Muzułmański gang zmuszał szwajcarskich nastolatków do przejścia na islam

Szwajcarska policja aresztowała trzech członków muzułmańskiego gangu, który używał zastraszania, szantażu i przymusowego przejścia na islam do kontrolowania rynku sprzedaży marihuany w rejonie Neuchatel oraz do oszustw. Ostatnie zatrzymania są kolejnymi w sprawie gangu. Jeden z jego członków siedzi w więzieniu od marca bieżącego roku.

Jak mówią przedstawiciele policji i sądu, gang, który nazywał siebie Jamahat, zmuszał nastolatków do przechodzenia na islam. Jest to tylko część jego działalności. Przestępcy to muzułmanie z takich krajów jak Czeczenia, Afganistan i była Jugosławia.

Grupa, posługując się groźbami, zmuszała młodych ludzi do zawierania umów z sieciami telefonii komórkowej, odbierania w nich aparatów telefonicznych, a następnie sprzedawała je na czarnym rynku. Zmuszonych do tego procederu młodych ludzi naciągnięto również na bardzo wysokie rachunki telefoniczne. Niektóre dzieci miały nawet po siedem zawartych umów z różnymi operatorami. Gang handlował także marihuaną.

Oprócz tego bandyci zmuszali dzieci do przejścia na islam, nie zważając na to, że zmuszani nie mają pojęcia o tej religii, oraz do ślepego posłuszeństwa wobec gangu Jamahat. W tej chwili zbierane są dokładniejsze informacje na temat działalności gangu.

http://autonom.pl

Wydatki na socjal w Polsce mniejsze niż w innych państwach UE

W ostatnich latach na terenie UE wzrosły wydatki na świadczenia socjalne. Taki wniosek płynie z raportu Eurostatu. Zdaniem analityków przyczynił się do tego pogłębiający się kryzys gospodarczy. Polska na tle innych państw nie wypadła najgorzej, okazuje się bowiem, że poziom wydatków socjalnych plasuje nas mocno poniżej średniej unijnej.

Według badań w latach 2007 – 2010 w całej Unii Europejskiej udział wydatków na świadczenia socjalne w PKB wzrósł z 26,1 do 29,4 proc. (rok 2010 jest ostatnim rokiem, którego dane są dostępne). Do kategorii wydatków socjalnych wliczane są emerytury i renty rodzinne, ubezpieczenia i renty zdrowotne oraz inwalidzkie, wydatki na rodzinę i dzieci, świadczenia dla bezrobotnych, wydatki na mieszkania i walkę z wykluczeniem społecznym.

W Polsce socjal pochłania „zaledwie” 18,9 proc. PKB, mniej wydają na ten cel tylko Słowacy, Bułgarzy, Estończycy, Łotysze i Rumuni. Ci ostatni wydają najmniej bo 17,6 proc. PKB. W czołówce państw, których wydatki socjalne w stosunku do PKB są największe znajdują się: Francja – 33,8 proc., Dania – 33,3 proc. i Holandia – 32,1 proc. Na różnice wpływ mają zróżnicowany poziom życia w krajach UE, a także różne strategie opieki społecznej.

Pieniądze definiują naukową prawdę

Amerykański dziennik opisał niebezpieczne związki nauki i przemysłu farmaceutycznego. Światowe koncerny farmaceutyczne finansują już przeszło połowę rzekomo niezależnych badań i ekspertyz nowych leków, niejednokrotnie wpływając na wynik analiz.

Czym się różni etyka sprostytuowanego naukowca od etyki pani na obrazku? Tym, że ta pani nie udaje dziewicy.

„Washington Post” ustalił, że na 73 analizy nowych farmaceutyków opublikowane między sierpniem 2011 r. a sierpniem 2012 r. w najbardziej prestiżowym periodyku medycznym świata „New England Journal of Medicine” aż 60 było współfinansowanych przez koncerny farmaceutyczne, a w przypadku 50 publikacji współautorami byli pracownicy koncernów farmaceutycznych.

Z kolei w 37 głównym autorem był naukowiec, który przyjął granty od producentów leków. „NEJM” jest czytany przez przeszło 600 tys. lekarzy na całym świecie i stanowi jedno z głównym źródeł wiedzy o nowych preparatach wprowadzanych na rynek.

Zależność finansowa od producentów nie przesądza z góry, że analiza jest zrobiona stronniczo. Bardzo zwiększa jednak ryzyko złamania podstawowych zasad etycznych. Justin Bekelman, profesor Uniwersytetu Pensylwanii, ustalił, że analizy sponsorowane aż 3,6 razy częściej pozytywnie oceniają badany lek niż takie, gdy zależności finansowej nie ma.

Pederaści apelują o krzyżowanie katolików

Z cyklu „Ale co ci właściwie przeszkadzają homoseksualiści?” – admin.

Francuskie stowarzyszenia pederastów bezpardonowo krytykują Kościół, jego hierarchię i wiernych za zdecydowaną postawę przeciw legalizacji homozwiązków. Wspierane przez państwo stowarzyszenie ActUP zamieściło na swoim portalu obszerny i pełen nienawiści tekst skierowany przeciw francuskim katolikom, w którym nawołuje do ich krzyżowania.

W tekście napisano m.in. „od wielu tygodni reakcyjne grupy manifestują przeciwko otwarciu małżeństwa i adopcji dzieci przez pary lesbijek, gejów, bi- i transeksualistów i wylewają swoją homo-lesbo-transfobię w 70 miastach Francji. Od wielu tygodni reakcyjne grupy, pretendujące do ratowania rodziny i ochrony dziecka przed kłamstwem, fantazjują, że osoby o innej orientacji nie istnieją oraz instrumentalizują epidemię AIDS dla odmowy równości praw”.

Zboczeńcy piszą również, że „od wielu tygodni osobistości religijne, jak i polityczne, przywołują jako świętość «różnice płci» dla odmowy związkom homoseksualnym prawnego uznania ich egzystencji”. Francuscy homoseksualiści zapewniają, że „nie pozwolą grupom katolickim zawładnąć przestrzenią publiczną dla wyrażania ich zgniłych i hańbiących teorii”. Co więcej, apelują o krzyżowanie katolików, wołając o „przygotowywanie desek i gwoździ”.

Na bazie największej federacji tzw. Lesbijek-Gejów-Bi i Transeksualistów (LGBT) powstał twór, który, zgodnie z regułami lewackiej nowomowy, otrzymał nazwę „Kolektyw Niezależność Równość TAK TAK TAK”. Jego celem ma być „zwiększenie widocznych środków” w przygotowywanym na 16. grudnia Marszu dla Równości, pod hasłem „tak dla małżeństwa, filiacji i sztucznego zapładniania”.

Ten sam kolektyw zorganizował w czwartek manifestację przed gmachem francuskiego Zgromadzenia Narodowego, gdzie przemawiał wówczas przewodniczący Konferencji Episkopatu Francji, abp Paryża, ks. kard. André Vingt-Trois. Apelując o udział w organizowanej pikiecie, dewianci stwierdzili: „po raz kolejny abp Paryża nas obrazi. Jeszcze raz powie, że małżeństwo par tej samej płci jest oszustwem”.

Apel sodomitów okazał się być jednak nieskuteczny i przeszedł bez większego echa, bo przeciwko kard. Andre Vingt–Trois protestowało zaledwie kilkadziesiąt osób.

Franciszek L. Ćwik
http://www.pch24.pl

A jakieś kilka dni temu jakieś skretyniałe tumaństwo odwiedzające gajówkę kazało nam się litować nad biednymi i prześladowanymi pedałami, co to rzekomo genetycznie dziedziczą skłonności do pedalstwa. – admin.

Szwajcaria: poza Unią też jest życie

Gospodarka Szwajcarii oraz obowiązujące tam przepisy prawne spędzają sen z oczu brukselskim decydentom, ponieważ ten niewielki kraj zadaje kłam wbijanej nam do głów unijnej propagandzie. Szwajcaria nie jest członkiem strefy euro, ani nawet UE i być może właśnie dlatego można ją zaliczyć do grona najbogatszych państw na świecie.

W opracowanym przez bank Credit Suisse ostatnim raporcie Global Wealth Report 2012, majątek przeciętnego Szwajcara wynosi dokładnie 468 168 dolarów. Wynik ten plasuje tę niewielką nację na pierwszym miejscu, jeśli chodzi o bogactwo. U źródeł tej zamożności leży kilka przyczyn: wieloletni brak prawa patentowego, wolny handel, konkurencja podatkowa między kantonami i największy na świecie odsetek emigrantów.

Jak napisał profesor Ha-Joon Chang z Uniwersytetu Cambridge, „Szwajcaria to dosłownie najbardziej uprzemysłowiony kraj świata”. W 2002 r. tzw. produkcja przemysłowa na osobę w tym kraju była 2,2 razy większa, niż w USA, o 24 proc. większa niż w Japonii, 34 razy większa niż w Chinach. Jeszcze 200 lat temu różnica wysokości szwajcarskiego PKB per capita była niemal dwa razy mniejsza niż w Holandii czy Wielkiej Brytanii. Natomiast już w pierwszym ćwierćwieczu XX wieku Szwajcaria zaliczana była do najbogatszych państw świata.

Najpierw towar, potem człowiek

Chcą tu pracować, bo szukają ucieczki od rutyny, zajęcia, które będzie ich pasją. Firma Apple dokładnie to im obiecuje. Za błyszczącymi fasadami kryje się jednak świat pełen obłudy, dyktatorskich zabiegów, prania mózgów. Ludzie, dumni niegdyś, że pracują dla Apple, mówią dziś, że czują się jak członkowie jakiejś dziwnej sekty.

Czas na wiersz. Panie i panowie zebrani w sali posiedzeń mają dziesięć minut na trzy linijki poezji. Rymy nie są obowiązkowe, narzucona jest tylko treść wiersza. „Podsumujmy, co sprawia, że Apple Store jest tak wyjątkowy!”.

To zdanie ma wykrzyknąć prowadzący szkolenie. Działa on według szczegółowego scenariusza. Firma Apple, superpotęga w cyfrowym świecie, szkoląc swoich pracowników, niczego nie pozostawia przypadkowi. Trening trwa dwa tygodnie i każde słowo, jakie prowadzący kieruje w tym czasie do przyszłej załogi nowej filii koncernu, jest wcześniej określone. Luzacka komputerowa firma z Kalifornii podała nawet w swoim podręczniku przykładowy wierszyk: „Co za wspaniałe miejsce Wspólnota, przyjaciele i zabawa Tak, to Apple Store!”.

Właśnie zakończył się kolejny kurs dla propagandystów królestwa Apple – 200 nowych pracowników jedenastego sklepu koncernu w Niemczech. Ma on zostać otwarty w Berlinie, będzie większy i bardziej okazały niż wszystkie inne, na jego potrzeby już od miesięcy szykowana jest XIX-wieczna kamienica przy Ku’dammie.

Grzechy cudze

Czy przeciętnego Polaka obchodzi czyjś los? Odpowiedź na to pytanie wydaje się oczywista: tak, obchodzi! Nie można być obojętnym na to, co się wokół nas dzieje.

Ale powtórzę pytanie, trochę je rozbudowując: czy przeciętnego Polaka obchodzi czyjś los wieczny? O, tu już odpowiedź będzie inna. Na ogół lubimy wiedzieć, co słychać u sąsiadów, kto z kim spotyka się, co się wydarzyło itd. Ale jak się to ma do wieczności – to już tak daleko nasza ciekawość nie zagląda. Dziś bardziej niż kiedykolwiek wcześniej jest mnóstwo osób, które żyją ze sobą bez żadnego zobowiązania, wolna miłość, czyli cudzołóstwo kwitnie. Oczywiście, mam na myśli tzw. katolików. I jak się to ma do naszego pytania? Czasem mówimy o tym, tylko jako o czymś, co dawniej nie było tak częste. Ale najczęściej nie myślimy, że to grzech się rozpanoszył, że Pan Bóg jest obrażany, że wreszcie trzeba coś z tym zrobić.

Na czym polega ten – najczęstszy chyba dzisiaj – grzech cudzy? Polega on na tym, że ludzie, którzy mają obowiązek upomnieć, wprost domagać się naprawy życia, nie robią nic. I jeśli matka cudzołożnika pyta czasem syna czy córkę: „To kiedy weźmiecie ślub, bo ludzie się pytają, przecież to wstyd przed ludźmi tak żyć?”, to wydaje jej się, że już spełniła swój obowiązek, jaki ma wobec dziecka. Rodzice mają prawo i obowiązek użyć wszystkich możliwych środków, aby zło zostało naprawione. I to zło ma być ukazane, jako sprzeciw wobec Boga, a nie kierowanie się względami ludzkimi.

„Pokłosie” a Jedwabne. Koszmarna mitologia.

Wszystkie podstawowe wątki książki pt. „Sąsiedzi”, jak też publicystyki jej autora na temat sprawy Jedwabnego zostały zakwestionowane w toku profesjonalnych badań przez historyków, którzy opierając się na wszechstronnych źródłach wykazali Grossowi elementarne błędy i pomyłki. Obecnie nawet historycy początkowo mu przychylni są bardzo krytyczni wobec jego tez.

Film „Pokłosie” został niezwykle nagłośniony jeszcze przed premierą, choć w ogóle na to nie zasługuje. W warstwie historycznej jest potwornie zakłamany. Miało to być jakoby nawiązanie, z jednej strony do sprawy Jedwabnego (w której wcale nie powiedziano wszystkiego), z drugiej zaś do sprawy Brańska.

W Jedwabnem doszło do zbrodni na Żydach, którą usiłowano kilkakrotnie wyjaśnić, z różnym skutkiem, o czym za chwilę. W Brańsku jeden z młodych mieszkańców samorzutnie zainteresował się przeszłością miasteczka i gromadzeniem pamiątek po Żydach, w tym nagrobnych macew. Ale nikt go za to nie ukrzyżował. Te dwa wątki stały się inspiracją dla Władysława Pasikowskiego, który napisał scenariusz do „Pokłosia” i wyreżyserował film.