Przemilczana victoria, czyli rzecz o Powstaniu Wielkopolskim

W innych krajach rocznice nieudanych przedsięwzięć społeczno – politycznych albo są przemilczane, albo oddaje się w skupieniu, wręcz przy wstydliwej ciszy hołd ofiarom i na tym koniec. U nas przeciwnie – z polityczno – wojskowego nieudacznictwa zrobiono cnotę.

Mija kolejna rocznica rozpoczęcia zwycięskiego Powstania Wielkopolskiego. Był to jeden z nielicznych zrywów zbrojnych w historii naszego kraju, który przyniósł zwycięstwo na wszystkich płaszczyznach: militarnej, politycznej i społecznej. Paradoks polega na tym, że tego zwycięskiego powstania nie świętuje się i nie obchodzi tak hucznie w skali kraju jak innych, przegranych insurekcji. Można nawet pokusić się o stwierdzenie, że to zwycięstwo jest wstydliwie przemilczane.

Obserwatorowi naszej społeczno – politycznej rzeczywistości rzuca się w oczy fakt, że praktycznie oprócz lokalnych, wielkopolskich władz i mediów rocznica tego zwycięskiego przecież dla Polski powstania, zrywu zbrojnego praktycznie minęła bez echa w skali kraju. Ani prezydent, ani premier nic nie powiedzieli publicznie na temat tej wspaniałej victorii. Ta zdumiewająca prawidłowość trwa już kolejny rok.

Patrząc na to jak w skali kraju gloryfikuje się i celebruje przegrane Powstanie Warszawskie i jak przemilcza się zwycięskie Powstanie Wielkopolskie trudno oprzeć się wrażeniu, że albo Polacy uwielbiają się pławić w cierpiętniczym sosie klęsk, albo komuś zależy, aby w społeczeństwie podsycać kult bezsensownych, przegranych zrywów. A może i jedno i drugie?

Nastroje społeczne Polaków

Istotnych dla nacjonalistów wskazówek dostarczyły listopadowe badania przeprowadzone i opublikowane przez CBOS, dotyczące nastrojów społecznych Polaków.

Ankieterzy stawiali respondentom pytania odnoszące się do oceny aktualnej sytuacji politycznej, gospodarczej jak również na rynku pracy w Polsce. Z wyników badań emanuje pesymizm i niezadowolenie.

W aspekcie rozwoju sytuacji w kraju – ponad połowa (konkretniej 53%) jest zdania, iż sytuacja zmierza w złym kierunku. Negatywna opinia przeważa szczególnie wśród osób, które nie biorą udziału w wyborach parlamentarnych, nie dostrzegając tym samym szansy na zmianę tej tendencji wraz z objęciem steru rządów przez inną partię. Odnośnie do oceny sytuacji politycznej zaledwie 16% wyraża satysfakcję z obecnej kondycji politycznej kraju, przy 37% głosach jawnie krytycznych.

Sytuacja gospodarcza odczytywana jest również jako dostarczająca powody do niepokoju dla 33% badanych, natomiast 40% ankietowanych definiuje ją jako przeciętną. W ścisłej korelacji jest z nią powiązana informacja dotycząca rozważań co do najbliższej przyszłości – w tym przypadku także przeważają oceny pesymistyczne. Blisko 31% badanych jest zdania, że sytuacja gospodarcza w nadchodzącym czasie się pogorszy, najliczniejszą grupę w tym przypadku stanowią jednak ankietowani żywiący nadzieję, iż się ona nie zmieni (jak logicznie można wywnioskować – wierzą, że nie zmieni się na gorsze) – 45%.

Ogólny niepokój wynika przede wszystkich z braku stabilizacji co do zatrudnienia w miejscu zamieszkania. Zaledwie 2% twierdzi, iż nie ma żadnych problemów ze znalezieniem odpowiadających ich kryteriom pracy przy miażdżącej przewadze opinii negatywnych, gdyż 17% jest zdania, że w ich miejscu zamieszkania nie ma żadnych szans na zatrudnienie, 44% oświadczyło, że ciężko w nim o pracę, zaś 34% oznajmiło, że zasadniczo można się gdzieś zatrudnić by mieć za co żyć, niemniej nie jest to dla nich praca odpowiednia. Wielokrotnie bezrobocie długotrwałe przy konieczności wyżywienia rodziny jest czynnikiem hamującym przed zrezygnowaniem z pracy i poszukiwaniem nowej. Według danych bowiem aż 34% ankietowanych obawia się utraty pracy.

Tak w skrócie przedstawia się opinia społeczna w zakresie funkcjonowania państwa będącego w strukturach chwiejącej się w fundamentach UE, za wstąpieniem do której agitowały wszelkie współczesne opcje parlamentarne i ich odpryski. Przekłada się to na brak zaufania co do wszystkich partii głównego nurtu. Brak obaw artykułują głównie warstwy uprzywilejowane w budowie workfare state – czyli wyłaniającej się w Polsce nowej klasy średniej, zaś pełne niepokoju są tzw. klasy wykluczone – robotnicy (szczególnie niewykwalifikowani), pracownicy niskiego szczebla z branży usługowej czy też rolnicy.

http://autonom.pl/

Teorie konspiracji – bp. Richard Williamson, FSSPX

Po ostatnio napisanych uwagach na temat bogobójstwa Żydów, które przypominając odwieczne nauczanie Kościoła wywołało kolejną nagonkę środowisk żydowskich, JE biskup Richard Williamson dopowiada w swoim cotygodniowym biuletynie:

“Niektórzy czytelnicy mojego Eleison Comments mieli nadzieję, że biuletyn będzie częściej przywoływał rolę jaką Żydzi odgrywają w sprawach światowych, ale niestety muszę ich zmartwić, gdyż we wszystkich 225. wydaniach biuletynu wątpię by Żydzi byli wymienieni z nazwy więcej niż kilka razy. Bowiem bez względu na to czy reprezentują oni czy też nie jakiś problem, z pewnością nie są oni podstawowym problemem. Podstawowym problemem bowiem jest bezbożność współczesnego człowieka.[…]“

Biskup Williamson pisze dalej:

“Teorie konspiracji, takie jak Żydzi spiskujący celem dominacji nad światem są aktualne, ale mamy do czynienia z dwiema skrajnymi ich wersjami i należy mądrze – choć nie jest to takie łatwe – zachować właściwy balans. Większość ludzi w ślad za mediami utrzymuje, że wszystkie teorie konspiracji są nonsensem, a ci którzy w nie wierzą są “konspiracyjnymi czubkami”. Z drugiej strony, drobna mniejszość ludzi – ale silnie przeświadczona – wierzy, że wszystkie wydarzenia światowe mogą być wyjaśnione przy pomocy tej czy innej konspiracji, a szczególnie spisku żydowskiego.”

Esencję prawdy na ten temat – pisze Jego Eminencja – wyłożył nam najlepiej już 1800 lat temu, słynny pisarz Kościoła.