Minister Rostowski ma go dość – zegar długu publicznego musi zniknąć

Dług publiczny to sprawa niewygodna dla polityków, zwłaszcza dla ministra finansów, który wszak odpowiada za stan finansów państwa. Dlatego też zapewne odmierzający wysokość długu publicznego zegar, zamontowany w centrum Warszawy z inspiracji Leszka Balcerowicza, zaczyna drażnić ministra Jacka Rostowskiego. Zwrócił się więc z prośbą do ekonomisty, aby ten go zdemontował, gdyż nie jest już potrzebny.

Minister finansów zaapelował o to do prof. Leszka Balcerowicza w ciepłym liście. Tłumaczy w nim, że w związku z pozytywnymi informacjami, płynącymi z KE, dotyczącymi wysokości deficytu w sektorze finansów publicznych oraz dobrymi prognozami dotyczącymi spadku długu publicznego, doszedł do wniosku, że zegar należy już usunąć.

Jak czytamy dalej, rozpoczął się dla Polski okres, w którym stosunek długu publicznego do PKB powoli, ale konsekwentnie maleje, co jest charakterystyczne dla krajów wiarygodnych finansowo. Zdaniem Rostowskiego, znów bogacimy się szybciej niż się zadłużamy.

Według obliczeń, w tym roku relacja długu do PKB spadła o 3% i, jak tak dalej pójdzie, niedługo może spaść nawet poniżej 50% PKB. Minister Rostowski nie omieszkał się zarazem pochwalić, że dzięki staraniom rządu udało się zejść z poziomem deficytu do 5,1%, czyli znacznie więcej niż zakładano. W tym roku ma on spaść poniżej 3%, skutkiem czego KE zdejmie z Polski procedurę nadmiernego deficytu.

Minister ma też ambitne cele na przyszłość. W 2015 roku planuje, że nasz kraj osiągnie średnio-okresowy cel fiskalny i tym samym spełni wymogi unijnego 6-paku oraz paktu fiskalnego. Już rok później, jego zdaniem, możemy osiągnąć nadwyżkę dochodów nad wydatkami.

Żydowscy kaci Polaków: Józef Różański vel Józef Goldberg

Józef Różański, właśc. Józef Goldberg, po wojnie używał zarówno imienia Jacek, jak i Józef (ur. 13 lipca 1907 w Warszawie, zm. 21 sierpnia 1981 w Warszawie) – agent i oficer NKWD i MBP, poseł na Sejm Ustawodawczy.

Pochodził z rodziny żydowskiej, był synem działacza syjonistycznego i redaktora naczelnego syjonistycznej gazety Hajnt Abrahama Goldberga. Od 1915 uczęszczał do męskiego gimnazjum żydowskiej spółki Chinuch w Warszawie, podobnie jak brat (Jerzy Borejsza). Będąc w VI klasie zorganizował nielegalne kółko samokształceniowe o orientacji marksistowskiej. Został relegowany ze szkoły, ale pozwolono mu na powrót i zdanie matury w 1925. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1929. W następnych latach (od 1936) prowadził kancelarię adwokacką i został członkiem Warszawskiej Izby Adwokackiej.

W czasie studiów zaangażował się w działalność Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej (ZNMS), już po wyłonieniu się z niego Organizacji Młodzieży Socjalistycznej (OMS) „Życie”. Po krótkim okresie działalności w „Życiu” został przyjęty do Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK), po czym wstąpił w szeregi Komunistycznej Partii Polski (KPP), gdzie pracował w Centralnym Biurze Żydowskim. W 1932 wszedł w skład Sekretariatu Krajowego KC KPP. Wyjeżdżał za granicę, m.in. do Palestyny i Paryża, gdzie w 1937 uczestniczył we Wszechświatowym Kongresie Żydowskim i nawiązywał liczne kontakty w środowiskach zajmujących się kwestiami emigracji Żydów do Palestyny, wtedy został zwerbowany przez NKWD.

Po wybuchu II wojny światowej wraz z żoną (Bela Frenkiel-Goldberg, od 1945 – Izabela Różańska) przedostał się na tereny zajęte przez wojska ZSRR, do Kostopola, gdzie obydwoje pracowali w powiatowym, a następnie rejonowym NKWD. Sam we własnoręcznym życiorysie podał swoje stanowisko w NKWD: pracownik „gosudarstwiennoj biezopasnosti”. W 1940 został wezwany do Lwowa, gdzie rozpoczął pracę w Oddziale Politycznym NKWD dla polskich jeńców 1939 – pełnił funkcję oficera polityczno-wychowawczego oraz służył za tłumacza; słynął z donosicielstwa do NKWD na wszystkich, w tym także swoich towarzyszy, za różne odchylenia. W tym czasie zaskarbił sobie względy późniejszego założyciela bezpieki – gen. NKWD Iwana Sierowa.

Latem 1941 w czasie ewakuacji więzień jako funkcjonariusz NKWD brał udział w rozstrzeliwaniu więźniów. Później zbiegł w głąb ZSRR, gdzie aż do 1943 pracował w NKWD. Józef Goldberg został powołany do III Dywizji im. Romualda Traugutta w 1944 i skierowany do pracy polityczno-wychowawczej. Pracował w redakcji gazety dywizyjnej „Na Zachód”, a następnie w redakcji gazety I Armii „Zwyciężymy”. Ukończył dywizyjną szkołę oficerów polityczno-wychowawczych. W kwietniu 1944 wraz z 3 Dywizją brał udział w walkach na Wołyniu, a w sierpniu na przyczółku warecko-magnuszewskim; został wówczas lekko kontuzjowany w głowę i odesłany na badanie do Lublina; tam – ze względu na swoje „kwalifikacje” został przeniesiony z wojska do Resortu Bezpieczeństwa Publicznego PKWN; zaczął posługiwać się bardziej polsko brzmiącym nazwiskiem matki – Różański i imieniemJacek. Od stycznia 1945 był członkiem PPR.

„Opowiedz swoją historię”. Startuje nowa kampania przeciwko atakom na farmy w RPA

W Południowej Afryce rusza nowa kampania przeciwko tzw. „Farm attacks”, czyli zbrojnym napaściom na gospodarstwa rolne, w których życie straciło – według różnych źródeł – od trzech do ponad czterech tysięcy białych farmerów. Kampania zainicjowana m.in. przez związek zawodowy Solidarność oraz organizację społeczną AfriForum rozpoczyna projekt „Opowiedz swoją historię”.

Celem kampanii jest wywarcie presji na rząd, który powinien sklasyfikować ten przeypadek przestępczości jako priorytetowy do zwalczenia, powołanie w ramach sił policyjnych specjalnych jednostek zajmujących się ochroną gospodarstw, oraz zorganizowanie wsparcia dla ofiar tych brutalnych ataków.

Dziesięciopunktowy plan zakłada m.in. podnoszenie lokalnej i międzynarodowej świadomości odnośnie tych ataków, współpracę z władzami i stronami zainteresowanymi w sektorze rolniczym oraz szereg akcji mających na celu upamiętnienie żyjących oraz zamordowanych ofiar napadów na farmy. Kampania, która potrwa do końca roku, zamierza doprowadzić do regulacji prawnych umozliwiających zapewnienia bezpieczeństwa farmerom.
Pierwszy etap kampanii polegać będzie na umozliwieniu ofiariom napadów opowiedzenia o własnych doświadczeniach i przeżyciach, które zostaną spisane do „księdze pamięci” pod koniec roku. Ponad 2600 przypadków napadów na farmy zostało skatalogowanych i opisanych w zeszłym roku w książce „Kraina rozpaczy”.

Kampania jest odpowiedzią na nową serię ataków na farmy, jaka ma obecnie miejsce i niezdolność władz do poradzenia sobie z tym problemem. Jak mówi dr Dirk Hermann, zastępca sekretarza generalnego Solidarności, związek poprzez kampanię chce szukać konkretnych, praktycznych rozwiązań problemu. Jego zdaniem całkowite wyeliminowanie przestępczości nie jest możliwe, ale należy podjąć wszelkie kroki w celu znalezienia kreatywnych rozwiązań pozwalających przeciwdziałać napadom na farmy. Podkreśla także, że kampania jest oskarżeniem rządu i policji o niemożność poradzenia sobie z problemem, mimo szumnych deklaracji zwiększenia bezpieczeństwa wsi.

W międzyczasie w 2617 atakach na farmy zamordowano 1445 białych ludzi. Mimo to, władze nadal nie zdają sobie sprawy z powagi sytuacji. Liczba ta oparta jest na nagłośnionych w mediach przypadkach ataków. Różne źródła podają liczby o wiele większe. Kampania „Opowiedz swoją historię” ma pozwolić uzupełnić dane dotyczące napadów i doprowadzić do bardziej kompleksowego rejestru.

http://autonom.pl/

Od NOP do Giedroycia

Michał Kamiński jest postacią, która wzbudza bardzo skrajne emocje. Niewątpliwie jest człowiekiem bystrym i inteligentnym, ale jest w nim coś, co budzi niesmak. Ten pupil mediów, pijarowiec, bywalec TVN-owskich salonów, namiętny podróżnik, wielbiciel jedzenia, sybaryta podkreślający na każdym kroku swój filosemityzm – był za młodu członkiem Narodowego Odrodzenia Polski (NOP), pisywał artykuły przeciwko Żydom, masonom i Niemcom, był przeciwko wejściu Polski do UE i NATO (także na łamach „Myśli Polskiej”), piętnował warszawski salon itp.

Dzisiaj pieje na cześć Jerzego Giedroycia i „Gazety Wyborczej”. Jego droga polityczna jest – niestety – dosyć charakterystyczna: kto za młodu popada w skrajność i dogmatyzm (w tym przypadku narodowy) – często ląduje po latach na drugim biegunie. W zetknięciu ze światem realnym ludzie tacy szybko się załamują, bo wizja świata, jaką wyznawali nijak nie pasuje do reguł jakie rządzą obecnie. Mając więc do wyboru – wegetację w sekcie i na marginesie lub wielki świat i high life – z reguły wybierają to drugie.

Przypadek Kamińskiego ilustruje przekleństwo współczesnego ruchu narodowego – młodzi ludzie wpadają w pułapkę powierzchowności i radykalizmu, nie zgłębiając historii obozu narodowego, skupiają się na hasłach z lat 30., które są obecnie nie do zastosowania, nie interesuje ich w ogóle nurt główny, który można by nazwać tradycją Narodowej Demokracji. Kiedy dostrzegają, że wybrana przez nich droga, to droga donikąd, albo jeszcze bardziej się radykalizują, albo „pękają”, odrzucając z obrzydzeniem to, w co kiedyś tak mocno wierzyli.

Sutanna umoczona we krwi

Nadesłał p. PiotrX.

Za http://www.kresykedzierzynkozle.home.pl/page43.php (fragmenty)

Metropolita greckokatolicki abp Andrzej Szeptycki i rola jaką odegrał w kształtowaniu stosunków polsko-ukraińskich.

1. W podziemiach cerkwi greckokatolickiej p . w. Św. Jura we Lwowie będącej pod zarządem metropolity JE. abpa Andrzeja Szeptyckiego w 1939r. ujawniono m. in. nielegalne składowanie znacznej ilości broni i amunicji pochodzenia niemieckiego.

2. Metropolita greckokatolicki we Lwowie ks. abp. Andrzej Szeptycki zajmował stanowisko inspirujące w zakamuflowanej formie antylechicką nienawiść. Po tragedii wrześniowej w 1939r. zalecał stawianie kurhanów (mogił) w każdej wsi wraz z przemówieniami i teatralnymi uroczystościami pogrzebowymi zmarłej Polski.

3. W 1941r. w lipcu po napaści III Rzeszy na ZSRR stanął jako prezydent na czele powołanej przez OUN we Lwowie samozwańczej Ukraińskiej Rady Narodowej.

4. „Hierarchowie greckokatolickiej cerkwi na czele z metropolitą Andrzejem Szeptyckim aprobują działalność OUN – banderowców” witają „zwycięską armię niemiecką”. To samo czynią i kierownicy cerkwi prawosławnej na Wołyniu.

5. Zarządził modły dziękczynne we wszystkich cerkwiach archidiecezji w niedzielę 6 lipca 1941r. za wyzwolenie Ukrainy i w intencji zwycięskiej hitlerowskiej armii. Gdy Niemcy zdobyli Kijów, wysłał nawet gratulacje dla Hitlera.

6. Metropolita Szeptycki udzielał audiencji wysokim funkcjonariuszom hitlerowskim, SS i Abwery, delegacji specjalnego batalionu „Nachtigall”.

7. Co do rozpętanego przez UPA ludobójstwa to postawa metropolity nie była jednoznaczna, metropolita morderstwa te potępił w połowie 1944r. a więc po wkroczeniu Armii Czerwonej.

8. Uważany był za współodpowiedzialnego za śmierć tysięcy Polaków i innych narodów.

9. W przeddzień zajęcia Lwowa przez wojska radzieckie zwołuje sobór archidiecezjalny, na którym odczytuje wystąpienie potępiające banderowskie zbrodnie.