Polska: kryzys tuż, tuż

„Rok temu staliśmy nad przepaścią, a teraz zrobiliśmy wielki krok do przodu” – historia lubi się powtarzać, tyle, że jako farsa. Cytat z przemówienia Władysława Gomułki będzie mógł być niedługo powtarzany przez polskich polityków, z tym, że wielu z nas nie będzie wówczas do śmiechu. Dane dotyczące polskiej gospodarki są bowiem coraz bardziej alarmujące.

Minister Rostowski do spółki z premierem Tuskiem na przemian zaklinają rzeczywistość, niczym szamani deszcz. Nawet, jeśli zdarzy im się przyznać, że przyszły rok będzie „trudny”, zaraz potem dodają, że potem sobie „odbijemy”. Jednakże coraz bardziej widoczne staje się to, że zmierzamy prostą drogą ku kryzysowi, a w takiej sytuacji nie za bardzo jest się od czego odbić, jak pokazują przykłady Grecji czy Hiszpanii.

Janusz Szewczak, główny ekonomista SKOK, nie ma wątpliwości: „W 2013r. prawie nie będzie nowych inwestycji publicznych, wyschnie źródełko pieniędzy z UE, a uchwalony przez rząd budżet, będzie można wyrzucić do kosza. Żaden ze wskaźników makroekonomicznych zawartych w budżecie na 2013r. nie jest już do osiągnięcia, zwłaszcza 2,2 proc. wzrost PKB. Gwałtownie rośnie ryzyko niewypłacalności polskiego państwa, Krajowemu Funduszowi Drogowemu grozi nie tylko 11 miliardowy deficyt, ale wręcz bankructwo” – napisał.

Ignorują Nobla dla Unii

Aż sześciu czołowych polityków europejskich odmówiło wzięcia udziału w zaplanowanej na 10 grudnia uroczystości wręczenia Pokojowej Nagrody Nobla Unii Europejskiej.

Wzięcia udziału w uroczystości, która odbędzie się już za tydzień w stolicy Norwegii, zdecydowanie odmówił prezydent Czech. Vaclav Klaus potwierdził swój sceptycyzm wobec decyzji Komitetu Noblowskiego, nazywając ją „tragiczną pomyłką”.

– Nagroda Nobla miała sens, kiedy przyznawano ją konkretnemu człowiekowi. Przyznanie jej instytucji, co więcej – instytucji zbiurokratyzowanej, jest pustym gestem – uznał prezydent Czech.

Do Oslo nie przyjedzie też premier tego kraju Petr Neczas, który tłumaczy się napiętym grafikiem. Decyzję obu polityków krytykują opozycyjni socjaldemokraci, twierdząc, że w ten sposób rząd niepotrzebnie się izoluje i nie rozumie udziału Czech w pokojowej integracji Europy po upadku żelaznej kurtyny. Ale przywódcy Czech nie są jedynymi, których zabraknie w Oslo.

Czy aborcja bywa konieczna? Eksperci twierdzą, że nie.

Uczestnicy International Symposium on Maternal Health nie pozostawiają wątpliwości, aborcja nigdy nie jest konieczna. Potwierdzają to wyniki z wieloletnich badań i praktyki lekarskiej.

„Jako doświadczeni praktycy i badacze w zakresie położnictwa i ginekologii stwierdzamy, że bezpośrednie przerywanie ciąży – celowe niszczenie nienarodzonego dziecka – nie jest konieczne dla ratowania życia kobiety” – napisali lekarze.

„Podtrzymujemy, że istnieje zasadnicza różnica między aborcją a niezbędnymi zabiegami medycznymi, które są przeprowadzane w celu ratowania życia matki, nawet jeśli leczenie prowadzi do utraty życia nienarodzonego dziecka. Potwierdzamy, że zakaz aborcji nie wpływa w żaden sposób na dostępność najlepszej opieki dla kobiet w ciąży” – podkreślają lekarze.

W trakcie prac uczestnicy sympozjum koncentrowali się na kwestiach śmiertelności oraz opieki nad kobietami w ciąży o wysokim ryzyku.

Źródło: symposiummaternalhealth.com / liveactionnews.org
mat
http://www.pch24.pl

Litwo, Ojczyzno moja…

Jeśli nie będziemy podejmować działań na rzecz pielęgnowania polskości w skupiskach Polaków za granicą, także propagując klasyków literatury polskiej, to za kilkanaście lat może się okazać, że nie ma tam komu czytać polskich książek i gazet – mówi w rozmowie z PCh24.pl poseł Artur Górski (PiS).

Co oznacza dla Polaków mieszkających na Litwie wejście AWPL do koalicji rządowej? Jakie znaczenie może mieć to dla litewskiej polityki?

Wejście Polaków do większościowej koalicji i litewskiego rządu jest wydarzeniem historycznym. To pierwszy taki przypadek, gdy nasi rodacy okazali się na tyle silni i zorganizowani, by wolą wyborców współdecydować o losie Litwy. Wiadomo jednak, że koalicja nie będzie spójna ideowo, dlatego, iż główne siły rządzące na Litwie są proweniencji lewicowej, a AWPL jest raczej partią chadecką o nastawieniu konserwatywnym. Niemniej dla obu stron jest to korzystny sojusz.

Socjalistom obecność AWPL w koalicji daje możliwość szachowania pozostałych partnerów, a ponadto sprawia, iż rządzący mają w parlamencie większość konstytucyjną. Polacy wchodząc do koalicji rządowej otrzymali oczywiście możliwość uczestniczenia w podziale stanowisk, ale uzyskali też deklarację złagodzenia niektórych niekorzystnych dla mniejszości zapisów ustawy oświatowej, a także zdobyli zapewnienie, że w sprawach światopoglądowych(obrona życia i rodziny) będą mogli zgłaszać swobodnie projekty ustaw. Otworzy to możliwość wpływania w tych sprawach na ogólnolitewskie prawodawstwo.

Ostatnia bitwa Szatana (8)

The Devil’s Final Battle
o. Paul Kramer i Stowarzyszenie Misjonarzy (2002)
http://www.devilsfinalbattle.com/content2.htm
Tłumaczenie Ola Gordon

Poprzednie odcinki: 

• https://marucha.wordpress.com/2012/11/05/ostatnia-bitwa-szatana-1/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/07/ostatnia-bitwa-szatana-2/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/09/ostatnia-bitwa-szatana-3/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/13/ostatnia-bitwa-szatana-4/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/21/ostatnia-bitwa-szatana-5/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/23/ostatnia-bitwa-szatana-6/
• https://marucha.wordpress.com/2012/11/27/ostatnia-bitwa-szatana-7/

ROZDZIAŁ 6 – MOTYW SIĘ UMACNIA

Kard. Alfredo Ottaviani był sekretarzem Najwyższej Świętej Kongregacji Świętego Oficjum za czasów Piusa XII, Jana XXIII i Pawła VI. Znał Trzecią Tajemnicę Fatimską i potwierdził, iż była zapisana na jednej kartce papieru. Przesłuchiwał siostrę Łucję w imieniu papieża Piusa XII. Poświadczył, iż Trzecia Tajemnica jest prawdziwym proroctwem, a także potwierdził, iż raport Neues Europa (s. 185, 186 i przypis 18 na s. 311-312) zawiera istotne jej fragmenty. W raporcie tym można przeczytać, iż kardynał będzie przeciwstawiał się kardynałowi, a biskup biskupowi, co oczywiście odnosi się do doktrynalnego kryzysu w Kościele.
Kardynał Ottaviani w latach poprzedzających II Sobór Watykański, słusznie poskramiał nowoczesnych teologów, jak o. Karl Rahner. Mimo to, Karl Rahner (na dolnym zdjęciu obok młodego o. Josepha Ratzingera) znalazł się wśród progresywistów, którzy nadali definitywną orientację II Soborowi Watykańskiemu, choć nigdy nie zmienił swych modernistycznych poglądów.

Około roku 1948, papież Pius XII, na prośbę żarliwie ortodoksyjnego kard. Ruffini, rozważał zwołanie soboru generalnego, a nawet spędził kilka lat na przygotowywaniu go. Istnieją dowody na to, że elementy postępowe w Rzymie odradziły papieżowi Piusowi XII jego realizację, gdyż sobór okazywał zdecydowane oznaki bycia w zgodzie z encykliką Humani Generis i jej potępieniem modernistycznych błędów. Jak ta wspaniała encyklika z 1950 roku, nowy sobór walczyłby z “fałszywymi opiniami zagrażającymi osłabieniem fundamentów katolickiej doktryny” [1].

W tym samym czasie “błędy Rosji”, do których nawiązywała Matka Boża Fatimska, przenikały do samego Kościoła. Różne katolickie zakony religijne podlegały infiltracji. Na przykład tzw. ruch “Katolickich Księży-Robotników” był tak wyraźnie zinfiltrowany przez komunistów, że papież Pius XII w latach 1950 wezwał do zakończenia tego procesu.

Na nieszczęście,  papież Pius XII był przekonany, iż jest za stary, żeby podjąć się doniosłego zadania stojącego przed Soborem – walki z rosnącymi szeregami wrogów Kościoła – i podjął decyzję, że “zostawi to swojemu następcy” [2]. Pius XII zmarł 9 października 1958 roku.

Tajne armie NATO

Film, który warto obejrzeć. Nie odkrywa całej prawdy, kto stoi za tymi „tajnymi armiami”, ale i tak może być szokujący dla wielu ludzi, którzy sądzą, że NATO reprezentuję tę „lepszą” część świata.

Dwa lata temu na swoim blogu zamieściłem streszczenie artykułu Steva Lendmana pod tym samym tytułem, które cytuję poniżej filmu.

Nieprzypadkowe jest to, że 30 listopada 2007 roku w drugim co do wielkości dzienniku włoskim Corriere Della Sera, były prezydent Włoch Francesco Cossiga, oficjalnie oświadczył, że zamachu na World Trade Center dokonali nie arabscy terroryści, a izraelski Mossad z elementami CIA, czyli te same elementy, które kierują „tajnymi armiami” operacji Galdio. To właśnie wywiad włoski za prezydentury Cossigi i rządów Giulio Andreottiego wyciągnął na światło dzienne operację Gladio. Trudno mieć wątpliwości, że mogło się to odbyć bez czynnego udziału Watykanu i jego sieci, co oczywiście całkowicie zaprzecza pogłoskom, że Stolica Apostolska jest częścią NWO.

3700 skazanych na śmierć wysłano do Syrii.

3700 приговоренных к смертной казни в арабских странах отправлены в Сирию
Źródło: http://za-kaddafi.ru/portal/hot-news/612-3700-prigovorennyh-k-smertnoi-kazni-v-arabskih-stranah-otpravleny-v-siriyu.html
Data publikacji: 29.11.2012
Tłum. RX

Dyrektor irackiej agencji informacyjnej “An Nahil”, poinformował o wysłaniu 3700 skazanych na śmierć, w arabskich krajach strefy Zatoki Perskiej, do Syrii gdzie oni starają się “odkupić” swoje winy.

W rozmowie z korespondentem agencji informacyjnej “Fars”, Muhammad Ali al-Hakim powiedział, że szereg krajów strefy Zatoki Perskiej, zwłaszcza Arabia Saudyjska, Kuwejt i Katar, wypuściło 3700 skazanych na śmierć, proponując im “odkupienie” win metodą zamachów terrorystycznych w Syrii.

Dyrektor irackiej agencji informacyjnej “An Nahil”, dodał, że poseł kuwejckiego parlamentu z ramienia salafitów, Walid Tabatabai, wziął na siebie wszystkie koszty związane z realizacją tego planu. Trzy miesiące temu Walid Tabatabai odwiedził Syrię i bezpośrednio wziął udział w antyrządowej demonstracji pośród zbrojnych ugrupowań, wystąpił przed zebranymi i otwarcie oświadczył o poparciu terrorystów w Syrii.

http://stopsyjonizmowi.wordpress.com

Intronizacja Najświętszego Serca Jezusowego A.D. 1939

List alarmujący
Generała O.O. Paulinów z Jasnej Góry w Częstochowie,
Księdza dra Piusa Przeździeckiego
do Księdza Kardynała dra Augusta Hlonda Prymasa Polski

Jasna Góra dnia 20 kwietnia 1939 r.

Klasztor O.O. Paulinów
Jasna Góra w Częstochowie
L. 197

Eminentissime Domine!

Życie moje, sądząc po ludzku, zbliża się ku końcowi; niedomagam poważnie i wiek mój mówi za mnie. Jak każdemu człowiekowi w obliczu śmierci nasuwają się myśli najważniejsze w zakresie jego zatrudnień, zainteresowań i wierzeń, tak i mną zawładnęła szczególna myśl, a to w takim stopniu, że przedstawia mi się jako najściślejszy i wielki mój obowiązek do spełniania. Spełniam go pismem niniejszym, które pokornie przyjąć proszę jako testament mych przekonań, pragnień i przeczuć.

Chodzi o Intronizację Najświętszego Serca Jezusowego w Polsce jako w Państwie.

Eminentissime Domine, choćbyśmy wszystkie skarby całego narodu naszego ofiarowali na potrzeby armii; choćbyśmy zawarli przymierze wszystkimi narody Europy; choćbyśmy organizacją obrony narodowej i siłą przewyższali wszystkie państwa, na nic się to nie zda wobec zbliżającej się grozy wojennej, jeśli nie przyśpieszymy Intronizacji Najświętszego Serca Jezusowego!

Na czym opieram takie twierdzenie? Na najgłębszym przekonaniu, że tej Intronizacji żąda sam Pan Jezus i Najświętsza Maryja Panna jako warunku sine qua non ocalenia naszej Ojczyzny. Po wtóre, na mocnym przekonaniu, że nic tak nie wpłynie na religijne odrodzenie naszych sfer rządzących i całego narodu i nic tak nie przyśpieszy stanowczego zwrotu do Boga tak rządu jak i narodu, jak Intronizacja państwowa. Przekonanie, że Intronizacja jest łaskawie zamierzona i upragniona przez Boskie Serce Jezusa stało się wprost moją wiarą, za wyznanie której oddaję swe życie starcze oraz tę powagę, jaka jest przywiązana do mego urzędu w Zakonie. Obsługującym Tron Królowej Korony Polskiej na Jasnej Górze!