Szkoła bez „róbta co chceta”

O tym jaka jest i jaka powinna być polska szkoła, na co musi tracić czas nauczyciel, gdzie się podziała relacja mistrz – uczeń, oraz o pięknie dawnych kresów Rzeczpospolitej mówi dla PCh24.pl Mariusz Graniczka, dyrektor Gimnazjum nr 1 w Krakowie.

Jaka polska szkoła jest naprawdę?

Polska szkoła zmienia się za każdym razem, gdy zmieniają się rządzące ekipy. To jest realny kłopot. Obecny kształt polskiego szkolnictwa zawdzięczamy przede wszystkim ministrowi Mirosławowi Handke i rządzącej w latach 1997 – 2001 ekipie AWS – UW. Ale problem polega na tym, że każda kolejna ekipa nadawała temu systemowi pewnego – powiedzmy – kolorytu. Zostawiała na nim po prostu swoje piętno. Na przykład pani minister Krystyna Łybacka nie zamierzała kontynuować zmian wprowadzonych przez ministra Handkego.

Na tym przykładzie widać doskonale, jak wyglądała i wygląda nadal sprawa polskiego szkolnictwa. Każdy nowy minister zamiast poprawić niedociągnięcia i ulepszać system, neguje kluczowe dokonania poprzednika.

Trochę inaczej było jedynie z ministrem Romanem Giertychem, który proponował realne pomysły uzdrowienia polskiej szkoły, takie jak mundurki, walka z przestępczością czy odciążanie nauczycieli od zbędnych balastów formalnych. Te ciekawe propozycje zostały niestety przysłonięte cotygodniowymi rozpolitykowanymi konferencjami prasowymi szefa MEN, które wraz z nagonką mediów i ówczesnej opozycji zniweczyły możliwość prawdziwej dyskusji.

Światowa mafia Kosher Nostra w akcji

Baczcie więc pilnie, jak postępujecie, nie jako niemądrzy, ale jako mądrzy. Wyzyskujcie chwilę sposobną, bo dni są złe. Nie bądźcie przeto nierozsądni, lecz usiłujcie zrozumieć, co jest wolą Pana(List do Efezjan 5:1-33)
Mądrością rozumnego – poznanie swej drogi, zwodzenie siebie – głupotą niemądrych. (Księga Przysłów)

Zło jest integralnym elementem naszej ziemskiej rzeczywistości. W każdym z nas jego duchowy pierwiastek stanowi grzech pierworodny oraz wszystko to, co uczynimy w swym życiu nie tak jak trzeba.

Ponieważ jednak nasz świat to także materia, zło musi również posiadać wymiar materialny. Zaliczyć doń należy przede wszystkim materialne efekty naszych grzechów, takie jak przykładowo mordy lub zniszczenia wojenne. W skład materialnego pierwiastka zaliczyć też trzeba wszelkie organizacje i struktury społeczne, których celem jest szerzenie zła. Wymienić tu można przykładowo organizacje terrorystyczne czy tajne związki takie jak masoneria.

Jedną z najstarszych takich struktur stanowi elita pewnego śródziemnomorskiego plemienia, która ponad dwa tysiące lat temu została określona następującymi słowami: „Szatan jest waszym ojcem”. Od tego czasu niezmiennie dostarcza ona dowodów na słuszność zacytowanego stwierdzenia.

„Los Europy zawisł od losu Kościoła w Polsce.” Aktualnośc przesłania św. Piusa X

Dziś [3.09 – admin] w tradycyjnym kalendarzu liturgicznym wspomnienie św. Piusa X, świętego papieża XX wieku. Warto sięgać do jego dziedzictwa.

„Bez Kościoła stałaby się ziemia jedną wielką knieją, pełną drapieżnych zwierząt, pożerających się nawzajem. Zbyt słabe jest prawo świeckie, aby mogło okiełznąć złość ludzką.” Teodor Jeske-Choiński, „Tiara i korona”

Pora bardziej zdecydowanie zacząć rozprzestrzeniać Kontrrewolucję. Przy bierności rzesz ludzi dobrych, przy letargu pasterzy Kościoła, przy obojętności nas samych na nasze własne słabości i grzechy dogorywa cywilizacja chrześcijańska. Nie pozostało z niej prawie nic. Nie ma chrześcijańskich instytucji, chrześcijańskiego prawa, zanikają chrześcijańskie rodziny, obyczaje, moralność. Nawet Święta nie są już chrześcijańskie: Boże Narodzenie kojarzy się z brodatymi krasnalami, Wielkanoc z żółtymi pisklętami, a główne celebracje tych świąt przeniosły się do hipermarketów. Dogorywa cywilizacja chrześcijańska. Dogorywają nie z natury zmienne formy i akcydentalia, ale dogorywają same zasady, które przez tyle wieków ożywiały narody i społeczności, dając tworzącym je osobą możliwość wzrostu do pełni człowieczeństwa.

Czy uda się utrzymać istotne znaczenie tych zasad? O tym wie Opatrzność. Czy warto starać się i walczyć o to, by stanowiły ożywczą siłę – odpowiedź zna każdy, kto zna wagę tych zasad.

Mam tu na myśli zasady, jakie wprowadziło wspomagając się grecką filozofią i rzymskim prawem, chrześcijaństwo. Chrześcijaństwo, które przesyciło wymiarem nadprzyrodzonym wszystkie dziedziny życia: politykę, życie rodzinne, naukowe dociekania, prawo, obyczaje – wszystko, czym człowiek się zajmował.

Homoseksualiści bezskutecznie skarżą profesora

Uniwersytet stanowy w Teksasie – po zbadaniu skargi wniesionej przeciwko jednemu ze swoich wykładowców przez homoseksualistów – stwierdził, że nie ma podstaw do wszczęcia formalnego dochodzenia przeciwko niemu.

Prof. Mark Regnerus opublikował pracę naukową dotyczącą wpływu homoseksualnych „rodziców” na wychowanie dzieci. Naukowiec stwierdził w niej – na podstawie bogato udokumentowanego materiału – że dzieci heteroseksualnych rodziców rozwijają się pod wieloma względami dużo lepiej niż dzieci wychowywane przez pary tej samej płci.

Przełożeni prof. Marka Regnerusa poinformowali w zeszłym tygodniu, że nie będą wnosić formalnego oskarżenia przeciwko niemu za artykuł opublikowany w periodyku „Social Science Research” w lipcu tego roku.

Praca profesora wywołała wściekłość homoseksualnych działaczy, którzy oskarżyli socjologa o brak obiektywności i manipulację. Aktywista Scott Rosensweig pisał, że prof. Regnerus tak skonstruował pytania, by homoseksualiści wypadli w jego badaniu w jak najgorszym świetle. Zarzucił mu także, że w analizie kierował się uprzedzeniami wobec pederastów i lesbijek, bo jest gorliwym katolikiem.

Badanie Regnerusa ujawniło, że dzieci wychowywane przez pary tej samej płci są bardziej narażone na popadnięcie w różnego rodzaju uzależniania, częściej dopuszczają się przestępstw i są bardziej podatne na podejmowanie prób samobójczych.

Socjolog przedstawił dowody na to, że dzieci wychowywane przez lesbijki są znacznie częściej wykorzystywane seksualnie przez nie i innych dorosłych niż te wychowywane w tradycyjnych rodzinach heteroseksualnych. 31 proc. badanych dzieci przyznało, że w przeszłości było wykorzystywanych seksualnie przez matki lesbijki, a 25 proc. – przez ojców pederastów w porównaniu do 8 proc. dzieci wykorzystywanych seksualnie w rodzinach heteroseksualnych.

Prof. Regnerus zauważył także, że poprzednie badania na ten temat przeprowadzono nierzetelnie, znacznie ograniczając próbę badawczą. Wypowiedzi udzielali jedynie działacze homoseksualni. W przeciwieństwie do nich profesor z Teksasu swoje badania oparł na bardzo dużej próbie losowej.

Badanie wykazało również, że istnieje związek między wychowaniem młodego człowieka a jego późniejszą „orientacją seksualną.” Podczas gdy 90 procent respondentów z rodzin heteroseksualnych deklarowało, że są heteroseksualistami, to tak samo stwierdziło tylko 61 procent osób wychowanych przez lesbijki i 71 procent osób wychowanych przez pederastów.

Specjalna komisja powołana do zbadania skarg na prof. Regnerusa podkreśliła, że po ich wnikliwej analizie, nie znaleziono żadnych podstaw do postawienia zarzutów naukowcowi.

Źródło: LSN, AS.
http://www.pch24.pl/

Bumar – Afera większa od Amber Gold

Ludwik Dorn 01.09.2012
http://ludwikdorn.salon24.pl/444591,afera-wieksza-od-amber-gold

Miesiąc temu „Puls Biznesu” napisał: „Zbrojeniowy holding (czyli Bumar – L.D.) miał w ubiegłym roku 250 mln zł straty, alarmuje Ludwik Dorn. Nieprawda. Miał dwa razy tyle.” Tym razem ja mówię „nieprawda”. Okazuje się, że pomyliliśmy się wszyscy: straty Bumaru na koniec zeszłego roku sięgnęły 631 mln zł. Na naszych oczach flagowy polski koncern zbrojeniowy chyli się ku upadkowi.

Poniżej zamieszczam treść interpelacji skierowanej w tej sprawie do p. premiera:

W lipcu bieżącego roku „Puls Biznesu“ opublikował informację, że straty „Bumaru“ sięgają 500 mln zł. Z moich danych wynika, że skumulowane straty na koniec 2011 r. wyniosły 631 mln zł, przez co naruszenie kapitałów własnych spółki sięgnęło 25 %. Uprzejmie proszę o odpowiedź na następujące pytania:

• Dlaczego – mimo wielu ostrzeżeń (formułowanych m.in. przeze mnie) – pozwolono poprzedniemu zarządowi firmy na doprowadzenie flagowego koncernu zbrojeniowego do ruiny?

• Czy osoby odpowiedzialne za obecny stan firmy – Edward Nowak i Aldona Wojtczak – poniosą jakąkolwiek odpowiedzialność?

• Jakim prawem Edward Nowak, Aldona Wojtczak i Maciej Kruk ujawnili tajemnice koncernu dotyczące kontraktu indyjskiego na WZT-3 (wydając m.in. w tej sprawie powszechnie dostępne oświadczenie)? Czy służby zabezpieczające kontrwywiadowczo Bumar prowadzą w tej materii śledztwo?

• Dlaczego strategię Bumaru – dokument zasadniczy dla funkcjonowania firmy i równie ważny dla MON – opracowuje, na podstawie informacji mogących stanowić tajemnicę państwową, niemiecka firma „Roland Berger“?

• Dlaczego kierownictwo Bumaru zgodziło się ujawnić tajemnice spółki płacąc niemieckiej firmie „Roland Berger“ niebagatelną kwotę ok. 4,5 mln zł ? Dlaczego Bumar nie opracowuje strategii samodzielnie, skoro już teraz część kadry zarządzającej koncernu wskazuje na błędne rozwiązania znajdujące się w strategii tworzonej przez „Roland Berger“, a mogące doprowadzić do zniszczenia struktur odpowiedzialnych za sprzedaż wyrobów?

• Czy działania firmy „Roland Berger” w Bumarze są obserwowane przez ABW, SKW lub CBA?

Na marginesie:

· Czy tą aferą politycy i dziennikarze równie ochoczo zajmą się jak sprawą Amber Gold? Czy osoby, które w ciągu kilku lat doprowadziły do ruiny narodowy koncern zbrojeniowy poniosą jakąkolwiek odpowiedzialność?

· Kto będzie realizować strategiczne programy rozwoju i modernizacji sił zbrojnych („Tarcza dla Polski”, program pancerny), jeśli zabraknie Bumaru? Komu zależy, żeby wyłączyć z tego procesu rodzimy przemysł?

http://dakowski.pl/

Popwychowanie

Popwychowanie to obowiązujący aktualnie sposób wychowania dzieci kreowany głównie przez popularne portale i prasę kolorową. Tak jak na innych płaszczyznach życia społecznego, tak i tutaj, pomimo nominalnej wolności, obowiązują standardy uwzględniające polityczne i psychologiczne trendy, poza które autorzy tekstów i porad nie wychodzą.

Fot. Cultura RF/Liam Norris/Forum

Popyt na popularne poradnictwo z zakresu pedagogiki wynika przede wszystkim z zainteresowania tematem młodych rodziców. Współczesne warunki życia generują problemy, wobec których rodzice czują się bezradni. Poza tym część ambitnych, młodych matek i ojców pragnie wychowywać dzieci “nowocześnie”, “naukowo” i “trendy”. Z braku czasu i zapracowania Internet i popularne magazyny są dla nich głównym źródłem zdobywania wiadomości. Wystarczy wpisać w wyszukiwarce temat i zaraz pojawia się odpowiedź. Zjawisko zauważyli specjaliści od mediów, włączając do swych serwisów artykuły na tematy pedagogiczne oraz kąciki porad. Jednak nie tylko chodzi o biznes, obok biznesu, jak zwykle, pojawia się ideologia.

Polityczna poprawność

Teksty serwowane młodym rodzicom w warstwie politycznej mieszczą się na ogół w granicach political correctness. Odstępstwa w tym zakresie są rzadkie i jeśli się zdarzają, są raczej wynikiem nieuwagi redaktorów, aniżeli uleganiu przez nich pokusie pluralizmu. Normą są zatem artykuły namawiające do: wychowywania małego ekologa, zaszczepiania od kołyski “kardynalnej” cnoty tolerancji (o innych cnotach rzadko się wspomina) i – koniecznie – uświadamiania seksualnego dziecka. Rodzic dowie się, że w podglądaniu dorosłych przez najmłodszych nie ma nic zdrożnego, a nerwowe reakcje mogą doprowadzić tylko do zaburzeń w rozwoju psychoseksualnym ich pociech. W medialnym poradnictwie obecna jest również problematyka gender. Ujawnia się w postaci zachęcania do zabawy chłopców lalkami, a dziewcząt samochodami. W feministycznym społeczeństwie wymiana ról jest przecież obowiązującym standardem i trzeba do niej wdrażać od przedszkola.

Niewiele mające wspólnego z wiarą portale nie mają żadnych skrupułów, aby doradzać w kwestiach związanych z życiem religijnym. Pouczają na przykład, jaki prezent przygotować na Pierwszą Komunię św. lub czy prowadzić dziecko do kościoła? W odpowiedzi na to drugie pytanie czytelniczki (bo to do nich raczej skierowane są tego typu porady) dowiadują się, iż dziecko nie powinno chodzić na Mszę św. do czasu aż będzie rozumiało i uważnie uczestniczyło w nabożeństwie. Przy dzisiejszych standardach “rozwiercenia dzieciaków” może się okazać, że będzie to dosyć późno lub wcale.