Rosja zamyka biuro amerykańskiej agencji USAID

Za podrzucenie informacji dziękujemy Pani J – admin.

Rząd rosyjski zażądał od Amerykanów zamknięcia biura USAID, Agency for International Development (Agencji d.s. Międzynarodowego Rozwoju).

Amerykanie wyrażają obawy, że niektórzy z beneficjentów pomocy biura nie przetrwają [Zwłaszcza „opozycja demokratyczna”, na co liczymy – admin]. Żądanie zamknięcia agencji zostało wystosowane do Hillary Clinton, podczas jej wizyty we Władywostoku na szczycie APEC i zostało potwierdzone 12 września w nocie dyplomatycznej.

Amerykanie oświadczyli, że będą szukać innych sposobów na „krzewienie demokracji”, szczególnie w sferze zdrowia, ochrony środowiska oraz „cywilizowanego społeczeństwa”. [Proponujemy takie same sposoby, jakich do krzewienia demokracji użyto np. w Serbii i Iraku – admin]

Te ostre działania Kremla mają niewątpliwie związek z wielkimi protestami klasy średniej, które odbywają się od wyborów do Dumy. Pozarządowa organizacja Golos, sponsorowana własnie przez USAID, ujawniła oszustwa wyborcze.

Dyrektor Golosa Lilia Shibanova, potwierdziła, że zamknięcie USAID jest ciężkim ciosem dla tej i innych organizacji, a nawet mogą przestać działać. Lev Ponomaryov, dyrektor „Dla Praw Człowieka”, uważa, że zamknięcie USAID jest „niebezpiecznym trendem”, którego inicjatorem jest Putin, mający obsesję otoczenia Rosji przez wrogów.

Ekoterroryzm: kulisy bycia „zielonym”

W 2005 roku amerykańskie Federalne Biuro Śledcze (FBI) uznało ekoterroryzm za największe wewnętrzne zagrożenie dla Stanów Zjednoczonych. Od 2003 roku ekotaż (zbitka przedrostka „eko” i słowa „sabotaż”) spowodował w USA zniszczenia mienia wartego setki milionów dolarów.

Ekotaż nie ogranicza się jednak do terytorium Stanów Zjednoczonych. Ekotażyści (gra słów od rzeczownika „sabotażyści”) działają na całym świecie, obracając w ruiny i zgliszcza wszystko, czego się dotkną. Międzynarodowe grupy ekoterrorystyczne, takie jak Front Wyzwolenia Zwierząt (Animal Liberation Front – ALF) czy Front Wyzwolenia Ziemi (Earth Liberation Front – ELF), przekształciły się w najaktywniejsze ekstremistyczne organizacje kryminalne na świecie.

Prof. Thomas Michaud filozof, etyk, Wheeling Jesuit University, USA

Liderzy i osoby wspierające organizacje, takie jak ALF i ELF, w zdecydowany sposób demonstrują swoje poparcie dla ekotażu. Alex Pacheco, współzałożyciel organizacji PETA (Ludzie na Rzecz Etycznego Traktowania Zwierząt – People for the Ethical Treatment of Animals), powiedział kiedyś: „Podpalenia, zniszczenia własności i złodziejstwo są „akceptowalnymi zbrodniami”, jeśli odnosi się je do zwierząt”.
Jerry Vlask z Ligi Obrony Zwierząt naciskał na ekotażystów, aby „doprowadzili do aresztowań, niszczyli mienie tych, którzy torturują zwierzęta, uwolnili zwierzęta z piekła na ziemi tolerowanego przez nasze społeczeństwo”. Tim Daley, lider brytyjskiego Frontu Wyzwolenia Zwierząt, głosił: „Podczas wojny musisz użyć broni. W wyniku tego zginą ludzie. Jestem gotów wspierać tego rodzaju działania, jak rzucanie butelek z benzyną czy podkładanie bomb pod samochody, a w późniejszym etapie strzelanie do tych, którzy praktykują stosowanie sekcji na żywych zwierzętach. Jestem gotów strzelać do nich na progach ich własnych domów”.

„Madonna” stanie przed sądem za promowanie homoseksualizmu

I kto powie, że Rosja nie jest pod wielu względami normalniejsza od Polski? – admin.

Rosyjski sąd przyjął do rozpatrzenia pozew cywilny przeciwko posługującej się pseudonimem Madonna piosenkarce. Wstępne przesłuchanie amerykanki zaplanowano na 11 października.

Pozew został wniesiony przez grupę rosyjskich obywateli. Ma on związek z wypowiedzią piosenkarki z dnia 9 sierpnia na koncercie w Petersburgu, dotyczącą wspierania przez nią praw mniejszości seksualnych. Zgłaszający pozew uważają, że naruszyła ona miejską ustawę o zakazie propagowania homoseksualizmu i domagają się od niej 333 mln rubli tj. około 11 mln dolarów.

Przedstawiciel strony skarżącej oświadczył, że powodowie zamierzają pozwać również organizatorów koncertu. Wg badań aż 74 proc. rosyjskiego społeczeństwa uważa, że homoseksualizm jest „zboczeniem.”

Żródło: delfi.pl
luk
http://www.pch24.pl

Niech żyją dobre owoce II Soboru Watykańskiego!

Za zwrócenie uwagi na poniższą szokującą informację dziękujemy p. Tralala – admin.

Ciężki, eklezjalny humor jezuicki

o. Jacek Siepsiak SJ

Media donoszą o rozlewającej się po Dolnym Śląsku fali trującego alkoholu metylowego z Czech, a tymczasem w ogłoszeniach parafialnych parafii św. Klemensa Dworzaka we Wrocławiu czytamy:

Oświadczenie o. Proboszcza:

„Z przykrością zauważyłem, że znowu zostają podrzucane w naszym kościele pisemka o treściach niezgodnych z nauką Kościoła. Za pomocą kłamstw szkalują Kościół. Najczęściej nie są podpisane, ale ich treść wskazuje na autorstwo grup schizmatyckich. Ponieważ sieją zamęt w głowach wiernych, uważam za stosowne napiętnowanie kłamstw w nich zawartych, a także podjęcie kroków dyscyplinujących. Dlatego zarządzam, by do końca września nie udzielano w naszym kościele Komunii Świętej na klęcząco. Jeżeli w tym czasie przestaną być podrzucane kłamliwe ulotki do naszej świątyni, to przywrócę możliwość komunikowania na klęcząco”.

Nie wiemy, co to za ulotki, ale wiemy do czego można wykorzystać pocięty w paski papier z powyższym „zarządzeniem dyscyplinujacym” ojca proboszcza Siepsiaka, jak również sugerujemy, aby powiadomić o przekroczeniu przez niego uprawnień – biskupa miejsca oraz Kongregację Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów.

(…) nie wolno odmawiać Komunii świętej nikomu z wiernych, tylko dlatego, że na przykład chce ją przyjąć na klęcząco lub na stojąco.
(Instrukcja Redemptionis Sacramentum, N. 91)

Sztuka Wojny – Reguły wojowania mistrza Suna

Księga mistrza Suna

Najslynniejszym traktatem o wojskowości jest z całą pewnością Sztuka Wojny autorstwa chińskiego stratega Sun Wu. Składa się ona z trzynastu rozdziałów, które zawierają łącznie około 6000 znaków chińskiego pisma.

Sam Sun, żyjący u schyłku Epoki Wiosen i Jesieni, urodził się w jednym z istniejących wtedy państw Qi, później jednak przeniósł się do Wu, aby zostać zaufanym strategiem jego władcy.

Traktat mistrza Suna zawiera szereg porad odnoszących się do działań zbrojnych. Wartość ich wykracza jednak daleko poza sferę militarną. Sztukę wojny można potratować jako podręcznik prakseologii, czyli skutecznego działania. Już w chińskiej starożytności dostrzegano olbrzymią wartość słów mistrza. Współcześnie jego nauki doczekały się zastosowania we wsystkich niemal dziedzinach i przejawach życia: ekonomii, boznesie, sprawach sercowych, negocjacjach…

Dzieło Suna przeniknęło poza obszar chiński za czasów dynastii Tang. Kibimakibi, pewien Japończyk studiujący w Chinach, zabrał kopię traktatu wracając do ojczyzny w roku 734 lub 752. W ciągu następnych dziesięciu stuleci powstało w Japonii niemal 200 traktatów dyskutujących nauki Sunzi. Pierwsze tłumacznie europejskie pojawiło się we Francji – w 1772 roku jezuita Jean-Joseph-Marie Amiot (1718-1793) opublikował w Paryżu swoje tłumaczenie dzieła. Wkrótce ruszyłą lawina tłumaczeń na inne języki. Za najlepsze uważa się angielskie tłumaczenie Lionela Gilesa z 1910 roku.

Sedewakantyzm – Analiza teologiczna i kanoniczna (1)

8 listopada 1979 abp Lefebvre napisał w wewnętrznym biuletynie Bractwa „Cor Unum” następujące słowa:

Jak często w minionym dziesięcioleciu musiałem odpowiadać na pytania dotyczące ważkich problemów: Mszy św. i papieża. Udzielając odpowiedzi, zawsze starałem się kierować duchem Kościoła, zgodnie z jego wiarą, wyrażoną w kościelnych zasadach teologicznych, oraz z jego mądrością pasterską, wyrażoną w teologii moralnej i długim doświadczeniu historii Kościoła. Sądzę, że moje poglądy nie zmieniły się przez te lata i że wyraża je także większość kapłanów i wiernych przywiązanych do nienaruszonej Tradycji Kościoła. Muszę wyjaśnić, że te kilka słów, które można znaleźć poniżej, nie stanowi wyczerpującego studium tych zagadnień. Mają one na celu wyjaśnić nasze przekonania tak wyraźnie, żeby nikt nie pozostawał w błędzie co do oficjalnego stanowiska Bractwa.

W 25. rocznicę cytowanej deklaracji pragnę ofiarować naszym wiernym pewne narzędzia, które pomogą im lepiej zrozumieć oficjalne stanowisko Bractwa, wyrażone ustami jego czcigodnego założyciela. Wiele wydarzeń miało miejsce na przestrzeni tych dwudziestu pięciu lat. Wydaje się, że sytuacja w Kościele jest dziś o wiele gorsza niż w 1979 r. W miarę upływu lat liczba niesłychanych i szokujących wydarzeń zdaje się rosnąć z coraz większą prędkością. Pozwólcie, że przytoczę tylko kilka z nich: międzyreligijne spotkanie w Asyżu z 1986 r., powtórzone w r. 2002; porozumienie z Balamand, w którym Kościół oficjalnie porzucił misję nawracania członków Cerkwi prawosławnej; całkiem niedawno, w maju 2004, profanacja sanktuarium w Fatimie przez hinduistyczne akty kultu. Niektórzy z nas mogą się dziś zastanawiać, czy w obliczu tak szokujących faktów abp Lefebvre pozostałby przy stanowisku, które zajmował w r. 1979.

Wróćmy do własnych słów Arcybiskupa:

Przejdźmy teraz do drugiego, lecz wcale nie mniej ważnego zagadnienia: Czy Kościół ma dziś prawdziwego papieża, czy raczej na Stolicy Piotrowej zasiada uzurpator? Szczęśliwi ci, którzy żyjąc tu na ziemi, nie musieli zadawać sobie takiego pytania! Trzeba przyznać, że pontyfikat Pawła VI stawiał i nadal stawia przed wiernymi poważny problem sumienia. Nie wchodząc w kwestię winy, jaką papież ponosi za straszliwe zniszczenie Kościoła, które nastąpiło za jego pontyfikatu, nie można nie zauważyć, że Paweł VI sprzyjał przyczynom tego upadku w każdej dziedzinie życia kościelnego. Można uczciwie postawić sobie pytanie: jak to możliwe, że następca św. Piotra spowodował w tak krótkim czasie więcej szkód w Kościele niż rewolucja francuska?

Pewne konkretne czyny papieża, jak np. podpis, który złożył pod artykułem 7. instrukcji dotyczącej nowej Mszy (1), czy ten, którym zatwierdził deklarację o wolności religijnej, są z pewnością skandaliczne. Skłoniły one niektórych tradycyjnych katolików do stwierdzenia, że Paweł VI jest heretykiem, a zatem nie jest już papieżem. Argumentują dalej, że większość kardynałów została wybrana przez papieża heretyka, a zatem nie są wcale kardynałami, nie mają więc władzy wyboru nowego papieża. Papieże Jan Paweł I i Jan Paweł II zostali, zdaniem owych katolików, wybrani nieprawnie. Twierdzą dalej, że to niedopuszczalne, by modlić się za papieża, który nie jest papieżem, czy odbywać z nim spotkania (jak np. moje spotkanie w listopadzie 1978) z kimś, kto nie ma prawa zasiadać na stolicy św. Piotra.

Poszukiwania labiryntu

Niektórzy twierdzą, że został doszczętnie zniszczony, inni zaś, że w nienaruszonym stanie zachował się do dziś, ukryty gdzieś w piaskach pustyni. Labirynt z Hawary był jednym największych osiągnięć starożytnego Egiptu, a swą świetnością równał się, lub nawet przewyższał, piramidy. Jakim celom służył, dlaczego go zbudowani i dlaczego po dziś dzień nie odnaleziono owego zaginionego cudu świata starożytnego.

*                         *                         *

Od wieków opowiada się historię o wielkich piramidach i Sfinksie. Wraz z upływem czasu odczytano hieroglify, odkrywano świątynie i grobowce, często dokonując zaskakujących odkryć, w tym m.in. nietkniętego grobowca Tutenhamona, które weszło w skład dziedzictwa Egiptu. Mimo wszystko nie zdołano odnaleźć „Świętego Grala” egiptologów – labiryntu. Mówi się, że był on wspanialszy od wszystkich pozostałych budowli, choć niestety został zupełnie zniszczony, lub też wciąż ukryty jest pod piaskami pustyni. Erich von Däniken uważa, że labirynt „czeka na współczesnego Heinricha Schliemanna”. Powstaje zatem pytanie, czy uda się odnaleźć „Święty Gral” egiptologów, czy też może przepadł on na zawsze.

Grecki dziejopis i podróżnik Herodot opisał w swym dziele kompleks budynków znajdujący się „niedaleko miejsca nazywanego Miastem Krokodyli”, który uznał za znacznie bardziej imponujący od piramid. Nazwał go „labiryntem”. Warto zacytować jego słowa: „Już świątynie w Efezie i na Samos uznać można z pewnością za niezwykłe. Tak samo piramidy, których ogromu nie można wyrazić w słowach i każda z nich jest odpowiednikiem wielu wielkich dzieł Greków. Ale labirynt przyćmiewa wszystko to.” Wiele osób uważa, iż nie istnieje on od wieków, jednak nie zachowały się żadne historyczne źródła, które mogłyby o tym mówić, lub sugerować taki bieg sprawy.