Bez tematu (3-09.2012)

Tutaj wpisujemy komentarze, które nigdzie indziej nie pasują.

Poprzednio było:
https://marucha.wordpress.com/2012/08/30/bez-tematu-2-08-2012

Gajowy Marucha.

Fotki z Czerwienia, Kryłowa, Chłopiatyna, Korczmina, Kowalówki

Gajowy zapędził się na tereny, będące resztkami dawnych polskich kresów, o czym świadczą zabytkowe cerkwie. Mała uwaga – na miejscu historycznego Czerwienia istnieje dziś wioska Czermno, ale pod wpływem jakiegoś impulsu użyłem starej nazwy.

Przy okazji chce się podzielić zabawną, choć nie wiadomo, czy do końca prawdziwą najnowszą historią ruin zamku w Kryłowie. wzniesionego przez Jana Ostroroga jako jedna z twierdz kresowych Rzeczypospolitej. Otóż stoi on na wyspie na Bugu, na samej granicy. Podobno po wojnie polscy patrioci toczyli ciężkie pertraktacje z towarzyszami radzieckimi o to, do kogo mają należeć historyczne ruiny. Definitywnym argumentem strony polskiej miało być sprezentowanie radzieckim braciom butów oficerskich, harmonii oraz pewną ilością spirytusu. Zamek został po polskiej stronie. Se

Druga wersja mówi, że W 1987 r. ZSRR zwrócił nam wyspę na Bugu z ruinami zamku. Miliony Polaków wstrzymało oddech, bo po raz pierwszy w historii Kraj Rad coś oddał, a nie zabrał. Pesymiści mówili, że to plotka, optymiści wręcz odwrotnie: może oddadzą nam także Lwów! Prawda była pośrodku. Wielki sąsiad, acz niechętnie, zastosował się do przepisów prawa międzynarodowego, że granicę wyznacza główny nurt rzeki. Akurat Bug miał kaprys i skierował większość swych wód wschodnim korytem, a nie zachodnim, jak dotychczas. Niewielka śródrzeczna wyspa znalazła się więc w granicach Polski.

Pewnie przeszłoby to bez większego echa, gdyby nie XVI-wieczny zamek Ostrorogów. On stał się symbolem tej niewielkiej w sumie korekty granicznej i wywołał sensację. Na odzyskany kawałeczek I i II RP ciągnęły tysiące ludzi, mimo, że na moście stała tablica z zakazem wstępu. Chodziło o wzniesiony w połowie XVI w. przez Jana Ostroroga zamek, jedną z twierdz kresowych Rzeczypospolitej.
(Za http://www.travelpolska.pl/krylow-zamek-odzyskany-od-zsrr/) 

Kapliczka przydrożna na Zamojszczyźnie

Tu na miejscu dzisiejszej wsi Czermno znajdował się gród Czerwień

Obiekt chroniony, ale tabliczka nie odnosi się do chałupy

Za polem widnieją obwałowania grodu Czerwień

Resztki wałów grodu Czerwień

Resztki wałów grodu Czerwień

Resztki wałów grodu Czerwień

Resztki wałów grodu Czerwień

Most na wyspę, gdzie znajdują się ruiny zamku Ostrogskich w Kryłowie

Na wyspie straszą słupki graniczne

Ruiny zamku Ostrogskich w Kryłowie

Ruiny zamku Ostrogskich w Kryłowie

Ruiny zamku Ostrogskich w Kryłowie

Ruiny zamku Ostrogskich w Kryłowie

Ruiny zamku Ostrogskich w Kryłowie

Ruiny zamku Ostrogskich w Kryłowie

Ruiny zamku Ostrogskich w Kryłowie

Ruiny zamku Ostrogskich w Kryłowie

Ruiny zamku Ostrogskich w Kryłowie

Ruiny zamku Ostrogskich w Kryłowie

Bug otaczający zamek w Kryłowie

Oryginalna kapliczka/sanktuarium Św. Mikołaja w Kryłowie z naturalnej wielkości figurą świętego, obok którego leży wilk

Kapliczka/sanktuariium Św. Mikołaja w Kryłowie

Kapliczka Matki Boskiej koło cudownego źródełka w Kryłowie (obok kapliczki Św. Mikołaja)

Chłopiatyn, cerkiew grecko-katolicka, wciąż używana w tym obrządku

Dzwonnica przy cerkwi w Chłopiatynie

Cerkiew w Chłopiatynie

Korczmin – najstarsza cerkiew drewniana na Lubelszczyźnie

Cerkiew w Korczminie

Krzyż pamięci wszystkich zmarłych w Korczminie koło cerkwi

Cerkiew w Korczminie

Cerkiew w Korczminie

Cerkiew w Kowalówce

Cerkiew w Kowalówce

Cerkiew w Kowalówce

Wrzesień ‘39 szkołą politycznego realizmu

Tołstoj uważał, że jednostki nie odgrywają żadnej roli. (…) Po Tołstoju przyszli marksiści z ich determinizmem dziejowym. Uważali oni, że historia toczy się w określonym kierunku, ku krachowi kapitalizmu i zwycięstwu komunizmu. W takim procesie oczywiście decyzje poszczególnych jednostek niewiele mogły zmienić. Takie poglądy uważam za absurdalne – mówi w rozmowie z PCh24.pl Piotr Zychowicz, autor książki pt. „Pakt Ribbentrop-Beck”

Jak się Pan czuje jako autor książki uznanej już za kontrowersyjną?
Ta książka to moja odpowiedź na pytania, które musi zadawać sobie każdy Polak. Czy II wojna światowa musiała się skończyć dla nas taką katastrofą? Czy musieliśmy utracić połowę terytorium z Wilnem i Lwowem na czele? Stracić niepodległość na pół wieku? Stracić kilka milionów obywateli, w tym naszą elitę wyrżniętą przez obu totalitarnych okupantów? Czy Warszawa musiała być zburzona? Rzetelna próba odpowiedzi na te pytania prowadzi ku wnioskom dla naszej wrażliwości historycznej niezwykle przykrym. Jedyną szansą na uniknięcie tej katastrofy było zawarcie przejściowego sojuszu z Niemcami.

Polska mogła w sobie widzieć partnera dla III Rzeszy? Czy po wojnie z Sowietami z naszym udziałem, Polska nie stałaby się jedynie narzędziem niemieckiej polityki?
Polska oczywiście nie mogła być równorzędnym partnerem Niemiec. W ofercie, która została nam złożona 24 października 1938 przez Joachima Ribbentropa, było jasne stwierdzone, że jeśli Niemcy i Polska zawrą sojusz to będą konsultowały swoją politykę zagraniczną. Jest oczywiste, że jako słabszy partner to Polska by konsultowała swoją politykę z Niemcami, a nie odwrotnie. Utracilibyśmy więc w ten sposób część naszej suwerenności. Moim zdaniem utrata części suwerenności jest jednak lepsza od utraty niepodległości na rzecz dwóch najstraszniejszych totalitarnych państw istniejących w ówczesnym świecie. Jest lepsza niż dostanie się pod ludobójczą okupację, która sprowadziła na nasz naród olbrzymie cierpienia.

Co proponował nam Hitler?
W pierwszej fazie wojny Niemcy chciały zaatakować Francję. Polska miała zaś zabezpieczać im tyły na wypadek, gdyby Stalinowi przyszło do głowy włączyć się do konfliktu. Po rozbiciu Francji Rzesza chciała zaatakować Sowiety i tu nasza rola miała już być ofensywna. Hitler chciał żebyśmy z nim poszli na Wschód. Ribbentrop, Goering i inni dygnitarze Rzeszy oferowali nam w zamian Ukrainę.

Brazylia: urlop „macierzyński” dla pederasty

Zakład ubezpieczeń społecznych w São Paulo przyznał niedawno po raz pierwszy urlop „macierzyński” pederaście, który adoptował dziecko. Mężczyzna będzie mógł korzystać z płatnego świadczenia socjalnego przez okres 4 miesięcy.

Lucimar da Silva rozpoczął starania o urlop dwa lata temu, kiedy wraz ze swym partnerem, z którym pozostawał w związku cywilnym, adoptował dziecko.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami w Brazylii czteromiesięczny urlop macierzyński przysługuje kobiecie, która urodziła dziecko. Prawo do pięciu dni płatnego urlopu ma także ojciec dziecka.

Niektóre oddziały zakładów ubezpieczeniowych przyznają urlopy również lesbijkom wychowującym dzieci adoptowane i z in vitro. Silva argumentował, że gdyby nie otrzymał płatnego urlopu, spotkałaby go nieuzasadniona dyskryminacja.

Decyzja miejscowego zakładu ubezpieczeń społecznych w São Paulo podobno nie ustanawia precedensu. Urzędnicy podkreślili, że każdy wniosek pederasty będzie rozpatrywany indywidualnie.

Źródło: The Washington Post, AS
http://www.pch24.pl

Potęga prasy

Myślicie, że w ciągu ostatnich stu lat świat się zmienił? Skąd! Ten artykuł napisano w roku 1914 w kresowym Złoczowie, a nie, jak moglibyście sądzić, wczoraj w Warszawie. Nic nowego pod słońcem…

Jest w świecie potęga, która rządzi i kieruje wszystkiem, która dzierży ster we wszystkich dziedzinach życia społecznego, trzęsie polityką i państwami — a na imię jej: prasa. Ze wzrostem oświaty, wzrasta i jej władza, bo chwyta ona w swoje ręce wszystkich, którym otwarto w szkołach oczy na druk i pismo, wciska się do pałaców i chat, do miast i wsi, do panów, robotników i chłopów: narzuca się sama na każdem miejscu, w restauracyach, na ulicy, w kolejach, przemawiając od razu do setek, i tysięcy i milionów. Że taki kaznodzieja papierowy jest potęgą światową, przyzna każdy, który umie obserwować, jak to ludzie myślą i opinię swoją urabiają zdaniami a nawet stylem poszczególnych gazet, jak powoli stają się rzecznikami zasad i haseł czytanych pism, jak bronią i zwalczają ataki, przeciw nim skierowane.

Słusznie zastosować można tutaj parafrazę znanego przysłowia: „Powiedz mi, jaką czytasz gazetę, a ja ci powiem, kim jesteś”. „O ten wpływ, o tę władzę nad ludźmi, o ten kierunek w sądach i opinii jednostek dobijają się obecnie wszyscy. Każde państwo, każdy naród, każde stronnictwo, poszczególne instytucye, a nawet poszczególne ambitne jednostki dążą do tego, aby ich sądy i zdania były decydującemi, aby ich kąt widzenia byt kątem widzenia jak najszerszych warstw. Spełnić to może tylko prasa, która w XX w. do niesłychanych wzrosła rozmiarów tak w ilościach pism, jak bitych tysiącach egzemplarzy, jak i karmiących się nimi tysiącach czytelników.

Trwa intensyfikacja działań lobby homoseksualnego

Platforma Obywatelska pragnąc po raz kolejny odwrócić uwagę opinii publicznej od realnych problemów trapiących naród (głównie o podłożu ekonomicznym), zamierza złożyć w parlamencie projekt ustawy o związkach partnerskich.

Zamysł pomysłodawcy projektu, a więc Artura Dunina, powierzchownie nie zawiera w sobie nic, co mogłoby wywołać w szerokich masach społeczeństwa sprzeciw. Ustawa ma bowiem regulować kwestie dziedziczenia, zaciągania kredytów i obowiązku alimentacyjnego w związkach niesformalizowanych. W alternatywnej wersji projekt ma być uzupełniony także o dostęp do informacji medycznej, prawo pochówku, dziedziczenia etc.

Projekt Durina ma na celu zrównać jednak związki o naturalnym modelu z quasizwiązkami jednopłciowymi. Tym samym władzom PO ponownie zależy na rozpętaniu burzy medialnej poprzez absurdalność swego pomysłu i zepchnięciu na margines przejawów nieudolności i kryminogennych praktyk swych rządów (vide afera związana z Amber Gold).

Na podstawie: PAP
http://autonom.pl/