Praca do 67 roku życia nie zagwarantuje godziwej emerytury

Mocno pesymistycznych prognoz dostarczył Expander. Z zaprezentowanych przez tę instytucję wyliczeń wynikało, iż wśród osób w kategorii wiekowej 25-40 lat, których miesięczne wynagrodzenie wynosi 2000 zł netto, tylko ta ostatnia grupa ma szansę uzyskać ponad 50% ostatniej pensji.

W przypadku pracowników bliskich 40 roku życia, mają oni szansę na emeryturę na poziomie 56% ostatniego wynagrodzenia.

W najbardziej niekorzystnej sytuacji są osoby aktualnie wchodzące na rynek pracy, czyli ludzie młodzi. Ich emerytury wyniosą zaledwie 42% ostatniego poboru. Oznacza to, iż osoba pobierająca za swą pracę wynagrodzenie w wysokości 2000 zł otrzyma świadczenie emerytalne rzędu 840 zł miesięcznie.

Konkluzja nie nastraja więc optymistycznie. By nie żyć na drastycznie niskim poziomie konieczne jest odkładanie pieniędzy w związku ze zbliżającym się 67 rokiem życia, np. w funduszach emerytalnych.

Na podstawie: Dziennik Gazeta Prawna
http://autonom.pl/

Lobby homoseksualne tryumfuje w amerykańskiej armii?

Republikański kandydat na wiceprezydenta Paul Ryan opowiedział się przeciwko powrotowi do zasady „nie pytaj nie mów”, która regulowała status homoseksualistów w amerykańskim wojsku. Oddał tym samym pole zboczeńcom, którzy zdobyli już jakiś czas temu kolejne przyczółki propagandowe.

Fot. Lance Cpl. Shane S. Keller/wikimedia.commons

Administracja prezydenta Baracka Obamy zrezygnowała z zasady „nie pytaj, nie mów”, która przez wiele lat regulowała status homoseksualistów w amerykańskim wojsku. Była to zdrowa reguła, zgodnie z którą nikt nie pytał żołnierzy o ich życie seksualne, a oni sami nie mieli pozwolenia by epatować swoją seksualnością.

Decyzja o zmianie tej zasady przedstawiana była jako walka z dyskryminacją homoseksualizmu. Wielu żołnierzy publicznie zaczęło przyznawać się do tego, że są homoseksualistami, co było znakomitą pożywką dla organizacji zrzeszających zboczeńców i propagujących nienaturalne zachowania seksualne.

Holandia na równi eutanazyjnej

Prof. Gerard J.M. van den Aardweg, fot. R. Sobkowicz

Pomimo wyraźnie chrześcijańskiego charakteru historii Holandii, zarówno w nurcie protestanckim, jak i katolickim, eutanazja praktykowana jest już w tym kraju powszechnie. Co więcej, Holandia była pierwszym krajem na świecie, który dał eutanazji oparcie w systemie prawnym (oficjalnie w roku 2002, lecz faktycznie już w 1992, kiedy to stosowne ustawy uchwalono w izbie niższej parlamentu – Izbie Reprezentantów).

Stosowanie eutanazji w przypadkach pacjentów nieuleczalnie chorych, cierpiących z powodu bólu określanego jako „nieznośny”, zostało nieoficjalnie dopuszczone wyrokiem Sądu Najwyższego już w 1984 roku. Ustawa o eutanazji jest typowym przykładem sofizmatu – mówiąc wprost: hipokryzji – chociaż eutanazja i samobójstwo wspomagane (z udziałem personelu medycznego) pozostają formalnie zakazane, to jednak nie podlegają karze, jeśli postępowanie lekarza jest zgodne z pewnymi niejasnymi i subiektywnymi kryteriami i jeśli za pośrednictwem lekarza sądowego zawiadomi o tym fakcie prokuratora rejonowego.

Jasne jak słońce jest, że takie prawo oznaczało kapitulację wobec wieloletniej, nielegalnej praktyki, której ówczesne polityczne elity nie miały odwagi ani chęci powstrzymać. Jeszcze czterdzieści lat wcześniej taka ustawa nie miałaby najmniejszych szans i zszokowałaby większość Holendrów, w tym polityków. Wspomniana ustawa odzwierciedla rewolucyjne zmiany, jakie zaszły w powszechnym podejściu do eutanazji, przyjęciu jej jako sposobu postępowania z ludzkim życiem, gdy zostanie obarczone cierpieniem lub ułomnościami. Taki jest zgniły owoc mentalności eutanazyjnej rozpowszechnionej przede wszystkim wśród lekarzy, prawników, polityków, a także rosnącej części społeczeństwa.

Prof. Krasnodębski: “Wiarygodność Tuska, Kopacz i Arabskiego jest zerowa”

wPolityce.pl: Panie profesorze, potwierdzony przez ekshumacje skandal z pomieszaniem ciał ofiar tragedii smoleńskiej w oczach wielu Polaków stanowi potwierdzenie tego jak niechlujnie i jak niepoważnie ta sprawa była od początku wyjaśniana, a właściwie motana. Ale władza wydaje się być nieporuszona w swojej pewności siebie.

Prof. ZDZISŁAW KRASNODĘBSKI, socjolog, Uniwersytet w Bremie: Władza od początku przyjęła najprostsza i najwygodniejszą dla siebie wersję o winie pilotów, ewentualnie naciskach na nich ze strony śp. prezydenta Kaczyńskiego. Przyjmowało to w ciągu tych dwóch lat różne formy i nazwy, od narzucanej już 10 kwietnia 2010 roku tezy o czterech podejściach do lądowania, przez  wydumane naciski po rzekomą obecność w kokpicie generała Błasika. Ale tak naprawdę od samego początku chodziło o to by zamknąć temat zanim zaczęto jego wyjaśnianie. Słynny esemes ministra Sikorskiego o winie pilotów czy słowa Bronisława Komorowskiego iż sprawa jest “arcyboleśnie prosta” niech będą tego przypomnieniem.

Polski rząd nie chciał tej sprawy wyjaśnić?

Tak to wygląda. Od samego początku robiono wszystko by nie wdrożyć prawdziwego śledztwa, widać było niechęć do podejmowania wysiłku uczciwego dochodzenia, które mogłoby tę wersję naruszyć.

A teraz Donald Tusk jednym półgębkiem mówi przepraszam, a drugim atakuje sugerując winę śp. prezydenta. I nikt nie wspomni, że lot odbywał się w trzecim roku rządów Platformy, a wszystkie narzędzia związane z jego bezpieczeństwem były w ręku tej partii. Można mieć nadzieję na słowo prawdy?

Niewielką. Coraz więcej nieprawd czy kłamstw jest ujawnianych, ale dochodzą nowe. Na przykład twierdzenia iż nikt nie zakazywał otwierania trumien, kiedy są świadkowie mówiący o takich wypowiedziach Tomasza Arabskiego.

Pomorski Katyń

Wiedza na temat eksterminacji Polaków dokonanej przez Niemców w latach 1939-1945 jest coraz mniejsza. To jest rezultat prawdziwego „prania mózgu”, jakiego dokonują media, IPN i inne ośrodki kształtowania opinii. Młodzi ludzie w Polsce są święcie przekonani, że Polska poniosła największe straty z rąk NKWD i ZSRR. Czyż należy się dziwić? Jeśli przez 20 lat bębni się niemal codziennie o Katyniu i innych zbrodniach NKWD, przy coraz rzadszym mówieniu o zbrodniach niemieckich – to rezultaty są właśnie takie.

Polacy aresztowani w Gdyni w 1939 roku. Część z nich zostanie deportowana do Polski Centralnej, część rozstrzelana. Fot. B. Bojarska, “Piaśnica”, Wrocław 1978.

Mamy więc do czynienia z kuriozalną sytuacją – rośnie nam pokolenie, które nie ma pojęcia o prawdzie historycznej. Niemcy wymordowali 2,5 mln Polaków, a z rąk NKWD zginęło ich 170 tys. Ale w świadomości wielu ludzi proporcje są odwrotne. Tymczasem tylko na Pomorzu w latach 1939-1940 Niemcy zabili dwa razy więcej Polaków niż wynosi bilans zbrodni NKWD na polskich oficerach w Katyniu i innych miejscach kaźni. Tylko na Pomorzu, nie liczymy Wielkopolski, Śląska i Mazowsza.

Kto dzisiaj w Polsce wie co to była Piaśnica, gdzie rozstrzelano co najmniej dwa razy więcej ludzi niż w Katyniu? I była to polska inteligencja – księża, nauczyciele, urzędnicy, członkowie partii i stowarzyszeń.

Jak podaje Wikipedia, w bardzo obszernym i kompetentnym haśle o Inteligenzaktion na Pomorzu:

Potop mezopotamski i Gilgamesz, czyli w poszukiwaniu nieśmiertelności.

Mezopotamia, państwo położone między Tygrysem i Eufratem. Znane głównie dzięki swojej polityce i gospodarce. Co jednak można powiedzieć na temat jej dziejów przed czasami historycznymi? Nie w kontekście czystej archeologii i nauki, ale podań spisanych przez samych Sumerów?

Wiszące ogrody

Sumerowie wierzyli, że pierwszy człowiek został ulepiony z gliny. Około drugiego tysiąclecia BC powstała legenda o Adapie. Stworzony został przez boga Enki i służył w świątyni Enki. Pewnego dnia kiedy łowił ryby zerwał się wielki wiatr, który zatopił jego łódź. Wtedy Adap wymówił przekleństwo, które połamało skrzydła wiatru. Miało to zgubny skutek, ponieważ wiatr ten, przybywający z południa przynosił zimą opady, a latem ciepło, dzięki czemu dojrzewały daktyle. Bog Anu przywołał do siebie sprawcę, aby go ukarać. Jednak Adap dostał rady od Enki, aby przywdziać szatę żałobną i okazać skruchę. Był to sposób, aby nie zostać zabitym przez bogów. Poza tym Enki przestrzegł oskarżonego, by nie przyjmował chleba i wody śmierci. Kiedy Adap dotarł do bogów usłuchawszy Enki, okazał skruchę i nie przyjął darów. Jak się okazało Anu poruszony zachowaniem człowieka chciał mu dać chleb i wodę życia. Skoro jednak Adap odmówił, pozostał śmiertelnikiem i został odesłany na ziemię. Nie wiadomo czy Enki specjalnie skłamał człowiekowi, aby ten nie otrzymał nieśmiertelności.

W starszym od powyższej legendy, tekście opowiedziana jest historia bogini ziarna i boga trzód. Zwycięża bogini. W Mezopotamii ludzie byli stworzeni by służyć bogom-przewodnikom-kapłanom. Stąd przeświadczenie o pochodzeniu monarchii od bóstw.