się tym – i co mi zrobisz?

Nasza niestrudzona tłumaczka wielu cennych artykułów, pani Ola Gordon, nadesłała nam poniższy tekst.

Nie wykluczam, iż jest to zręczny montaż; trudno mi bowiem wyobrazić sobie, aby gangster Netanyahu mówił niekodowanym tekstem to, co naprawdę myśli, i to wobec przedstawiciela państwa, któremu Izrael zawdzięcza swą egzystencję. Ale że Netanyahu tak właśnie myśli, nie ulega najmniejszej wątpliwości.

Nagranie wideo pochodzi z dnia 21.11.2012. Są to rzekomo słowa, jakimi Netanyahu oficjalnie powitał Hillary Clinton podczas ich spotkania w Jerozolimie dnia 20.11.2012.

.
Tłumaczenie:

Wiem, że jesteś bardzo zatroskana cywilnymi ofiarami w ludziach. My w ogóle nie podzielamy twoich trosk. Rzeczywiście – przeprowadziliśmy tę chirurgiczną operację wobec szkół, meczetów, szpitali, uniwersytetów, dzieci – i jedną z rzeczy, którą usiłujemy zrobić, jest zmaksymalizowanie liczby cywilnych ofiar. My wolimy takie rozwiązanie.

Wiemy że to rozumiesz, a jeśli nie, to nie jest to coś, z czego muszę się tłumaczyć Amerykanom, prezydentowi Obamie, tobie i międzynarodowej społeczności.

Witaj w Jerozolimie.”

Czy pokolenie „NI-NI” wysadzi w powietrze skorumpowany establishment?

Hiszpania znana z pięknych plaż, flamenco i korridy, przeżywa obecnie największy kryzys gospodarczy od czasów  upadku dyktatury generała Francisco Franco w 1975 roku.

Tysiące ludzi wychodzi na ulice w ramach protestu przeciwko cięciom budżetowym, podwyżce podatków, obniżce zasiłków i najwyższego bezrobocia w strefie euro.

W stolicy Hiszpanii, Madrycie, średnio odbywa się sześć manifestacji dziennie. Nie zawsze mają one charakter pokojowy. 27 września tego roku rządząca Partia Ludowa na czele z  premierem Mariano Rajoyem przedstawiła projekt budżetu przewidujący oszczędności w wysokości 40 mld. euro. Przeciwnicy jego polityki oszczędnościowej zwołali dwa dni wcześniej ogólnokrajową manifestację. Tylko w Madrycie aresztowano 35 osób (w tym jedną niepełnoletnią), a 65 osób zostało rannych. Przebywający w tym czasie w Stanach Zjednoczonych premier Mariano Rajoy potępił manifestujących, chwaląc jednocześnie tych którzy pozostali w domach.

Wszystko zaczęło się od Ruchu „15 M” (15 maja) z 2011 roku, kiedy to głównie ludzie młodzi przez kilkanaście dni zajmowali centrum Madrytu, Puerta del Sol, w proteście przeciwko gwałtownie zwiększającej się liczbie młodzieży nie mogącej znaleźć pracy. Niecałe półtora roku po tych wydarzeni doszło do ponad 30 000 manifestacji i różnego rodzaju protestów. Jak na razie jedyną odpowiedzią rządu są słowa ”nie ma wyjścia, należy wprowadzić drastyczne cięcia we wszystkich działach gospodarki”.

Katoliku, płać. I siedź cicho.

Możesz sobie, katoliku, pomarzyć o konstytucyjnych prawach wolności, religii i sumienia. Bo to przecież jakieś tam utopie, ideały i mrzonki. W zamian za to skup się lepiej na konstytucyjnym obowiązku płacenia podatków. Nie wnikaj za to, broń Boże, co z nich wynika, bo zaniepokoisz swe sumienie faktami, że płacisz za aborcję i antykoncepcję oraz parę innych, niezgodnych z etyką i moralnością spraw. I wkrótce mogą cię czekać kolejne przymusy.

Choć pewnie chciałbyś pooglądać katolicką telewizję na multipleksie, to tak naprawdę zastanów się. Po co ci to? Żebyś mógł się dowiedzieć czegoś, o czym władza woli, żebyś nie wiedział i nie myślał? Bo czy zastanawiałeś się kiedyś, że zapłaciłeś za te „przysługujące” aborcje, czyli te zgodne z ustawą, choćby władza chciała ci wmówić, że szpitalowi płaci Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ), ot jakieś 1300 zł od zabójczej „procedury”? NFZ operuje funduszami publicznymi, czyli z twoich podatków, a w jego rejestrze usług aborcja zwie się „indukcją poronienia” (personel medyczny używa za to czasem słowa „terminacja”).

Zauważyłeś, jak funkcjonariusze publiczni unikają słowa „aborcja”? Ciekawe, dlaczego. Nie myśl jednak o tym za dużo, a już na pewno o tym, w jaki sposób się ten „poród indukuje”, i co się w trakcie i po nim dzieje z dzieckiem. Choć masz prawo wiedzieć. Publiczna placówka, czyli dysponująca majątkiem wszystkich podatników, ma obowiązek ujawnienia takich danych (na mocy Ustawy o dostępie do informacji publicznej z 6 września 2001 r.). A czy naprawdę chcesz sobie psuć samopoczucie myślą o noworodkach, które czasem przeżyją aborcję? Tak czy inaczej, za te wszelkie zabójcze kroki, wszelkie narzędzia i urządzenia, środki farmakologiczne wykorzystane przy aborcji musisz zapłacić.

Ksiądz Skarga, strażnik ortodoksji

Rozważając ramy kontekstualne dzieła duszpasterskiego księdza Piotra Skargi, należy zwrócić uwagę na to, że jego działalność rozpoczyna się wówczas, gdy reformacja wzbiera w Polsce najmocniejszą falą; są to bez wątpienia lata decydujące o tym, w jakim kierunku – na płaszczyźnie wyznaniowej – podąży Rzeczpospolita.

W szóstej, siódmej i ósmej dekadzie XVI stulecia protestanci (różnych zresztą odłamów, ale głównie kalwinizmu) stanowili nawet zdecydowaną większość w Senacie; gdyby odjąć zasiadających w nim biskupów, to pośród senatorów świeckich stanowili większość wręcz przytłaczającą. Dotyczyło to rodów najświetniejszych, i w Koronie – jak na przykład Firlejowie czy Zborowscy, i w Wielkim Księstwie Litewskim – jak przede wszystkim Radziwiłłowie. W reprezentującej ogół szlachty izbie poselskiej ta przewaga nie była aż tak wyraźna, niemniej jednak posłowie protestanci byli w liczbie znaczącej, a co więcej – stanowili poważną część posłów wybijających się swoją aktywnością w tzw. ruchu egzekucyjnym, toteż faktycznie stanowiących elitę polityczną ówczesnej Rzeczypospolitej.

Rzeczpospolita unikatowa

W tym miejscu przypomnieć należy, iż Rzeczpospolita jako unijne państwo polsko-litewskie od końca XIV wieku była pod względem wyznaniowym civitas unikatową w chrześcijańskiej Europie. Żadne inne królestwo chrześcijańskie, czy to na zachodzie, czy w środkowej Europie, nie było faktycznie – czyli w swojej strukturze społeczno-instytucjonalnej – dwuwyznaniowe, tymczasem w obszarze władztwa Jagiellonów (a nawet już Kazimierza Wielkiego, od czasu przyłączenia Rusi Czerwonej) chrześcijanie prawosławni, posiadający też własną hierarchię cerkiewną, stanowili pokaźną część poddanych, od ludu po najwyższe kręgi, nie wyłączając niektórych członków rodu panującego (w tym kontekście pomijamy istnienie znaczących skupisk ludności niechrześcijańskiej: żydów, mahometan i karaimów, albowiem ta – w przeciwieństwie do książąt i bojarów prawosławnych – nie należała do corpus politicum, czyli, jak byśmy dziś powiedzieli, klasy politycznej).

Austria: promocja homo-adopcji i surogatek

Austriackie ministerstwo edukacji wydało broszurę dotyczącą edukacji seksualnej, w której promowana jest adopcja dzieci przez pary homoseksualne oraz rodzenie dzieci przez surogatki. Ulotka skierowana jest do dzieci w wieku 6-12 lat. Dokument spotkał się z surową oceną Instytutu Małżeństwa i Rodziny (IEF), który podlega Konferencji Episkopatu Austrii.

W odpowiedzi na pytanie: „Jak pojawiają się dzieci?”, na pierwszym miejscu autorzy broszury stawiają… adopcję. Można w niej przeczytać np. takie zdanie: „Dziecko może mieszkać później z matkami lub ojcami adopcyjnymi”. Dopiero na drugim miejscu znajduje się „ciąża po poczęciu”.

Innymi wyjaśnieniami są: sztuczne zapłodnienie, okno życia, bank nasienia (przedstawiony jako „sklep, w którym ludzie kupują spermę”) oraz urodzenie dziecka przez surogatkę.

Günter Danhel z IEF zauważa, że książka nie uwzględnia m.in. faktu, iż rodzenie dzieci przez surogatki jest w Austrii zakazane. Cała publikacja „budzi wątpliwości, czy jest odpowiednia dla wieku dzieci i czy uwzględnia pierwszeństwo rodziców przy wychowywaniu swoich dzieci”. Ponadto nie ukazuje ona osoby jako jedności aspektów duchowych, cielesnych i umysłowych, skupiając się jedynie na aspekcie fizycznym.

Źródło: wiara.pl
pam
http://www.pch24.pl

Zbliżająca się dyktatura

Komentarz Eleison – Numer 280 – 24 listopada 2012

Stefan Heiner i bp Williamson

Niezwykły portret współczesnego świata pojawił się dwa miesiące temu na witrynie 321gold. Tytuł nie jest zachęcający:  „Dekadencja, Dekompozycja, Negacja, Iluzja i Rozpacz”, ale zawartość jest realistyczna.

Na podstawie ulicznej sceny, którą prawdopodobnie można spotkać w całej wschodnie części Stanów Zjednoczonych, autor stwierdza, że ​​w ciągu piętnastu lat opanuje ten kraj rodzaj orwellowskiej dyktatury jako niepożądany efekt pożądanych przyczyn.

Czy jednak Stany Zjednoczone nie są przykładem, za którym idzie cały świat ? Czy cały świat nie stał się nabywcą amerykańskiego stylu życia? „Niech kupujący będzie ostrożny! ” – jak głosi klasyczna zasada prawa rzymskiego..