Proces zmieniania Polaków w nazistów nie jest nowy

To był długi i skomplikowany proces. Brali w tym udział nie tylko komuniści w Polsce Ludowej, takie paszkwilanckie działania są przecież kontynuowane, pod pozorem „walki o prawdę”, przez czołowe media w neo-PRL. Warto się przyglądać, jakie instytucje (np. media) i osoby biorą w tym udział. To nam dużo powie o kontynuowaniu ubeckiej propagandy, już przebranej w szaty zatroskanych moralistów – mówi w rozmowie z PCh24.pl Leszek Żebrowski.

Członkowie PO nie zgadzają się na nazwanie jednej z sal Sejmiku Województwa Opolskiego imieniem Orła Białego. Ich zdaniem jest to symbol „kontrowersyjny”, który może urazić Niemców. W tym samym czasie Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa zaleciła przywrócenie godnego i estetycznego wyglądu Pomnikowi Zwycięstwa Armii Czerwonej w Stargardzie Szczecińskim. Ostatnie sondaże pokazały również, że Warszawiakom nie przeszkadzają stojące na ulicach stolicy pomniki Berlinga i Polsko-Radzieckiego Braterstwa Broni. Wraca nowe?

Narasta histeria, tak, histeria – wokół patriotyzmu w Polsce. Były już wypowiedzi bardzo utytułowanych osób, że „polskość to nienormalność”. Te same osoby mogą jednak promować np. niemieckość w Polsce i uważają, że to jest jak najbardziej normalne. Inni chcą sprowadzić patriotyzm wyłącznie do płacenia podatków, w tym abonamentu RTV, od pewnego czasu, ma się rozumieć, bo poprzednio, gdy TV była w „niesłusznych” rękach”, płacić się go nie powinno… Albo do sprzątania psich kup lub z lataniem (od czasu do czasu) z kotylionem w klapie. Zawstydzanie nas symbolem polskiej państwowości, jakim jest Orzeł Biały, to element walki z tradycyjnym patriotyzmem na rzecz czegoś nowego, czego się (jeszcze) dokładnie nie określa, np. na rzecz mgliście zarysowanej „wielkiej” Europy. Tu znakiem mógłby być np. brukselski Manneken pis… Prawda, że to byłoby urocze?

My mamy nikogo nie „urażać”, choć jesteśmy u siebie i symbole narodowe w każdym kraju są nie tylko szanowane, ale chronione w sposób szczególny, także od strony prawnej. Co więcej, ma to być szczególna ochrona praw mniejszości, czyli… co? Tym samym jest przecież dyktatura, gdzie znikoma mniejszość w sposób drastyczny, wbrew woli większości, chroni swe „prawa” bardzo specyficznie rozumiane.

Rośnie poparcie dla interwencji w Mali

Niemal trzy czwarte Francuzów – 73 proc. – popiera francuską interwencję zbrojną w Mali, rozpoczętą 11 stycznia br. – wskazuje sondaż instytutu Ifop.

Jest to najwyższe poparcie dla wojskowej operacji zagranicznej Francji od 1992 roku – komentuje instytut. O sondażu napisała agencja AFP.

Według badania 27 proc. ankietowanych „całkowicie popiera” interwencję, a 46 proc. „raczej ją popiera”, co w sumie daje 73 proc.

Od rozpoczęcia działań w Mali przez francuskie wojsko akceptacja Francuzów dla nich systematycznie rośnie. Interwencję poparło 63 proc. osób ankietowanych przez Ifop 12 i 13 stycznia, a odsetek wzrósł do 65 proc. w sondażu z 17-18 stycznia.

„Podczas gdy w 2011 roku poparcie dla interwencji w Libii szybko spadło, tendencja dotycząca operacji w Mali jest odwrotna” – wskazuje Ifop. Zdaniem instytutu, operacja w Mali jest oceniana jako „szybki sukces bez znaczących strat w szeregach francuskich”.

„Nigdy od czasu interwencji wojskowej w Somalii w grudniu 1992 roku operacja francuska za granicą nie cieszyła się takim poparciem” – dodaje Ifop.

Najnowsze badanie przeprowadzono dla dziennika „Midi Libre” przez internet w dniach 4-6 lutego br. na reprezentatywnej próbie 959 osób.

IK, PAP
http://naszdziennik.pl

Wśród przyczyn interwencji francuskiej w Mali na poczesnym miejscu należy wymienić takie, że sąsiadujący z Mali Niger jest czołowym dostawcą uranu dla francuskiego przemysłu atomowego, a Mali jest trzecim największym producentem złota w Afryce (ok. 50 ton rocznie). Obrona status quo ma znaczenie na każdym szczeblu: politycznym, militarnym i gospodarczym.
Admin

Kość i test Godsona

Od wczorajszego ranka [5.02.2013] trwa burza wokół wypowiedzi posła Godsona. Wypowiedzi jasnej, precyzyjnej, co więcej – wypowiedzi, której treść podziela większość Polaków – także łódzkich wyborców parlamentarzysty. Wypowiedzi, w której polski parlamentarzysta jasno stwierdził, że o ile kolor skóry wypaczeniem nie jest, to homoseksualizm takowym jest.

I tak oto John Godson – niczym przysłowiowa kość w gardle – niespodziewanie ugodził w mniejszościowo – seksualnych propagandystów. Co więcej – ugodził w nich w sposób najboleśniejszy z możliwych.

Bo oto wydawało się, że czarnoskóry poseł będzie wprost wymarzonym narzędziem do przeprowadzenia ulubionego manewru tych środowisk – podczepienia swych złych, niszowych postulatów pod te grupy społeczne, których odrębność budzi naturalną życzliwość. Manewr ten wielokrotnie stosowano już na przykład przy organizacji różnorakich marszów równości, gdy ogłaszano, że odbywają się one także w obronie osób niepełnosprawnych.

O szkolnictwie wyższym rozważania niepopularne

Uniwersytet na rynku? A może raczej na bazarze lub w supermarkecie?

Przecież dzisiaj każdy może studiować, tak samo jak każdy może kupować marchewkę w Lidlu. Nawet nie trzeba mieć szczególnych predyspozycji – wystarczą pieniądze, żeby posiadanie przed nazwiskiem co najmniej skrótu „lic.” stało się całkiem realne i możliwe do osiągnięcia. Jeśli nie na państwowej uczelni, to na prywatnej.

Czy ideał już sięgnął bruku? Może jeszcze nie, ale niebezpiecznie się do niego zbliża. W końcu jeśli się świadczy „usługi edukacyjne”, to trzeba ich zakres dostosować do wymagań „klientów”. Czy to przypadek, że proces, który od jakiegoś czasu maltretuje polskie uczelnie, nazywa się „boloński”? Nawet jeśli trudno w to uwierzyć, skojarzenie nasuwa się samo – właśnie w Bolonii powstał w 1088 r. najstarszy uniwersytet, rządzony przez studentów, którzy wynajmowali profesorów i płacili im za nauczanie, czyli „świadczenie usług”! Model ten na szczęście wówczas się nie przyjął i ustąpił miejsca paryskiemu, w którym uczelnią zarządzali profesorowie [1].

Oczywiście nie sposób posądzać współczesnych reformatorów o sentyment do „ciemnego średniowiecza”, kieruje nimi raczej resentyment – wobec uniwersytetu klasycznego. Zapewne woleliby „postnieklasyczny”, w którym nie ma miejsca na poszukiwanie prawdy absolutnej, a „Nauka rozpatrywana jest (…) jako swoiste przedsiębiorstwo społeczne, którego cele i wartość ustalane są poprzez zamówienie społeczne, wyrażone w sposób jawny lub ukryty” [2]. I nawet trudno się temu dziwić. W świecie zdominowanym przez relatywizm oraz utylitaryzm nie ma miejsca na bezinteresowne zdobywanie obiektywnej wiedzy. Konieczność konfrontowania swoich poglądów z rzeczywistością jest zbyt trudna, bo czasami trzeba uznać, że rację ma ktoś inny. Łatwiej głosić równoprawność różnych, nieraz sprzecznych, „punktów widzenia”.

Jak w takiej sytuacji pogodzić się z istnieniem miejsca, gdzie tego typu myślenie jeszcze do końca się nie zagnieździło? Stąd pomysły „reinterpretacji idei uniwersytetu”, która podobno „znajduje się w sprzeczności z sytuacją kulturową”, bo „nie istnieje jedna wiedza”, a świat współczesny „z natury wymyka się poznaniu”. Stąd próby oceniania wiedzy „nie na podstawie jej prawdziwości, lecz na podstawie znaczenia praktycznego” [3]. Teraz może być już tylko coraz gorzej…

Farsa Vaticanum II

Rzetelna ocena soboru po pięćdziesięciu latach

Wieczorem 11 października bieżącego roku [tj. 2012] księżyc świecił nad Placem Św. Piotra tak samo, jak pięćdziesiąt lat temu w dniu otwarcia Soboru Watykańskiego II przez Jana XXIII. Być może był to jeden z powodów, że jego następca, Benedykt XVI, pogrążył się w nostalgii przemawiając do zgromadzonych na placu: „Pięćdziesiąt lat temu również byłem na tym placu… tamtej nocy byliśmy szczęśliwi, przepełnieni entuzjazmem, pewni nadejścia nowej wiosny, nowego Zesłania Ducha Świętego wraz z wyzwalającą łaską Ewangelii”. Można się było spodziewać takich pochwał z ust jednego z głównych projektodawców Vaticanum II.

Niespodziewanie jednak, ton wypowiedzi stał się bardziej powściągliwy, gdy dodał „dziś nasza radość jest bardziej wyważona, pokorna…”. Rzeczywiście! Można się zastanawiać, co się dzieje w umyśle tego człowieka, zatwardziałego modernisty, gdy przygląda się kompletnej farsie wywołanej przez jego ukochany sobór. To prawda, w chwili szczerości może on przyznać, że sprawy nie potoczyły się tak jak oni (liberalni biskupi i ich periti) tego oczekiwali. Lecz przyznać się, że sobór był porażką – a tym bardziej fałszywym soborem – nigdy w życiu. Zbyt wiele zainwestowali w „reformy” Vaticanum II, by przyznać się do jego klęski, chociaż dla każdego uczciwego obserwatora jest to jasne jak słońce.

My, tradycyjni katolicy wspominając minione pięćdziesiąt lat od daty jego rozpoczęcia nie widzimy nic, prócz katastrofy będącej wynikiem Vaticanum II. Historia Kościoła nigdy nie odnotowała tak druzgocącego ciosu wymierzonego w Kościół i dusze. Miliony ludzi doświadczyły jego skutków i tylko Bóg jeden wie, ile dusz poszło na wieczne zatracenie – a wszystko z powodu zgubnych nauk Soboru Watykańskiego II.

Pakistan: chrześcijanin śmiertelnie postrzelony, bo odmówił przejścia na islam

Pakistański chrześcijanin Younas Masih, pięciokrotnie postrzelony 31 stycznia przez nieznanego sprawcę, zmarł po kilkudniowej agonii. 55-letni mężczyzna przez dłuższy czas opierał się naciskom współpracowników, którzy namawiali go do przejścia na islam. Podejrzewa się, że atak był spowodowany właśnie odmową zmiany wyznania.

Chrześcijanin był już od dłuższego czasu dyskryminowany ze względu na swoją wiarę w firmie w mieście Chaman w prowincji Beludżystan, gdzie pracował. W dniu postrzelenia go miało tam dojść do gwałtownej dyskusji wśród pracowników, podczas której Masihowi grożono. Miejscowa policja wielokrotnie odmówiła przyjęcia od jego rodziny skargi o zabójstwo. [Czyli nie chodzi o wybryk niezrównoważonej jednostki, od której reszta zdrowego społeczeństwa się odcina – admin]

Pakistańskie organizacje broniące praw człowieka, jak Fundacja im. Masihiego czy Życie dla Wszystkich (Life for All) potępiły morderstwo, wyrażając zaniepokojenie z powodu obojętności policji i miejscowych władz w obliczu tej zbrodni.

KAI
mat
http://www.pch24.pl/

Miliony euro na proeuropejski trolling

Parlament Europejski chce przeznaczyć ponad 2 mln euro na monitoring Internetu, by móc przed wyborami w 2014 roku, śledzić dyskusję w sieci na temat Unii Europejskiej.

Do specjalnego dokumentu dotyczącego monitoringu sieci dotarł brytyjski dziennik „Daily Telegraph”. Jak podaje gazeta eurokraci chcą przeznaczyć ponad 2 mln euro na śledzenie dyskusji jaka toczy się w Internecie.

Szczególnie monitorowane mają być strony internetowe w krajach, w których silny jest tzw. „eurosceptycyzm”. Powód? Uaktywnieni mają być unijni trolle, którzy mają „wpływać na dyskusję, na przykład podając fakty i liczby, które zdekonstruują »mity« na temat Unii Europejskiej”.

Źródło: „telegrach.co.uk”
ged
http://www.pch24.pl

Zamiast „trollingu” właściwsze wydaje się po prostu słowo „hasbara”.
Admin

Zagadkowe 50 bilionów

Spirala zadłużenia na całym świecie nakręca się coraz bardziej.

Zgodnie ze wskazaniami „światowego zegara długu” (zamieszczonego na stronie www.nationaldebtclocks.org) suma zadłużenia wszystkich państw ziemskiego globu zbliża się do 50 bilionów dolarów. Najbogatsze kraje świata nie są już w stanie samodzielnie sfinansować własnych wydatków. Rekordy długu notują kraje strefy euro, USA, Japonia…

Im większe sukcesy w „walce z kryzysem” odnoszą światowi przywódcy, tym przyrost zadłużenia jest szybszy!

Mimo to ziemska cywilizacja nie bankrutuje. Ktoś nieustannie zapewnia jej fundusze o nieograniczonej wartości! Kim są tajemniczy wierzyciele utrzymujący ze swoich pieniędzy cały świat?

Tomasz Tobolski
http://naszdziennik.pl

Słowiański Berlin?

Śladami Polaków nad Szprewą i Hawelą

Słowianie pojawili się w Europie wschodniej i środkowej na przełomie V i VI wieku po Chrystusie. Na terenach dzisiejszego Berlina zadomowili się Połabianie, nasi pobratymcy, z którymi spokrewnieni jesteśmy językowo, a także wspólnie tworzymy grupę Słowian zachodnich.

Słowianie w poszukiwaniu dogodnych warunków życia osiedlali się w rejonach nadrzecznych, bagiennych, wilgotnych, porośniętych roślinnością i gęstym lasem, co naturalnie sprzyjało ich codziennym zajęciom, jakie wykonywali: zbieractwu, rybołóstwu, myślistwu, a także miało duży wpływ na dogodne warunki obronne. Dlatego często słyszy się, że Słowianie posiadają nad wyraz rozwinięte „słownictwo bagienne” i w tym zazwyczaj dopatrywano się etymologii nazw topograficznych w rejonach przez nich zamieszkałych.

Akademia Nauk w byłym Berlinie Wschodnim (NRD) podawała oficjalnie, że nazwa miasta wywodzi się od słowa „wodopój” z języka połabskiego. Natomiast, szczególnie w latach trzydziestych minionego wieku, uważano, że nazwa ma początek w słowie „niedźwiedź”, który od czasu uzyskania praw miejskich, przepasany złotym łańcuchem, znajduje się w herbie miasta. Jednakże żadna z tych wersji nie wytrzymała próby czasu. Powszechnie uważa się, że nazwa stolicy Niemiec pochodzi od słowa prasłowiańskiego „berl” lub nazwy osobowej.

Nazwy własne stanowią pasjonującą zagadkę językową dla amatorów, ponieważ są prawdziwą opowieścią o ludziach, którzy wzrastali w otaczający ich świat i dla własnych potrzeb go przekształcali, co ściśle związane jest również z rozwojem języka. Na forach internetowych rozgorzała gorąca dyskusja. Internauci dopatrywali się w źródłosłowiu wyrazu o swojsko brzmiącej fonetycznie ostatniej sylabie -lin podobnież jak Dęblin, Strzelin, Koszalin, Lublin różnych wersji naukowych, ludycznych, baśniowych, także podchodzono literalnie do tego zagadnienia, dowodząc iż nazwa pochodzi od okrzyku – bier lina! Padało również takie stwierdzenie, że od słowiańskich słów „bór” i „roślina” bierze swój początek łacińska nazwa Berlina, Berolina. Inni zaś dopatrywali się korzeni w językach czeskim, połabskim. Próbowano nawet wykazać się znajomością paleolingwistyki. Natomiast forum witryny Grzegorza Jagodzińskiego przytacza kilka interesujących przykładów. Oto jeden z postów:

„Nazwa ma wywodzić się od prasłowiańskiej sylaby „berl”, której etymologia jest indoeuropejska, a pierwotnie miała oznaczać „bagno”.
Berlin to ptak bargiel, dzisiaj znany jako kowalik
Nazwa miasta to pierwotnie Bedlin, co ongiś miało zawierać znaczenie strażnica, wartownia , posterunek
Berło? Wyraz ten, oznaczający pierwotnie pałkę, pręt, żerdź, prawdopodobnie jest pożyczką z bawarskiego ferel, będącego wynikiem rozwoju staro-górno-niemieckiego ferala, które z kolei zapożyczono z łacińskiego ferula ‚patyki, gałązki’. Zaświadczony jest też słowiański wyraz berlin oznaczający rodzaj narty. Co mają jednak wspólnego narty, patyki czy nawet berła z nazwą miasta, tego do końca nie wiadomo, stąd ta etymologia budzi uzasadnione wątpliwości.”

Wielość wariantów nie ułatwia jednak rozwiązania tej zagadki etymologicznej. Wszystko natomiast przemawia za hipotezą Reinholda Trautmanna, który powołuje się na dokument z 1215 roku, w którym Berlin wymieniany jest jako Bralin, co ma dowodzić, że nazwa pochodzi od imienia Bral (pełna forma imienia brzmi Bratosław), do której dołączony jest zaimek dzierżawczy – in, tak charakterystyczny w polskiej topografii, jak i również akcent przypadający na ostatnią sylabę świadczy, że wyraz nie jest pochodzenia niemieckiego. Na słowiańskie ślady w nazewnictwie geograficznym natrafiamy także w nazwach dzielnic Berlina – Rudow, Gatow, Pankow.

Wiele kłopotu od czasu do czasu sprawia nazwa Nowawes (Nowa Wieś), którą autorzy pragną przedstawić jako pozostałość z prapołabskich czasów. Pan Jędrzej Giertych w tomie I ” Tysiąc lat historii polskiego narodu” strona 12 pisze „Jedno z przedmieść Berlina nazywało się aż do czasów Hitlera Nowawes”. Natomiast w artykule p. Iwo Cypriana Pogonowskiego „Zabory Polski zarzewiem obydwu Wojen Światowych” czytamy „… jeszcze do końca Drugiej Wojny Światowej południowy Berlin nosił nazwę „Nowa Wieś”” . Rozchodzi się tutaj z całą pewnością o podczdamską kolonię tkacką założoną przez Friedricha II Wielkiego 1750 roku, którą zamieszkiwało dwie trzecie czeskich ewangielików, a także sprowadzono tu osadników ze Śląska. Nowawes od 1938 roku weszła w granice administracyjne miasta Babelsberg.

Co się zaś tyczy osady Berlin, to jej początki sięgają IX w po Chrystusie. Słowianie Połabscy w efekcie stałych wojen z sąsiadami, jak i konfliktów wewnętrznych, nie byli w stanie się zjednoczyć czy podjąć budowy podwalin własnej państwowości. Przejściowo byli pod rządami władców Polski – Bolesława Krzywoustego, później Henryka Brodatego, który w okolice Berlina (Tempelhof, dziś dzielnica miasta) sprowadził Templariuszy. Połabianie systematycznie byli wypierani na wschód od rzeki Łaby przez książąt Rzeszy, pozostawiając za sobą nazwy geograficzne i z czasem ulegając asymilacjii.

W XII w. powstaje Marchia Brandenburska. Z tego też okresu pochodzą pierwsze wzmianki o osadach Berlin i Cölln, które po połączeniu 1237 roku otrzymują prawa miejskie, by 1486 roku stać się rezydencją Elektorów Brandenburskich. Religią obowiązującą w całej Marchii stał się protestantyzm wprowadzony w 1539 roku przez Joachima II Hektora.

Historia Berlina zaczyna nabierać tempa dopiero w 1709 roku, kiedy to staje się on stolicą Królestwa Pruskiego. Zjednoczenie Niemiec po wygranej wojnie prusko- francuskiej wyniosło Berlin do rangi stolicy II Rzeszy Niemieckiej. Rozbudowa miasta, jak i postępująca rewolucja przemysłowa sprawiają, że w 1920 roku z połączenia ośmiu miast oraz pięćdziesięciu sześciu wiosek powstaje „Wielki Berlin”. II wojna światowa doprowadziła miasto do totalnej ruiny. Po tych wydarzeniach stolica Niemiec zostaje podzielona na cztery strefy okupacyjne przez wojska sprzymierzone. W 1962r. sektor wschodni zostaje oddzielony murem od pozostałej części miasta. Zburzenie muru w 1989 r. zapoczątkowało nową erę w historii politycznej Europy i doprowadziło do zjednoczenia Niemiec, w wyniku czego Berlin znów stał się stolicą naszych zachodnich sąsiadów i wielką aglomeracją miejską.

Opr. Marek Lischka
http://polacywberlinie.pl/

Warszawa – Babilon ostatnich czasów, czyli nowa ‘polska bohaterka’?

Zjadliwy, acz nie pozbawiony podstaw, paszkwil na Miasto Stołeczne Warszawę i jej mieszkańców – admin.

Obudziliście się kiedyś z tytułem brzmiącym w głowie jak rozkaz? Ja dzisiaj tak. Odkąd przetarłam zaspane oczy, wiedziałam, że muszę o tym napisać.

24 lata temu poznałam mojego przyszłego męża. Pracował wtedy w Warszawie, ale pochodził (jak większość ‘warszawiaków’) z małego miasta w Polsce C. Na początku znajomości odwiedzaliśmy się wzajemnie dość często. Kiedy kończył pracę, łapał okazję i po kilku godzinach mogłam go już przytulić. Kiedy nie mogliśmy się rozstać, zabierał mnie z sobą i nocnym pociągiem jechaliśmy do stolicy. On szedł do pracy, ja do jego wynajętego mieszkania, żeby sprzątnąć, czy ugotować.

Z tamtego czasu Warszawę pamiętam jako miasto, szare, straszne i brudne. A najlepiej zapamiętałam Centralny. Głównie bezdomnych, narkomanów i prostytutki. Dzieciaki z ‘dworca zoo’. Młodych ślicznych lub nieładnych chłopców, wdzięczących się do ‘tatuśków’, złodziejskie dziecięce bandy, ‘etatowych żebraków’, stragany z dobrobytem Zachodu rozłożone gdzie popadnie i obrzydliwą wodę, z której nie dało się zrobić herbaty.

Mężowi złożono wtedy propozycję nie do odrzucenia. Oferta pracy i mieszkanie w Warszawie centrum. Na własność! Powiedziałam: ‘Nie’. I zostaliśmy w Polsce C. To nie jest najważniejsze, jak potoczyły się nasze losy i ‘co by było gdyby…’, ale to, że udało mi się tam nie zamieszkać. Do tej pory poczytuję sobie tę decyzję za wielką życiową mądrość i cieszę się, że tak zdecydowałam. Bajanie o tym, że Warszawa to ‘miasto szans’, można dzisiaj najwyżej skwitować pustym śmiechem.

Upada mit „globalnego ocieplenia”. Czemu Polska milczy?

Z pewną satysfakcją muszę powiedzieć, iż dosłownie NIKT w gajówce nigdy nie dał wiary bredniom o rzekomo spowodowanym przez człowieka ociepleniu klimatycznym, czego dowodem liczne artykuły na ten temat. Tak, że dla nas to żadna nowina ani rewelacja. Lemingi poczekają, aż im Gazeta Wyborcza napisze, co mają myśleć.

Oczywiście minie jeszcze wiele lat i niejeden miliard na handlu powietrzem zarobi grupa globalnych oszustów kierowana przez Żyda Al Gore’a, zanim z ostatniego McDonalda znikną afisze o „klimatycznie przyjaznym” sposobie smażenia hamburgerów… i zanim ostatnia naukowa prostytutka zorientuje się, że jej dupa już nikogo nie interesuje.

Tymochowicz ma po stokroć rację: ludzie są jeszcze głupsi, niż się największemu cynikowi wydaje.
Admin.

Sześć dni temu /30.01.2013/ w TVN Meteo przeczytałam wiadomość „Zmiany klimatu okazują się nieznaczne” . Głosiła ona m.in. że:

„”Dwutlenek węgla nie jest tak ważnym czynnikiem globalnego ocieplenia, jak się uważa”.

Takie opinie wydają klimatolodzy po tym, jak zapoznali się ze wstępną wersją raportu działającego przy ONZ Międzyrządowego Panelu ds. Zmian Klimatycznych (IPCC). W ostatnich dniach raport, który miał zostać opublikowany za rok, wyciekł do Internetu. (…) Badacze z IPCC zakładali, że pomiędzy 1990 a 2012 rokiem średnia temperatura na świecie, na skutek emisji do atmosfery gazów cieplarnianych, wzrośnie o 0,3-0,5 st. C. Tymczasem wzrost temperatury wyniósł 0,15 st. C. – Temperatura nie wzrosła tak bardzo, jak przewidywano – przyznał Roy Spencer, klimatolog z Uniwersytetu Alabama, zaznaczając, że IPCC pomyliło się w swoich szacunkach aż cztery razy z rzędu.”.

Genitalizm

Do niedawna socjalizm swoje istnienie uzasadniał walką klas. Proletariat jednak przestał kupować tę ideologię – współczesny proletariusz woli kupować światowe produkty w realu i biedronce. Walka klas odeszła zatem do lamusa i została zastąpiona przez akademickich uczonych walką płci, zaś w jej obrębie powstał nurt, który na potrzeby chwili nazwę roboczo – genitalizmem.

Zacznijmy od tego, że Stwórca dał człowiekowi możliwość doświadczania wspaniałych doznań cielesnych. Seks jest czymś pięknym, rozkoszną ucztą dla ciała. Katolicyzm tak dalece uszanował decyzję Pana Boga – w zakresie ludzkiej płciowości – że stosunki seksualne podniósł do rangi sakramentu.

Tak. Kościół powiada nowożeńcom: kochajcie się, szanujcie, bądźcie sobie wierni, rozmnażajcie się i róbcie, co chcecie w łóżku, figlujcie na wszelkie sposoby, cieszcie się swoimi ciałami, również po to je macie. Nikomu nic do tego, co i jak będziecie robić w małżeńskim łożu.

I takie stanowisko jest piękne, spójne. Religia, którą wyznaję, stara się patrzeć przez palce na zdrady małżeńskie, z pobłażaniem, ostatecznie nikt nie jest wolny od pokus. Chociaż życzliwie upomina, karci, ale przecież bez większych sankcji, przypominając cały czas – masz żonę, masz męża. Na spółkowaniu, choć jest zajefajne, świat się nie kończy.

69 rocznica mordu Żydów na Polakach w Koniuchach

Artykuł powinien był ukazać się 29 stycznia… – admin.

Mija kolejna, tym razem już 69. rocznica potwornej zbrodni, popełnionej 29 stycznia 1944 r. na bezbronnych mieszkańcach polskiej wsi Koniuchy na Wileńszczyźnie. Niemrawe śledztwo prowadzi w tej sprawie pion śledczy IPN od ponad dekady, jednakże w sprawie nic konkretnego się nie dzieje.

O ile na odcinek „Jedwabne” rzucono wielkie siły, aby wyjaśnić to i owo (w rezultacie przerywając nagle ekshumację już na samym początku i nie udostępniając podstawowych dokumentów ze śledztwa, wyjaśniono więc tak naprawdę niewiele), to w sprawie masakry w Koniuchach mieliśmy podejście zupełnie inne.

Inna też była rola mediów – tam wielkie zainteresowanie i wszelkie „autorytety” i autoryteciki z różnych dziedzin poczuły się wielce zobowiązane, aby dać posłuszny i jednoznaczny głos potępienia lokalnej polskiej społeczności (i Polaków w ogóle), tu mamy natomiast jednoznaczną i zastanawiającą zmowę milczenia.

Jaka jest tego przyczyna? Śmierć, zadana w sposób niezwykle okrutny kilkudziesięciu osobom, w tym kobietom i maleńkim dzieciom nie zasługuje na uwagę? A mamy do czynienia ze zbrodnią, która jest niezwykle bogato udokumentowana, zachowały się bowiem dokumenty niemieckie, sowieckie (sowieckiej partyzantki), żydowskie, litewskie (litewskiej policji). Liczni bezpośredni świadkowie złożyli relacje i napisali wspomnienia.

PRL właściwy się kumulował, PRL II się podmienia

Dopiero przed chwilą wpadłem na oczywistość i jak to zwykle w takich razach bywa, oczywistości chociaż są pod ręką, to się kryją pod najciemniejszą latarnią.

PRL się kumulował, pęczniał, narastała patologia, aż w końcu pękł, naturalnie nie z takim hukiem jak to ogłosiła Pani Szczepkowska, ale jednak zdetonował.

W PRL II ciężko się doczekać na kumulację, wszystko płynie, góra dwa tygodnie i zaraz przypływa następne. Nie wiem gdzie to uchodzi, da jakiego rezerwuaru, ale musi to być Wielki i Spokojny Ocean. Gdy zliczyć afery tylko z ostatnich kilku miesięcy, to powinniśmy mieć nie jedną, ale kilka kumulacji. Tymczasem Amber Gold wcale się nie połączył ze wstrzymaniem dotacji drogowych, bezrobocie nijak się nie łączy z papierowymi 300 miliardami, w które nie wierzy nawet Lewandowski.

W PRL właściwym jedna podniesiona cena, bodaj na margarynę, wywoływała ruchy społeczne, w PRL II podniesiony VAT za Boga nie chce się umówić na randkę z cenami paliw, franka szwajcarskiego, ani z gazem, co to miał stanieć i jakoś mu nie wyszło. Próżno wypatrywać 67-letniej emerytury idącej pod rękę z radarami i podniesionymi opłatami parkingowymi. Rozpoczęte i skończone w polu autostrady, siłą rzeczy, ale też prawem serii, nie zjeżdżają się z wykolejonymi pociągami.

Co jest grane, przecież kumulowało się w PRL, potem AWS się uzbierało, a i Millerowi napakowali jak ubogiemu w torbę. Teoretycznie można rzecz tłumaczyć odpowiednią regulacją medialną i w tym będzie sporo racji, niemniej całości zjawiska chyba wyjaśnić się nie da. Za czasów PRL II, pod światłą władzą partii obywatelskiej trwa coś na wzór sztafety afer, połączonej z transferowaniem wpadek.

Z obfitości serca usta mówią

Oficjalne forum Synodu Archidiecezji Katowickiej, oficjalna wypowiedź jednego z moderatorów w wątku poświęconym poprawności celebracji liturgicznych:

… Pamiętajmy, że nasze dyskusje toczą się w kontekście II Synodu Archidiecezji Katowickiej. Ani ks. Guido Marini, ani papież Benedykt XVI nie są członkami naszego Kościoła lokalnego, dlatego ich prywatne opinie nie są w żaden sposób dla nas wiążące… [Autor: Michał Kamiński – admin].

Jak widać papież po prostu ma pecha i mieszka w nieodpowiednim miejscu… Może by Go poprosić, aby się zebrali z prałatem Marinim i na parę dni przemeldowali do Katowic? Może wtedy wesoła ferajna z okolic ul. Jordana zaczęłaby się przejmować Jego nauczaniem?

Starożytni Rosjanie z dalekiego wschodu mawiali: Bóg wysoko, car daleko…

Kliknij, aby powiększyć

Napisał Dextimus dnia 4.2.13
http://breviarium.blogspot.se

Szwajcaria: Wyjaśnienia bp. Moreroda

Poniższa informacja jest niejako dalszym ciągiem artykułu zamieszczonego tutaj: https://marucha.wordpress.com/2013/02/03/szwajcaria-kuriozalny-dekret-bp-moreroda/
Admin

Bp Karol Morerod OP

3 lutego br. bp Karol Morerod – z związku z licznymi komentarzami pod adresem wydanego przez niego dekretu, w którym m.in. zabronił użyczania kościołów i kaplic w jego diecezji kapłanom Bractwa Św. Piusa X – opublikował na swojej stronie w portalu społecznościowym Facebook oświadczenie, w którym napisał:

Normy, które opublikowałem, stanowią jedynie powtórzenie decyzji Konferencji Episkopatu Szwajcarii z września 2011 r. (zanim stałem się jej członkiem).

W istocie czekałem rok dłużej niż inni biskupi francuskojęzycznej części Szwajcarii ([z diecezji] Sion, Bazylea, Abbaye de Saint-Maurice), ponieważ miałem nadzieję, że dialog przyniesie efekty. Po kazaniu bp. Fellaya z 11 listopada 2012 r., w którym powiedział on, że «nowa Msza» jest niebezpieczna i że w dziedzinie dialogu nastąpił powrót do lat 1974–1975 oraz po jego przemówieniu wygłoszonym w Nowym Hamburgu (w Kanadzie – przyp. red.) 28 grudnia ub.r., w którym określił Żydów jako «wrogów Kościoła», postanowiłem dłużej nie czekać… Różnica pomiędzy używaniem świątyń przez protestantów czy prawosławnych a przez [kapłanów] Bractwa Św. Piusa X jest taka, że kapłani FSSPX są uznawani za katolików, których posłudze brakuje legalności. Skutkiem tej sytuacji jest to, iż dzielą oni Kościół od środka oraz mówią rzeczy, których wolałbym, żeby nie mówiono w świątyniach katolickich”
(Źródło: tradinews.blogspot.com, 3 lutego 2013).

Tak oto jeden z członków rzymskiej komisji ds. dialogu z FSSPX [sic! – admin] po dwóch latach dyskusji teologicznych odkrył ze zdziwieniem, że Bractwo odrzuca posoborową reformę liturgii i dialog międzyreligijny w jego aktualnym kształcie.

http://news.fsspx.pl/?p=2362

Wydaje nam się, że bp-a Moreroda z jakiegoś powodu szczególnie ubodło stwierdzenie, iż Żydzi są wrogami Kościoła.
Zdaniem biskupa kapłani Bractwa Św. Piusa X  „mówią rzeczy, których wolałby, żeby nie mówiono w świątyniach katolickich” .  Pełna zgoda. W dzisiejszych świątyniach „katolickich” dużo bardziej tolerowane są protestanckie herezje, niż Tradycja.
Admin.